Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ Π.Ε.ΦΩΚΙΔΑΣ ΑΛ. ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ για το νέο νόμο-πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση

 Ο νέος νόμος – πλαίσιο να αποσυρθεί.

Όχι στη μετατροπή των πτυχίων σε χαρτιά χωρίς αντίκρισμα, σε διαβατήρια για την ανεργία, την εργασιακή ανασφάλεια και τη δουλειά χωρίς δικαιώματα.  

Όχι στο Πανεπιστήμιο επιχείρηση με τους φοιτητές πελάτες.....

 

Το σχέδιο νόμου - πλαισίου της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που ψηφίζεται σήμερα στη Βουλή, αφορά στο σύνολο της εργατικής τάξης, του λαού, στο δικαίωμα των παιδιών του στη μόρφωση. Αφορά τα δικαιώματα των αποφοίτων στη δουλειά με δικαιώματα επάνω στο κάθε επιστημονικό αντικείμενο.

Σε συνέχεια όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας 20ετίας και στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ, η κυβέρνηση της Ν.Δ. ολοκληρώνει μια διαδικασία μετατροπής των πανεπιστημίων σε πολυκαταστήματα εκπαιδευτικών προϊόντων, όπου όλα θα πουλιούνται και θ’ αγοράζονται. Οδηγούν τους αποφοίτους σε ένα ατελείωτο κυνηγητό ακριβοπληρωμένων προσόντων και πιστοποιήσεων για μια θέση εργασίας επισφαλή, κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα.   

Αυτές τις αλλαγές, τις παρουσιάζει σαν καινοτομία η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας. Είναι όμως καινοτομία η αντικατάσταση της επιστημονικής γνώσης με αποσπασματικές γνώσεις και δεξιότητες που θα οδηγούν σε πτυχία απροσδιορίστου αντικειμένου; Η αποσύνδεση των σπουδών και του πτυχίου από το επάγγελμα και την πρόσβαση σε αυτό, το χτύπημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων, που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις, έχει οδηγήσει 1 στους 3 αποφοίτους να δουλεύει σε διαφορετικό αντικείμενο από αυτό που σπούδασε, 17,5% των νέων αποφοίτων να είναι άνεργοι και 500 χιλιάδες πτυχιούχοι να έχουν φύγει στο εξωτερικό. 

Ταυτόχρονα, ο νόμος – πλαίσιο είναι ένα σαρωτικό νομοσχέδιο, που μετατρέπει ουσιαστικά τα πανεπιστήμια σε αυτόνομες, επιχειρηματικές μονάδες και τα απομακρύνει ακόμα περισσότερο από τις μορφωτικές ανάγκες των φοιτητών, απομακρύνει ακόμα περισσότερο την έρευνα και την επιστήμη από την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας. Αποσυνδέει ακόμα περισσότερο τα ΑΕΙ από την κρατική χρηματοδότηση και τα οδηγεί στην αναζήτηση πόρων από δίδακτρα, από χορηγίες, από την προσφορά «εκπαιδευτικών προϊόντων», από την εμπορευματοποίηση της έρευνας κυρίως των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

Παράλληλα, κι ενώ τα πανεπιστήμια είναι ήδη υποστελεχωμένα και μεγάλος όγκος των λειτουργικών αναγκών καλύπτεται από ελαστικά εργαζόμενους, με πολλές διαφορετικές σχέσεις εργασίας, με το άγχος της ανασφάλειας, με λιγότερα δικαιώματα, το νομοσχέδιο επεκτείνει και μονιμοποιεί τις ελαστικές σχέσεις εργασίας για εργαζόμενους και διδάσκοντες, ενώ θεσμοθετεί την υπερωριακή απασχόληση, τη δουλειά Σαββατοκύριακα και αργίες.

Το νομοσχέδιο αυτό δεν έρχεται για ν’ απαντήσει στην ανάγκη των φοιτητών για ολόπλευρη μόρφωση, στα σοβαρά ζητήματα της υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης που αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια, στην έλλειψη σύγχρονων και ασφαλών υποδομών, στην έλλειψη επαρκούς και ποιοτικής φοιτητικής μέριμνας, στη σοβαρή δυσκολία που αντιμετωπίζουν χιλιάδες οικογένειες να ανταπεξέλθουν στο κόστος των σπουδών των παιδιών τους. Για μια φορά ακόμα, τους μόνους που ωφελεί είναι τις μεγάλες επιχειρήσεις, που θα κάνουν χρυσές μπίζνες στην ανώτατη εκπαίδευση, αξιοποιώντας υποδομές και προσωπικό των πανεπιστημίων.

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι γονείς, που σφίγγουμε καθημερινά το ζωνάρι για να τα βγάλουμε πέρα με τους τσακισμένους μισθούς, με τις ανύπαρκτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με την ακρίβεια να κατατρώει και το τελευταίο ευρώ που μένει στην τσέπη μας, όλοι εμείς που δίνουμε καθημερινό αγώνα για περάσουν τα παιδιά μας σε μια σχολή, που ματώνουμε για να σπουδάσουν τα παιδιά μας, θα δούμε ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια να ορθώνονται στο μέλλον και την προοπτική τους, στην προσπάθειά τους  να ακολουθήσουν τη σχολή που επιθυμούν, να εργαστούν επάνω στο αντικείμενό τους με δικαιώματα και αξιοπρέπεια. 

Για να τρέξουν αυτές τις μπίζνες απρόσκοπτα, φέρνει η κυβέρνηση και την πανεπιστημιακή αστυνομία, θεσπίζει πιο αυστηρό πειθαρχικό δίκαιο και μηχανισμούς ελέγχου για φοιτητές, εργαζόμενους και διδάσκοντες, υπονομεύει τους φοιτητικούς συλλόγους. Η εμπειρία μας επιβεβαιώνει, όπως και με την εφαρμογή του νόμου – έκτρωμα του Χατζηδάκη, ότι πάντοτε η αντεργατική πολιτική έχει ως συμπλήρωμα τα μέτρα αυταρχισμού και καταστολής. 

Τα σχέδια τους δε θα περάσουν!

ΤΩΡΑ να δυναμώσει ο αγώνας για το πανεπιστήμιο που έχουν ανάγκη οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι, ο λαός!

Για πτυχία με αξία που θα οδηγούν σε δουλειά με δικαιώματα!

Για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών, με βάση την εξέλιξη της επιστήμης, για ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας, κόντρα στην εμπορευματοποίηση της, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες τις κατηγορίες προσωπικού, για επιστήμη κι έρευνα για τις πραγματικές ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας!