H Λουκία Χέβα, με καταγωγή από τήν Ελάτεια - Στήν κορυφή τής Μουσικής και Θεατρικής σκηνής

Παναγιώτης Δημάκης

Σε μια περιφερειακή, εσωτερική, περίκλειστη κωμόπολη όπως η Ελάτεια, οι καλές λεγόμενες Τέχνες, έχουν συνήθως αργή εξέλιξη και επαρχιακή γενικώς αξία,......

λόγω τών κοινωνικών δομών κυρίως, αλλά και από το τοπικό κοινωνικό status, πού δεν ευνοούσε, τις διαφαινόμενες διολισθήσεις και αλλαγές κληρονομημένων προτύπων και προταγμάτων, πού, ή , παραμένουν σε ακινησία, ή, ακολουθούν αναπάντεχες διαδρομές, σαρώνοντας και εξαφανίζοντας, όσα έχουν λιμνάσει, όπως συμβαίνει σήμερα, πραγματοποιώντας, άλματα ασυνέχειας στο κενό, από τις σπουδές στις παραστάσεις, τών πλανήτων ευκαιριακών συγκροτημάτων, θιάσων και θεατρικών "Μπουλουκιων" και βέβαια, τού αγαπητού και λαϊκότερου Καραγκιόζη, στις τρέχουσες πολιτιστικές και αισθητικές αξίες, μέσα από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, πού διαμορφώνουν "Οβιδιακά " τις μικροκοινωνίες.

 Η Ελάτεια, όπως και η περιφέρεια, ακροθιγώς γνώριζαν, το Μελόδραμα, την Όπερα, τήν Οπερέτα, τα κοσμικά και λαϊκά αυτά δρώμενα και θεάματα, πού ήσαν Ευρωπαϊκές προτάσεις, απευθυνόμενες κυρίως στην αναδυόμενη μεγαλοαστική τάξη. 

Μέσα όμως, απ όλα αυτά, η ξαφνική εμφάνιση μίας εξαίρετης καλλιτέχνιδος, όπως η Λουκία Χέβα, με καταγωγή από τήν Ελάτεια, είναι μία απροσδόκητη ανατροπή η αναρρίχηση, στήν κορυφή τής Μουσικής και Θεατρικής σκηνής, ενώ πολλές φορές, ξεπέρασε τα Ελληνικά σύνορα και τίμησε τήν καταγωγή της, από την Ελάτεια, στήν οποία όμως επέστρεφε τακτικά, κυρίως τα χρόνια τού Μεσοπολέμου, γιά να επισκεφθεί τούς οικείους της. 

Η Ελάτεια κατέλαβε μία θέση, στον παγκόσμιο αλλά και Ελληνικό μουσικό χάρτη, με τήν παρουσία τής Λουκίας Χέβα, μίας Diva, πραγματικής Prima-Donna. 

Μάλιστα, μένει ζώσα, σ’ ορισμένους υπερήλικες συμπατριώτες, η ανάμνηση της, πού ενθυμούνται, την κομψή της θεωρία και παράσταση, τα ξανθά σγουρά μαλλιά, το θρόισμα, τήν Μουσική τών τακουνιών, στο πλακόστρωτο, ένα πλάσμα από το πουθενά, πού αναστάτωναν τήν γειτονιά. 

Η μικρή μας πόλη, τής οφείλει τήν αναγνώριση, ώς χρέος τιμής.
Τα βιογραφικά της στοιχεία, δεν είναι πολλά και περισυνελέγησαν αποσπασματικά, από διάσπαρτες ετερόκλητες πηγές. 

Φαίνεται όμως μάλλον, να ανήκει στον κλάδο Λουκά Ζαχαριά Χέβα, όπως παραπέμπει και το όνομα Λουκία. 

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών. Πήρε δίπλωμα Δραματικής σχολής με τον Σωκράτη Καραντινό. Εντάχθηκε στη χορωδία, της νεοσύστατης Λυρική Σκηνής, τού Βασιλικού Θεάτρου, από την εναρκτήρια καλλιτεχνική περίοδο 1939/40 και από το 1942, άρχισε να αναλαμβάνει ρόλους. 

Πρωτοεμφανίστηκε στην Ε. Λ. Σ. ώς Μανταλένα [Rigoletto] (1942). Με υποτροφία της Ε. Λ .Σ. συνέχισε σπουδές στη Ρώμη, στη Μουσική Ακαδημία της Αγίας Καικιλίας. 

Κατά την εικοσαετία 1940/60 εμφανίστηκε, σε περίπου 60 παραγωγές και αναβιώσεις παραγωγών. Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς και βασικούς ρόλους μεσοφώνου, σε 18 όπερες, όπως: Aida, Madama Butterfly, Rigoletto, La traviata, Cavalleria rusticana, Un ballo in maschera, Carmen, Οιδίπους Τύραννος (ώς Ιοκάστη, Ηρώδειο, Φεστιβάλ Αθηνών 1955), Ιφιγένεια εν Ταύροις ( ώς Αρτεμις ) κ.ά. 

Συμμετείχε στις παρουσιάσεις των ελληνικών έργων. Τα Ξωτικά νερά (Πρόλογος), Ο Πρωτομάστορας (Μάνα), Ο βασιλιάς Ανήλιαγος (Μοίρα). Ερμήνευσε, επίσης, πρωταγωνιστικούς και βασικούς ρόλους, σε πέντε Οπερέτες:

 Η χώρα του Μειδιάματος [Das Land des Lächelns], Ο βαρόνος Ατσίγγανος [Der Zigeunerbaron].Το Σπίτι των τριών κοριτσιών [Das Dreimädelhaus], Ο Ζητιάνος φοιτητής [Der Bettelstudent] και Κοντέσα Μαρίτσα [Gräfin Mariza]. 

Οι περισσότερες συμμετοχές της, ήσαν σε πρώτες παρουσιάσεις έργων από την Ε.Λ.Σ. Στην 20ετια 1940-1960, εμφανίστηκε σε 60 παραγωγές, ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους, σε 18 Όπερες. Τραγούδησε, στην Ιταλική Ραδιοφωνία, σε πολλές Ιταλικές πόλεις και αργότερα σε Γαλλία και Γερμανία. 

Αποσύρθηκε το 1961 και απεβίωσε το 2002. Διέμενε στο κέντρο τών Αθηνών, στην οδό Μητροπόλεως αρ.14Α και διατηρούσε σχέσεις, με την καλή κοινωνία, τής εποχής της. Ενημερωτικό πρόγραμμα, παραστάσεων, με την συμμετοχή της 

( φωτό 6-7 ), 

όπως και μία σπάνια φωτό 8.

Η οικογένεια Χέβα συνοίκησε στην Ελάτεια, από το Μεραλί, όπου ίσως παρεχείμαζαν, αρχικά στα βοσκοτόπια, και, αργότερα κατείχαν κτήματα. Από τής ιδρύσεως τού Δήμου Ελατείας το 1835, εμφανίζονται στην Ελάτεια, όπου υπάρχει καταγραφή, σε εκλογικό κατάλογο το 1851

 φωτο 1.
Ο ιατρός Χριστόδουλος Γεωρ. Χέβας εξελέγη Δήμαρχος, ενώ πολλοί από την οικογένεια, έκτοτε κατέκτησαν υψηλές θέσεις, στην Επιστήμη και στην Διοίκηση. Αργότερα οι νεαροί γόνοι τής οικογένειας, Δημήτριος Αθ. Χέβας και Λουκάς Αθ. Χέβας, μετέχουν στην Αντίσταση (παράρτημα ΕΝΑΡ-ΕΠΟΝ Ελατείας). Στον επίσημο εκλογικό κατάλογο τού Δήμου Ελατείας Λοκρίδος νομού Φθιώτιδος και Φωκίδος (1892), είναι καταχωρημένα τα ονόματα Χέβας Παναγιώτης τού Γεωργίου ποιμήν, ετών 22 Χριστόδουλος τού Γ. φοιτητής ετών 25, Γεώργιος τού Ιωάννου γεωργός ετών 51 και Λουκάς τού Αθανασίου ετών 42 δημ. υπάλληλος  ( Φωτο 2 ).

 Δύο ακόμη κλάδοι της οικογένειας Χέβα, εντοπίζονται στο Δ.Δ. Λευκοχωρίου (Μάνεση), με τον Αναστ. Παν. Χέβα, πού έπεσε στον Μικρασιατικό πόλεμο (18-10-1920 ) και στην Λειβαδειά, ο δικηγόρος Παν. Ιωάννου Χέβας το 1889. Λιγοστά προσωπικά στοιχεία, απολύτως όμως έγκυρα, περιέχονται σε αίτησή της, πρός τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Αθηναγόρα 

(φωτό 3), 

για τήν συμπλήρωση τών μουσικών σπουδών της, αναφέροντας χαρακτηριστικά, ότι είναι κάτοχος, δύο διπλωμάτων και σολίστ τής κρατικής Όπερας τής Ελλάδος, ορφανή εκ πατρός και μητρός, μόνη στον κόσμο. Στην καλλιτεχνική της, επάρκεια αναφέρεται και η Εφημερίς Μαttinο d'Italia στη Ρώμη, όπως και Τύπος του Βερολίνου στήν Γερμανία 

φώτο 4-5.

Σημ. Στην μουσική οπερατική ορολογία, υπάρχει κατηγοριοποίηση τών φωνών, για την εξυπηρέτηση τών μουσικών απαιτήσεων.

 Γι' αυτό ακροθιγώς, θα σημειωθεί εδώ, η τιμητική αναφορά στην mezzo-soprano Λουκία Χέβα, τής εφημερίδος Mattino d'Italia, όσον αφορά το τίμπρο, το ηχόχρωμα, την παστόζα, δηλαδή ζεστή φωνή, με επάρκεια στην ένταση και στην έκταση της μουσικής κλίμακας, υψηλή ή χαμηλή με αρμονικά ηχοχρώματα, το ταπεραμέντο, εδώ την μουσική ιδιοσυγκρασία, με τα ιδιαίτερα μουσικά χαρακτηριστικά.