Το Μοναστηράκι τής Παναγιάς μας τής Γαυριώτισσας στον Παρνασσό, ας μην λησμονήσουμε φέτος τις μέρες της Πασχαλιάς να το τιμήσουμε. Ανάγκη έχει την έγνοια και την παρουσία μας κι εμείς αυτό ακόμα περσσότερο. Δυό λόγια θα θέλαμε να πούμε για τούτες τις διπλές ανάγκες.

Του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Η φετινή Πασχαλιά και Μαγιάτικη είναι και μέρες σχόλης αρκετούτσικες έχει. Ευκαιρία μεγάλη αυτές οι Λαμπριάτικες μέρες για επιστροφή έστω ολιγοήμερη στα πατρογονικά. ....

Θα γεμίσουν πάλι ( ιδιαίτερα φέτος ) τα χωριά μας με τους συμπατριώτες μας των πόλεων όπου ο καθένας τους βρέθηκε παλεύοντας για την ζωή του την φαμελιά του και τις ανάγκες του. Θα ξανανοίξουν τα κλειστά παραθυρόφυλλα κι οι πόρτες στα σπίτια των χωριών μας που ξέμειναν καιρό τώρα από ανθρώπινη παρουσία. Αλλά το ίδιο και σ` εκείνα που κρατάνε ακόμα λιγοστή ζωή, με ηλικιωμένους γονιούς ή και υπερήλικες παππούδες μόνιμα ζώντας εκεί να καρτερούν παιδιά κι εγγόνια κάθε τέτοιες μέρες γιορτινές.

Θα νοικοκυρευτούν οι αυλές και τα περβόλια κι όλα τ` άλλα όπου απαιτείται χέρι ανθρώπινο θα φροντιστούν απ` τους νεοφερμένους. Θα χορτάσει ξανά ζωή ο τόπος για κάποιες μέρες. Και χαρές κι ομορφιές και μ` ανθρώπινη παρουσία πάλι γεμάτες οι γειτονιές μας και τα πατρικά μας.

Θα ξανανταμώσουν οι φίλοι, οι παλιοί γειτόνοι και γνωστοί εκεί στις εκκλησιές και στις μικρές πλατείες του χωριού τού καθενός μας, ακολουθώντας όλοι μαζί αυτές τις μέρες έθιμα και παραδόσεις αιώνων. Και είναι όμορφα πολύ αυτά τα γιορτινά ανταμώματα, διατηρώντας τις σχέσεις ζεστές και ζωντανές , τις μνήμες αξεθώριαστες και τους πολύτιμους δεσμούς με τους συγχωριανούς και την γενέθλια γή πάντα ισχυρούς και αναγεννημένους.

Χαρά κι ολάνθιστα χαμογέλα κι απ` όσους με λαχτάρα θα καλοδεχτούν παιδιά κι εγγόνια που τόσο τους λείπουν. Σαν βάλσαμο τούς είναι κάθε φορά αυτό το βλογημένο ξανασμίξιμο της οικογένειας και τ` ανταμώματα με τους δικούς τους ανθρώπους συγγενείς και φίλους, μαζί και τους μουσαφιραίους τους , αφού χίλιοι καλοί χωράνε στα φιλόξενα σπιτικά των γονιών και των παππούδων μας στα χωριά μας.

Κι όλα τούτα θα γλυκάνουν ακόμα περσσότερο αυτές τις Ανοιξιάτικες μέρες και της φετινής Λαμπρής που μόνο εμείς οι Έλληνες αναθυμόμαστε, τιμούμε και γιορτάζουμε με τέτοιο τρόπο πραγματικά μοναδικό.

Κι ας αξιωθούμε να κρατάμε για πάντα ευλαβικά αυτό το έθος , ως ιερή κληρονομιά και πίστη Αναστάσιμη. 

Όσοι από μάς (και κυρίως οι Δαδιώτες) βρεθούμε στα χωριά μας τούτες τις μέρες που είναι και κάμποσες. Με τις τόσες έγνοιες των ημερών και τις άλλες φροντίδες μας, μην ξεχάσουμε παρακαλώ πως εκεί παραπάνω απ` το Δαδί στον Παρνασσό, στέκει για αιώνες τώρα ένας μικρός φάρος της Χριστιανοσύνης και της Ορθοδοξίας μας. Ένα Μοναστηράκι της Παναγιάς μας , ευλογία παντοτινή για την περιοχή μας ευρύτερα. Για το Δαδί, μα και ΓΙΑ ΟΛΑ τ` άλλα τα ΧΩΡΙΑ τριγύρω που σε παλιότερους καιρούς σαν και καταδικό τους τότε το ένοιωθαν αυτό το Μοναστήρι.

Οι καιροί αλλάζουν βέβαια και εμείς μαζί τους. Η πίστη μπορεί να λαβώνεται και να ξεθωριάζει, οι αποστάσεις των ανθρώπων απ` αυτή να μακραίνουν. Αλλά οι Ιεροί φάροι της Χριστιανοσύνης, τής παρηγοριάς και της ελπίδας σαν το Μοναστηράκι μας, είναι πάντα εκεί!! Για να μπορούμε να τους βρίσκουμε σαν ξαναγυρνάμε σ` αυτούς όταν η χρεία το επιβάλει κι άλλη καμιά επιλογή να ακουμπήσουμε κάπου τα αδιέξοδα, τους φόβους και τα άγχη μας δεν απομένει , παρά μονάχα η παραμελημένη πίστη κι ο ξεχασμένος ως τότε Δημιουργός.

Έτσι γίνεται σχεδόν πάντα , ακόμα και μ` εκείνους που στην εγωκεντρική κενοδοξία τους νοιώθουν κάποτε αυτοδύναμοι, αυτάρκεις και άτρωτοι. Μέχρι να `ρθεί και γιαυτούς η ώρα της δοκιμασίας και της τρανής ανάγκης που δίχως Θεό και πίστη δεν παλεύεται κι ούτε παρηγοριέται. Είναι άλλωστε η πίστη πολύτιμη παραμυθία και ελπίδα μεγάλη η εμπιστοσύνη μας στη δύναμή της. Ότι και να διαλέξουμε , «ευλογία κι ακριβός εξοπλισμός» θα είναι πάντως , για τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες στις ζωές μας. 

Το Μοναστηράκι του Δαδιού , της Παναγιάς της Γαυριώτισσας, μόλις 10 λεπτά απ` το χωριό μας εκεί ψηλά ριζωμένο τέσσερεις αιώνες τώρα ίσως και παραπάνω, έχει κι αυτό τις ανάγκες του.

Όσοι μάλλον να θεωρούμε ότι η Μονή έχει οικονομικούς πόρους αρκετούς ή άλλες δυνατότητες και τρόπους συντήρησης και κάλυψης των αναγκών της προφανώς κάνουμε μεγάλο λάθος.

Και σ` αυτή την διαπίστωση είναι πολύ εύκολο να οδηγηθεί κανείς αρκεί να αναλογιστεί, πόσο, με ποιόν τρόπο και πόσες φορές ο ίδιος έχει βοηθήσει οικονομικά ή κι αλλιώς- πώς το Μοναστηράκι μας. Θα ήταν αρκετή νομίζω αυτή η περίσκεψη για να αλλάξουμε γνώμη περί της οικονομικής δήθεν αυτάρκειας τού Μοναστηριού. Αφού απ` τον εαυτό του κρίνοντας ο καθένας μας, θα αναγνωρίζει και θα συνειδητοποιεί πλέον ότι εκεί έξω ΔΕΝ είναι και πολλοί οι πρόθυμοι για να βοηθήσουν.

Λόγο και τού μεγέθους του όμως το Μοναστικό συγκρότημα και ο Ναός του, απαιτούν διαρκείς δαπάνες που είναι δύσκολο να εξοικονομηθούν. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και πρέπει νομίζω να την κατανοούμε.

Πόσω μάλλον όταν έχουν τεθεί στόχοι που απαιτούν πολλά για την συνέχιση του ανακαινιστικού έργου, τον καθαρισμό, την αποκάλυψη και επανάκτηση της παλαιάς και σημαντικής Αγιογράφησης τού Καθολικού της Μονής καθώς και της συντήρησής της που είναι ανάγκη να γίνει για να διασωθεί και να αναδειχθεί. 

Παρακαλώ στην αγάπη σας αγαπητοί φίλοι συγχωριανοί και κοντοχωριανοί συμπατριώτες των χωριών της περιοχής μας. Αυτές τις μέρες που θα βρεθείτε άλλοι στο Δαδί κι άλλοι στα τριγύρω χωριά σας ο καθένας. Βρείτε λίγο χρόνο και την καλή διάθεση για να ανεβείτε μέχρι το Μοναστηράκι μας.

Το ταπεινό κεράκι σας στον Ναό, το λίγο λαδάκι για τα καντηλάκια, μιά μικρή αγορά σας απ` τα μικροαντικείμενα του εκθετηρίου της Μονής, μιά ελάχιστη χειρονομία σας στο παγκάρι της εκκλησίας, θα είναι σημαντικές βοήθειες για την επιβίωση της Μονής και την συνέχιση του έργου που εκτελείται αλλά και προγραμματίζεται.

Θυμίζω επίσης πως η Μονή εξέδωσε προ καιρού έναν καινούργιο τόμο που συμπεριλαμβάνει επικαιροποιημένα και τα δύο προηγούμενα βιβλία -με αναφορές και στην ιστορία τού Μοναστηριού μας-, που είχαν παλιότερα εκδοθεί για την ζωή, το έργο, την διακονία, την ιεροσύνη, μαζί και με τις μαρτυρίες ανθρώπων, για τον ξακουστό μακαριστό γέροντά μας και πνευματικό για 50 χρόνια της Μονής Δαδίου Αμβρόσιο Λάζαρη.

Όσοι δεν έχετε κανένα τέτοιο βιβλίο απ` τις προηγούμενες εκδόσεις , θα μπορούσατε τώρα, βοηθώντας παράλληλα και το Μοναστήρι, να προμηθευτείτε με πολύ λίγα χρήματα απ` την Μονή την νέα αυτή έκδοση. Έχει ενδιαφέρον, είναι καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο βιβλίο, θα το ευχαριστηθείτε κι εσείς κι όσοι γνωστοί και φίλοι σας θελήσετε να τους το δωρίσετε θα σας ευγνωμονούν. 

Οι ηρωικές αδελφές που ακούραστα ως τώρα διακονούν μονάζοντας στο Μοναστήρι τής Γαυριώτισσας, κάνουν ότι καλύτερο και περισσότερο γίνεται και μπορούν. Κι αυτό το διαπιστώνει ο επισκέπτης αμέσως με το που διαβαίνει το κατώφλι του Μοναστηριού που πρόσφατα μάλιστα σε μερικά σημεία του ανακαινίστηκε πολύ όμορφα και παραδοσιακά όπως και έχουμε γράψει σχετικά και παρουσιάσει με φωτογραφικό υλικό αυτές τις πολύ πετυχημένες παρεμβάσεις. Αλλά ωστόσο αξίζει να δείτε και να εκτιμήσετε το έργο από κοντά.

Όλα παστρικά, νοικοκυρεμένα και φροντισμένα  θα τα βρεί κανείς εδώ, όπως αξίζει στους ιερούς χώρους κι όπως όλοι μας επιθυμούμε να είναι.

Όμως μόνες τους οι δύο αδελφές της Μονής  και με την όποια μικρή εθελοντική κι αγαπητική επικουρία λίγων ακόμα ευσεβών συνανθρώπων μας που συναισθάνονται την ανάγκη έμπρακτης συμπαράστασης και πάντα με προθυμία την προσφέρουν, τα προβλήματα και οι ανάγκες δεν αντιμετωπίζονται. 

Ας βοηθήσουμε κι όλοι εμείς όσο μπορούμε. Ευλογία για μάς και τις οικογένειές μας θα είναι. Και το λίγο να ξέρετε πως θα φανεί πολύ. Κι η παραμικρή συνδρομή μας θα είναι σημαντική.

Και δεν είναι μόνο η μικρή οικονομική βοήθεια και συμβολή μας που είναι απαραίτητη. Αλλά εξίσου σημαντική, ίσως και σπουδαιότερη, είναι και η συχνή κατά το δυνατόν παρουσία μας στο Μοναστηράκι μας. Που θα δίνει χαρά, κουράγιο και αισιοδοξία στις δύο Μοναχές. Ανακούφιση και αίσθηση ότι δεν είναι μόνες και ξεχασμένες, ότι νοιαζόμαστε και πασχίζουμε κι εμείς μαζί τους για το «σπίτι» της Παναγιάς μας εκεί παραπάνω απ τα πατρικά μας σπιτικά, ή έστω και λίγο παραπέρα απ` τα γύρω χωριά μας.

Το Μοναστηράκι μας το παραλάβαμε απ` τους γονιούς μας κι εκείνοι απ` τους παλιότερους προγόνους που τόδαν στις μέρες τους να καταστρέφεται τρεις- τέσσερεις φορές. Το ανοικοδόμησαν ξανά κι όσες φορές ακόμα χρειάστηκε με πίστη και προσπάθεια.

Το φύλαξαν και το διατήρησαν για να μάς το παραδώσουν.

Ας το βοηθήσουμε τώρα κι εμείς με την σειρά μας. Ευθύνη κι υποχρέωσή μας είναι για να υπάρχει και για τους απογόνους και για τις μεθεπόμενες γενιές και για πάντα. Και δεν είναι μόνο η παράδοση κι η ιστορία αιώνων που μας καλούν να πράξουμε έτσι. Αλλά είναι κι η ανάγκη μας ως ανθρώπων για επικοινωνία με τον Θεό και την αναζήτησή του στα ησυχαστήρια της Χριστιανοσύνης.

Οι επόμενες μέρες της φετινής Πασχαλιάς είναι αρκετές όπως είπαμε. Λίγες στιγμές απ` όλες αυτές τις ώρες και τις μέρες, νομίζω θα περισσέψουν για να φτάσουμε ως πάνω περνώντας την πόρτα του Μοναστηριού μας και γαληνεύοντας ίσως εκεί και τις καρδιές μας. Να ανάψουμε με ευλάβεια το κεράκι μας για τους αγαπημένους που έχουμε κοντά μας και τους κεκοιμημένους που μάς λείπουν. Να μιλήσουμε καταδεκτικά κι εγκάρδια με τις γερόντισσες της Μονής, να αφουγκραστούμε και να νοιώσουμε τις ανάγκες τους, να μοιραστούμε σκέψεις και προβληματισμούς , να δείξουμε την αγάπη και τον σεβασμό μας, το ενδιαφέρον αλλά και την αλληλεγγύη μας.

Η αγάπη δεν δίνεται δίχως να δείχνεται.

Ίσως έτσι κι οι μέρες αυτής της Λαμπρής αποκτήσουν βαθύτερο νόημα και σκοπό, μπορεί και περισσότερο ενδιαφέρον, για μάς και τις ζωές μας.

Το ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ μας είναι πάντα εκεί και μάς ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΟΛΟΥΣ.

Δαδιώτες και κοντοχωριανούς. Ευλαβείς πιστούς, αλλά κι ολιγόπιστους και αμφιβάλλοντες.

Ας μην παραλείψουμε αυτές τις μέρες μιά επίσκεψή μας ως εκεί. Θα είναι πολλαπλώς ωφέλιμη και για εκείνο. Και για τις αδελφές μοναχές. Και για εμάς πρωτίστως!!!

Να θυμηθούμε αυτή την υποχρέωση αγαπητοί φίλοι κι ας μην την υποτιμήσουμε. 

Καλή Ανάσταση σας εύχομαι συμπατριώτες. Καλό Πάσχα χαρούμενο κι ευλογημένο να περάσετε. Μαζί με τις οικογένειές σας κι όλους τούς αγαπημένους σας να γιορτάσετε και φέτος την Λαμπρή στα χωριά μας. Να είστε όλοι καλά .

                                    Χρόνια Πολλά.      ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ        3-5-2024.