Ρετζέρι Καλλιδρομον

Παναγιώτης Δημάκης

Η χειμερινή ευδία τών ημερών, το Ελληνικό φώς, το θεϊκό γαλάζιο τού ουρανού , ή ξεχασμένη εσωτερική μικρή κοιλάδα, τού Καλλιδρόμου όρους, αυτό το ερειπωμένο αγροτικό σπίτι, πού αποσαρθρώνεται ενδόξως, εν σιωπή και κατανύξει, είναι η πατρίδα μου, πού αγαπώ και την βλέπω, να σβήνει και να αλλάζει, όπως αλλάζουμε και μείς, αφού το επιτάσσουν οι καιροί, αλλά και ο αμείλικτος Χρόνος. .....

Το μικρό πολισμα Ρεντζερι*, Ρουτζερη, Ρ'τζερ', είναι ένα κυτταρικό δείγμα, τών κοινοτήτων τών Ελλήνων, πού μέσα, από μια μακρά ιστορική διαδρομή, υφίστανται αυτή την δραματική μετάλλαξη, απώλεσε σχεδόν την ταυτότητα του, με την μικροκοινωνία του διαρθρωμένη, στα πατροπαράδοτα πρότυπα ζωής, σήμερα να βρίσκεται εν αποδρομή, με νέα οικήματα, ομοιόμορφες κατασκευές, πού απαντώνται πλέον όμοιες , απ' άκρου σ'ακρον τής Χώρας. 

Το Ρεντζέρι άλλαξε το όνομα του, κερδίζοντας το όνομα τού Καλλιδρόμου Ορους και χάνοντας το μεσαιωνικό όνομα του Rutger Blum (Ρογηρου Φλώρου η άλλου Λατίνου, η Λομβαρδου, Φλαμανδού κλπ άρχοντα πού κατείχε τα κτήματα εδώ στα χρόνια τής Κουγκεστας) ,νομίζω. Ευρισκόμενο πλησίον τής Μενδενιτσας, σχεδόν εν επαφή με το Μπουργος, δεν διασώζει ορατά μεσαιωνικά κατάλοιπα, αλλά αυτή την υπέροχη πυργοειδη, οιονεί μεσαιωνική οικία, με την λίθινη κλίμακα, με εξαίσια επιλογή ημίεργων λίθων, με ποικιλοχρωμία όχι τυχαία, παραστάδες και θυρωματα, πορτοπαράθυρα, από πουρνάροξυλα πελεκητά, με το σκεπάρνι, ενώ μία αστράχα από πλακερες πλίνθους, περιτρέχει την στέγη, με τα κεραμίδια .

 Θεωρώ ώς ταυτότητα, σημαντική μάλιστα, το μετάλλιο με τον περιστρεφόμενο ρόδακα- ήλιο, ένα μοτίβο αγαπητό την περιοχή, με καταγραφή στην Γλούνιστα (Δρυμαία), Μόδι , ίσως και αλλού. Μπορούμε λοιπόν, με νοητικό άλμα, να τα αποδώσουμε σε οικοδόμους τής περιοχής μας και ίσως σαν υπογραφή ενός ικανού πρωτομάστορα.

* Ρ'τζερ' , η ντοπιολαλιά είναι τραχεία σαν τα βότσαλα, των Ξεριαδων, που παρασύρουν τα χαλίκια, όμως σύντομα κι αυτή, ευνουχισμένη ήδη, θα κηρυχθεί διατηρητέα !
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!