Παραδοσιακό πόντου - ΤΗΣ ΤΡΙΧΑΣ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ,(Διπάτ) - Θεοδώρα Μπάκα

Γιώργος Βιδάκης

Ο Πόντος του πολιτισμού...

Παραδοσιακό τραγούδι της ευρύτερης περιοχής Τραπεζούντας. Οι στίχοι του έχουν ομοιότητες με το «Γιοφύρι της Άρτας».....

Είναι το θρυλικό γεφύρι του Πόντου που σύμφωνα με το τραγούδι χτίστηκε με ανθρωποθυσία. Βρίσκεται στο δρόμο Τραπεζούντας- Ερζερούμ σε απόσταση 18 χιλιομέτρων από την Τραπεζούντα. Ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού Δαφνοπόταμος (Πυξιτης ποταμός κατά τους αρχαίους).
Σήμερα δεν χρησιμοποιείται. Διατηρείται σαν μνημείο, που υπενθυμίζει τον τραγικό θρύλο που ο πρωτομάστορας για να στεριώσει το γιοφύρι, θυσίασε στα θεμέλιά του τη γυναίκα του.
Το κεντρικό νόημα του τραγουδιού είναι πως τίποτε δε γίνεται χωρίς αγώνα. Κάθε μεγάλο έργο για να γίνει, απαιτεί θυσίες. Πρέπει να δώσουμε κάτι από τον εαυτό μας για να πετύχουμε κάτι, για να φτάσουμε κάπου. Και της Τρίχας το γεφύρι θα στεριώσει μόνο με τη θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα. Έτσι θέλει το πεπρωμένο. Ο πρωτομάστορας θυσιάζει την προσωπική του ευτυχία για το κοινωνικό σύνολο.Τα μεγάλα έργα θέλουν μεγάλες θυσίες.

Μουσικό σχήμα, Myrtate: Θύμιος Ατζακάς: Ούτι Bijan Chemirani: Κρουστά Θεοδώρα Μπάκα: Ερμηνεία Παντελής Παυλίδης: Λύρα Ηθογραφώντας αυτά τα τραγούδια ένοιωσα παρόμοια χαρά μ’εκείνη που νιώθει κανείς όταν επιστρέφει έπειτα από καιρό στο σπίτι των παιδικών του χρόνων κι εκτός από τις οικίες κι αγαπημένες γωνιές ανακαλύπτει και κάποιες που - ειδωμένες πλέον με μια άλλη ματιά - του αποκαλύπτουν απροσδόκητες ομορφιές... Θεοδώρα Μπάκα Ακεί πέρα σο Δρακολίμν’, έλα δάφνεν ποταμέ μ' ση Τρίχας το γεφύρι, ε, δάφνεν και μύριγμένε μ’. Χίλιοι μαστόροι έχτιζαν και χίλιοι μαθητάδες όλεν την μέραν έχτιζαν, το βράδον εχαλάουτον. Ντο δις με πρωτομάστορα να στένω το γεφύρι σ’; Αν δίγω σε τον κύρη μου άλλον κύρην πα κι έχω. Αν δίγω σε την μάνα μου άλλο μάνα πα κι έχω. Αν δίγω σε τ’αδέρφε μου άλλο αόέρφε (πα) κι έχω.