Έφυγε σήμερα από την ζωή, η αγαπητή σε όλους Βασιλική Κότσια, σε ηλικία 95 ετών.
Η Βασιλική υπήρξε μια ευγενική προσωπικότητα, ένας καλόκαρδος και χαμογελαστός άνθρωπος. ....
Το Γένος Τζιβάρα, ήταν παντρεμένη με τον Παναγιώτη Κότσια.
Αδέρφια της ο Αργύρης και ο Ιωάννης Τζιβάρας.
Ευτύχησε να δει παιδιά τον Θανάση και τη Λούλα, εγγόνια αλλά και δισέγγονα.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί αύριο Κυριακή 9 Μαρτίου 2025 στις 12:00 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Πολυδρόσου
Η σορός θα βρίσκεται εντός του ιερού ναού μία ώρα νωρίτερα
Το σμίξιμο των αδερφιών ή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν ένα κερί που δεν άναψε στον Αη Γιώργη της Σουβάλας
Ήρθε το πρώτο Ψυχοσάββατο και εκείνη ήταν ακόμα καλά παρά τα 95 της χρόνια, αλλά αισθανόταν άσχημα γιατί οι δικοί της είχαν περάσει στην άλλη στράτα και πρόσφατα και μια άλλη αγαπημένη της μορφή. Στο δεύτερο, το σώμα βάρυνε αλλά το πνεύμα ήταν ανάλαφρο γιατί είχε συνάξει δίπλα της τα παιδιά και τα εγγόνια της. Στο τρίτο, δεν άντεξε και αποφάσισε να βρει τα αδέρφια της, τον άντρα της και τον γαμπρό της τους πολυαγαπημένους, τα γονικά εκείνα που την γέννησαν και εκείνα που την ανέθρεψαν γιατί την δέχτηκαν σχεδόν ανήλικη.
Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας τα αδέρφια σμίγουν ξανά, ο μεγάλος ο Θανάσης, ο σχεδόν μάρτυρας για την οικογένεια, που δεν πρόλαβε να μας αφήσει μνήμες, ο Γιάννης που έγινε προστάτης της οικογένειας και τον θυμόμαστε πάντα γελαστό και χαρούμενο, και ο μικρότερος που ένας σταυρός που τον περίμενε στο δείλι του μαύρισε τον βίο και το βιός του.
Ήρθε επιτέλους ο καιρός να κάνουν όλα τα αδέρφια μαζί λαμπροφόρα εκεί πάνω την κηδεία του πατέρα τους, που δεν έγινε ποτέ, και να φωνάξουν και τη μάνα τους, που τόχε παράπονο και τόλεγε σε μας τα μικρά που τότε δεν καταλαβαίναμε...
Για όσους ξένους διαβάζουν τούτο το δίκην μνημοσύνου κείμενο από μία συ-γγενή της Βασιλικής (της γενιάς=του αίματος), στην οποία έμελλε η φαρμακερή τύχη να ξεπροβοδίσει μικρότερο αδέρφι, ας ξέρουν ότι είναι έπαινος και μακαρισμός για έναν άνθρωπο που έφυγε πλήρης ημερών, με πολλές χαρές στην οικογένεια και τη θυγατέρα δίπλα της να τής κλείνει τα μάτια αλλά και ένα δάκρυ για την αδελφή που έκλαιγε πάντα, από χαρά, κάθε φορά που μάθαινε για την προκοπή και τις χαρές των αδερφιών της, από καρδιάς, γκαρδιακά, για τις λύπες τους και τον σταυρό του μικρότερου.