Οι μέρες τού εμφυλίου πολέμου τελειώνουν, όπως και τα πέτρινα χρόνια, η πατρίδα ανασυντάσσεται και η Ελάτεια, σάν μέρος τού προβλήματος, μία μικρή περίκλειστη πόλη, τού εσωτερικού,....
πού ακολούθησε αγκομαχώντας, τόν οικονομικό μαρασμό, τον εκπατρισμό και την εσωτερική μετανάστευση, δοκιμάζει τον βηματισμό της, στήν άκρη τού τούνελ, πού αρχίζει, να διαφαίνεται το αμυδρό φώς, τής οικονομικής ανάκαμψης.
Τα καταστήματα τής Αγοράς, αλλάζουν χρήσεις, ακολουθώντας τούς δρόμους τής οικονομίας, συνακόλουθα και τής κοινωνικής ισορροπίας, παρασύροντας μαζί τους, αναμνήσεις, εποχές, πρόσωπα αγαπητά, πού είχαν στοιχειώσει τις αυλές και τα εσωτερικά σοκάκια με το καλντερίμι...άς αφήσουμε, όμως, τα ονόματα στήν μακάρια σιωπή, ...αφού ο Χρόνος γλιστράει σαν την άμμο πού ανέμελα τα δάκτυλα, στον. άνεμο κρατάνε...και άς μοιραστούμε την χαρά, πού αποπνέει, η χαρακτηριστική αυτή φωτογραφία, τής οικογένειας τού μακαριστού Τζίμη Προφήτη, πού καμαρώνει, μπροστά στις καινοφανείς αντλίες πετρελαίου και βενζίνης, πού συμπλέουν απροσδόκητα και χαριτωμένα με το παλιό κάρο, τον υπομονετικό Ντορή, τον αμαξά με την τραγιάσκα, με το φορτωμένο βαρέλι, με σωλήνα μετάγγισης.
Η Ελληνική ευφυΐα έλυνε εύκολα, τα προβλήματα μεταφοράς, η αγορά αποκτούσε σφυγμό, οι άνθρωποι ανοίγονται στις νέες ευκαιρίες και στήν μικρή μας πόλη.
Ένα μικρό βήμα, σ'ενα μεγάλο μακρύ δρόμο, ενώ μόλις διακρίνεται, στο βάθος, το πηλήκιο τής εξουσίας, πανταχού παρόν.
Στιγμές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.