Θα ήθελα να γράψω για τους ανθρώπους.
Δεν θα μπορέσω όμως να μεταφέρω την απλότητα και το μεγαλείο που τους διακρίνει. Μου είναι πιο εύκολο να γράψω για το δημιούργημά τους, την στάνη τους.
Οι άνθρωποι αποφεύγουν τον φωτογραφικό φακό, μιλάνε όμως πρόθυμα για την ζωή τους στα βουνά, για τα ζώα τους, τα μηχανήματα, την καθημερινή τους σκληρή προσπάθεια να συντηρήσουν το ρυθμό της στάνης.
Βλέπω το μαντρί με τα καλοπελεκημένα κέδρα, φροντισμένο και καθαρό, τα ζωντανά που λιάζονται έξω στον ήλιο, που περιμένουν την ώρα τους να βγουν και να πάρουν τις πλαγιές.
Στάνη, σπίτι, ζωντανά, άνθρωποι όλα είναι ένα, δεμένα σφιχτά σε μια σκληρή ζωή, ξένη σε όλους εμάς, μα τόσο κοντά με το δικό τους φυσικό περιβάλλον, το βουνό, τα βράχια... μακριά από την υποκρισία του συγγενή και την βοή της πόλης.
Δεν θα μπορέσω όμως να μεταφέρω την απλότητα και το μεγαλείο που τους διακρίνει. Μου είναι πιο εύκολο να γράψω για το δημιούργημά τους, την στάνη τους.
Οι άνθρωποι αποφεύγουν τον φωτογραφικό φακό, μιλάνε όμως πρόθυμα για την ζωή τους στα βουνά, για τα ζώα τους, τα μηχανήματα, την καθημερινή τους σκληρή προσπάθεια να συντηρήσουν το ρυθμό της στάνης.
Βλέπω το μαντρί με τα καλοπελεκημένα κέδρα, φροντισμένο και καθαρό, τα ζωντανά που λιάζονται έξω στον ήλιο, που περιμένουν την ώρα τους να βγουν και να πάρουν τις πλαγιές.
Στάνη, σπίτι, ζωντανά, άνθρωποι όλα είναι ένα, δεμένα σφιχτά σε μια σκληρή ζωή, ξένη σε όλους εμάς, μα τόσο κοντά με το δικό τους φυσικό περιβάλλον, το βουνό, τα βράχια... μακριά από την υποκρισία του συγγενή και την βοή της πόλης.
Η χειροποίητη αμπάρα (η πόρτα) με τα κέδρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.