ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΥ ΦΩΚΙΔΑΣ

Στέλιος Σχοινάς

(Λόγω της μεγάλης δημοσιότητας που έλαβε τον τελευταίο καιρό)

Εξετάσαμε ποτέ γιατί ο τουρισμός στην Φωκίδα δεν ήταν αντάξιος της πολιτιστικής της φήμης (Αρχαιολογικός Χώρος Δελφών, .....

μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco) και των φυσικών της προσόντων (καταπληκτικοί ορεινοί όγκοι μεταξύ των οποίων ο Παρνασσός, θαυμάσιες παραλίες, κλπ);
Ποιος από μας που γνωρίζει καλά την περιοχή, μπορεί να πιστέψει ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος της περιοχής οφείλεται μόνο στην εξόρυξη του Βωξίτη;
Μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η αυθαίρετη δόμηση στους ορεινούς όγκους (χιλιάδες αυθαίρετα στο Παρνασσό), στις παραλίες ακόμη και δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών και σε πολλές περιπτώσεις εν επαφή με τον αρχαιολογικό χώρο και το ίδιο το Μουσείο των Δελφών, ΚΑΝΕΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΖΗΜΙΑ από τις εξορύξεις;
Είναι λάθος να περιορίζουμε το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς μόνο στις εξορύξεις.
Έχουμε ηθική υποχρέωση να εντοπίσουμε όλες τις αιτίες για να ελπίζουμε στη λύση του προβλήματος.
Δεν θα λυθεί ποτέ το χωροταξικό πρόβλημα της περιοχής αν δεν το δούμε στο σύνολό του και δεν εντοπίσουμε όλες τις γενεσιουργές αιτίες του!
Έχω την αίσθηση ότι δεν έχουμε εντοπίσει την ουσιαστική αιτία που δεν επιτρέπει, στη πράξη, την εφαρμογή ακόμη και άριστων τεχνικών μελετών με κοινωνικές επιπτώσεις, όπως το χωροταξικό. Η αιτία βρίσκεται στους κρατικούς λειτουργούς του πελατειακού κράτους που εφαρμόζουν στην πράξη την οποιαδήποτε αναπτυξιακή μελέτη. Οι κρατικοί αυτοί λειτουργοί διαθέτουν το ιδιοτελές ταλέντο να υπνωτίζουν τους πολίτες, παίζοντας ποδόσφαιρο με την μπάλα και τους παίχτες έξω από το γήπεδο και τους υπνωτισμένους πολίτες θεατές του παράδοξου αυτού ποδοσφαιρικού αγώνα.
Όταν καταλάβουμε ότι υπάρχει πλήρης ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ ορθολογιστικού σχεδιασμού ανάπτυξης με την πελατειακή συγκρότηση και λειτουργία του κράτους, τότε και μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε πραγματική ανάπτυξη υπέρ του κοινωνικού συνόλου και κατ’ επέκταση εφαρμογή σωστών χωροταξικών μελετών.
Αν δεν εντοπίσουμε και δεν απομακρύνουμε τα ενσυνείδητα κοινωνικά καρκινώματα που θυσιάζουν την κοινωνική ανάπτυξη του τόπου τους, μπροστά στο προσωπικό τους συμφέρον, ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ και κατά συνέπεια κανένα ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ, όσο καλή μελέτη και αν έχουμε κάνει.
Λυπάμαι αλλά γυρνάμε γύρω – γύρω από την καρδιά του προβλήματος χωρίς να την χτυπάμε, πυροβολώντας στον αέρα, με τους ενόχους – υπηρέτες του πελατειακού κράτους να γελούν.
Πολύ σωστά αναφέρει ο Χρήστος Γιανναράς στην ‘ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’:
«Το πελατειακό κράτος είναι το ακριβές ανάλογο μιας ξενικής κατοχής, εξίσου αυθαίρετο και ιδιοτελές με το καθεστώς που επιβάλλουν εχθρικά στρατεύματα όταν υποτάξουν μια χώρα – τα συμφέροντα των κατακτητών αδύνατο να συμπέσουν με τις ανάγκες των κατακτημένων. «Περιορισμός» ή «βελτίωση» της ιδιοτέλειας και αυθαιρεσίας ενός στρατού κατοχής («μετριασμός» του καθεστώτος δουλείας) είναι έξω από κάθε λογική – ή ΘΑ ΑΠΟΤΙΝΑΧΘΕΙ Ο ΖΥΓΟΣ ή ΟΧΙ».