Τέχνης Σελίδες: 14 ερωτήσεις στην Κατερίνα Παναγιωτοπούλου

 1.                  Ποίηση ή πεζό;

Παραφράζοντας τον στίχο του ποιητή και δάσκαλου Τίτου Πατρίκιου θα πω «παντού με βρίσκει η γραφή». Τα πρώτα ακούσματά μου ήταν παραδοσιακά τραγούδια και αφηγήσεις. Αυτά όρισαν τον εαυτό μου υπηρέτη τους από την παιδική ηλικία......

2.                  Τι δεν έχετε γράψει ακόμη που θα θέλατε να γράψετε;

Έχω τόσα πολλά στο μυαλό μου, ώστε θα είμαι ευτυχής αν ποτέ καταφέρω να πραγματοποιήσω έστω και τα μισά. Ωστόσο ελπίζω.

           

3.  Πως ξεκινάει ένα βιβλίο; Υπάρχει τόπος, χρόνος, που έρχεται η έμπνευση;

Όπως και οτιδήποτε δημιουργικό το βιβλίο ξεκινάει από το μυαλό του συγγραφέα του. Εκεί ο δημιουργός οργανώνει τα ερεθίσματά του σε σκέψεις. Τις σχηματοποιεί αρχικά και στη συνέχεια τις κατατάσσει σε επιμέρους κουτάκια προτεραιοτήτων, για να τις επιλέξει την κατάλληλη στιγμή ανάλογα με την ένταση, τη δύναμη και σημασία τους.

 

4.       Τι είναι η έμπνευση για έναν συγγραφέα;

Έμπνευση είναι η αρχική σπίθα, μια εικόνα, ένα άκουσμα, ένα ανάγνωσμα, ένα συναίσθημα, που θα πυροδοτήσει τη φλόγα της συνέχειας. Αν δυναμώσει θα γίνει φωτιά, που θα ζεστάνει ή θα κατακάψει το δημιούργημα, πολλές φορές και τον δημιουργό του. Γι’ αυτό χρειάζεται δουλειά πάνω σε κάθε κείμενο. Είτε αυτό το ονομάσουμε επεξεργασία είτε δημιουργική επιμέλεια είναι η δύναμη που κατευθύνει προς την τελειοποίηση την πρώτη γραφή και προστατεύει από υπερβολές, που μπορεί να την λοξοδρομήσουν.

 

5.      Αν θα γράφατε ιστορικό μυθιστόρημα, ποια περίοδος θα σας ενδιέφερε;

Αν αποφάσιζα να γράψω ένα ιστορικό  μυθιστόρημα δεν θα ήταν ποτέ αμιγώς ιστορικό. Θα είχε περισσότερα μυθοπλαστικά στοιχεία. Η συνεπής ιστορική περιγραφή αφενός απέχει πολύ από τον τρόπο, με τον οποίο εγώ βλέπω το μυθιστόρημα και αφετέρου χρειάζεται μεγάλη προσοχή καθόσον τα ιστορικά στοιχεία, που μεταφέρονται, συνδέονται με τις απόψεις του ιστορικού συγγραφέα τους, με την έννοια της κριτικής προσέγγισης στα γεγονότα και στα πραγματικά στοιχεία που παρατίθενται σε αυτό το ιστορικό έργο. Αυτό είμαι σε θέση να το γνωρίζω καθώς έχω γράψει διηγήματα, στα οποία έχω χρησιμοποιήσει ιστορικά στοιχεία. Ως εκ τούτου δεν θα επέλεγα ιστορική περίοδο, αλλά μία ανθρωποκεντρική αφήγηση βασισμένη σε αυτό καθαυτό το γεγονός όσο μικρό κι αν είναι. 

 

6.      Παίζει ρόλο ο τόπος που γεννήθηκε κανείς;

Φυσικά. Τα πρώτα ερεθίσματα προέρχονται από τον τόπο γέννησής μας, τα ήθη, τα έθιμα, τις αφηγήσεις, τα τραγούδια του κλπ.

 

7.      Επινοείτε χαρακτήρες για τα βιβλία σας ή κάπου σκιαγραφείτε τον εαυτό σας ή κάποιον γνωστό, φίλο;

Στο μυαλό μου έχω και πρόσωπα και γεγονότα, όμως δεν μπορώ να πω ότι χρησιμοποιώ τις ζωές τους. Ερεθίσματα παίρνω. Οι χαρακτήρες μου βασίζονται και εξελίσσονται μέσα από γεγονότα της δικής τους ζωής και γράφουν τις δικές τους ιστορίες.

 

8.      Το λοκ ντάουν, και γενικά όλη η παράξενη κατάσταση που βιώνουμε πως σας επηρέασε; Ήταν σημείο αναστοχασμού για τον ψυχισμό σας, για τις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους;

Φυσικά και με επηρέασε, όπως όλους. Όταν συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις και μάλιστα τόσο ξαφνικά ο άνθρωπος πρέπει να επηρεάζεται, με τη θετική πάντα έννοια. Είναι ένας τρόπος για να σκέπτεται, να αναθεωρεί και να εξελίσσεται πάντα προς το καλύτερο.  

 

9.      Υπήρξε κάτι, κάποιος που στάθηκε αποκούμπι αυτή τη δύσκολη περίοδο;

Οι οικογένειά μου, η γραφή και ο σκύλος μου ο Ορφέας, ακούραστος σύντροφος στα ξενύχτια μου.

 

10.   Θα γράφατε ποτέ με ψευδώνυμο;  Το έχετε κάνει;

Έχω ήδη εκτεθεί και νομίζω ότι τώρα δεν έχει νόημα να το κάνω. Όμως δεν αδικώ εκείνους που το επιλέγουν. Είναι ρίσκο η έκθεση. Ειδικά σε ανθρώπους επιτυχημένους σε άλλους τομείς. Ένα ψευδώνυμο τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς όσο αναμετρώνται με την λογοτεχνική πραγματικότητα. Όμως αυτός ο φόβος τις περισσότερες φορές είναι δημιουργικός και συνήθως βγαίνει σε καλό. Έχω περάσει από τα διάφορα στάδιά του και μπορώ να πω ότι με ωφέλησε.

 

11.   Το γράψιμο θεωρείτε πως είναι για λίγους; Όλοι μπορούν να γράψουν;

Το γράψιμο δεν είναι για λίγους. Είναι μέσο έκφρασης όπως τα γράμματα που γράφαμε παλιά, όπως οι σκέψεις που καταθέτουμε ακόμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών τους. Όταν ο άνθρωπος εκφράζεται με τη γραφή είναι πιο εύκολο να τη διδαχθεί. Το αποτέλεσμα όμως είναι θέμα εξάσκησης, συνεχούς προσπάθειας, υπομονής και επιμονής.

 

12.  Υπήρξε κάποιο συμβάν στη ζωή σας το οποίο έχετε μεταφέρει και σε βιβλίο σας;

Αυτούσιο όχι. Έχω όμως μεταφέρει κομμάτια και θρύψαλα από διάφορα συμβάντα της ζωής μου άλλοτε χαρούμενα κι άλλοτε όχι.

13.  Τι οραματίζεστε για το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα; Υπάρχει μέλλον;

Πάντα θα υπάρχει μέλλον για το βιβλίο. Ο Έλληνας έχει μάθει να εκφράζεται γράφοντας, γι’ αυτό εκδίδονται τόσα πολλά βιβλία κάθε χρόνο. Το άσχημο είναι ότι το ποσοστό των αναγνωστών είναι μικρό. Ακόμα και από τη μεριά όσων γράφουν. Έχω ακούσει ως δικαιολογία ότι δεν έχουν ενδιαφέρον τα βιβλία που κυκλοφορούν, όμως αυτό δείχνει πρώτα άγνοια και μετά εγωισμό. Ο συγγραφέας ή ο ποιητής δεν γίνεται καλύτερος όταν μένει αδιάβαστος· με όποια από διττή εκδοχή κι αν το εκλάβετε.  

 

14.  Ετοιμάζετε κάτι αυτόν τον καιρό;

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εντευκτηρίου η συλλογή διηγημάτων μου Διάψαλμα, η οποία είχε πολύ καλή υποδοχή. Όσο για το επόμενο βήμα μου, δουλεύω σε καθημερινή βάση και αυτό, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, μου εξασφαλίζει το δικαίωμα της άμεσης επιλογής με τις «ευλογίες» του εκδότη μου Γιώργου Κορδομενίδη.

 

Σας ευχαριστώ

 

Εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση.

selidestexnis.blogspot.com/