ΤΖΙΜ ΛΟΝΤΟΣ 8/6/1930. ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΚΟΣΜΟΥ." Μές' την καινούργια τη γενιά το πρώτο παληκάρι, μέσα σε όλο το ντουνιά κάθε Ρωμιού καμάρι"

Του  "Γ" {Επιλογή  και  σύνδεση  κειμένων, εικόνων  και  βίντεο}

Ο ΤΖΙΜ  ΛΟΝΤΟΣ 
(Χρήστος Θεοφίλου 1897-1975 ) 
Γεννήθηκε στο Κουτσοπόδι του Άργους της Ηλείας το 1897....
  Το 1910 έφτασε   13χρονος στη Νέα Υόρκη ως μετανάστης. Η ζωή του άλλαξε όταν έφηβος μπήκε σε ένα προπονητήριο πάλης και άρχισε να ασχολείται με το άθλημα.

Σε έναν απο τους πρώτους αγώνες του στην αρένα του Πόρτλαντ, ο αθλητικογράφος Ρόσκο Φόσετ του έδωσε το όνομα Τζιμ Λόντος, που επρόκειτο να γίνει το διασημότερο και θρυλικό στήν ιστορία του επαγγελματικού κατς της Αμερικής.

 

      

                                               

             

Από τα πιο αγαπημένα αγωνίσματα στην αρχαία Ελλάδα ήταν η πάλη. Ο Όμηρος στα «άθλα επί Πατρόκλω» μας περιγράφει σκηνές πάλης. Ως εφευρέτης του αθλήματος αναφέρεται ο Θησέας (στη πάλη του με τον Κερκύονα), αλλά και ο Ηρακλής (όταν νικά τους γίγαντες Ανταίο, Αχελώο, Τρίτωνα και διάφορα τέρατα). Εκτός των δύο μυθικών ηρώων, όμως, και θεοί αναφέρονται ως εφευρέτες της πάλης, όπως ο Ερμής και η κόρη του Παλαίστρα. 

Πάψ’ την αιμοβορία σου και τράβα στην πατρίδα σου,
αγαπητέ Κοριάνι, αγαπητέ Κοριάνι.

Σ’ έστειλε ο Λόντος μας σε μακρινό σεργιάνι,
που σ’ έστειλε ο Λόντος μας σε μακρινό σεργιάνι.

Ήρθες απ’ την πατρίδα σου, τον ζόρικο να κάνεις
κι ο κόσμος θα σε ξεσήκωνε, πότε θε να πεθάνεις
κι ο κόσμος θα σε ξεσήκωνε, πότε θε να πεθάνεις.

Να ήσουνα μονάχα εσύ, κομμάτια πια να γίνει,
μα πόσοι ευρεθήκανε, τη βάψανε κι εκείνοι,
μα πόσοι ευρεθήκανε, τη βάψανε κι εκείνοι.

Έτσι λοιπόν ο Λόντος μας, βρέθηκε παλληκάρι
κι όλος ο κόσμος τον αγαπά του Αυλού το καμάρι
κι όλος ο κόσμος τον αγαπά του Αυλού το καμάρι.

                                         Ο Jim σε αγώνα με τον John Sullivan

 Το ότι ο Τζιμ Λόντος κατόρθωσε επί 3 δεκαετίες να κυριαρχεί στις παλαίστρες της Αμερικής σε ένα άθλημα που περιείχε δύναμη, τέχνη, ευελιξία, αντοχή  αλλά και κόλπα ώστε να συναρπάζουν τον θεατή, δείχνει ότι είχε την έξωθεν καλή μαρτυρία και θαυμασμό του κόσμου.

Αν μ’ αξιώσει ο Θεός λεφτά και αποκτήσω
θα χτίσω ένα μέγαρο τους πλούσιους να ελκύσω
θα `ρχόντουσαν πελάτες μου κορίτσια να `χουν τρέλες
κι ο Βίλι Φριτς θα σκάρωνε αφράτους αργιλέδες

Η Γκρέτα Γκάρμπο μάγκα μου θ’ ανάβει το τσιμπούκι
κι ο Ζακ Κιεπούρα στη γωνιά θα παίζει το μπουζούκι
ο Τζίμι Λόντος για νταής θα κάθεται στις τσίλιες
κι η Λίλιαν η Χάρβει θα διώχνει τις μπασκίνες

Πρέπει να χτίσω ένα τζαμί για όλα τα δερβίσια
και με κουπέ πολιτικό να `ρχονται τα κορίτσια

""Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος δέχεται στο γραφείο του τον Τζιμ Λόντο και τον Δημήτριο Τόφαλο (νικητής στην άρση βαρών στη μεσολυμπιάδα του 1906 και παγκόσμιος ρέκορντμαν) και λέει στον πρωτοπαλαιστή:΄Καλά  που  έχουμε  και  σένα  και  αναπτερώνεις  το  ηθικό των  Ελλήνων  σε  χρόνους  δισεκτους.""

Η κατώτερη και μεσαία τάξη κατάκλυζε κατά χιλιάδες τις αίθουσες κι αργότερα τα ανοιχτά στάδια, όπου πάλευε ο Λόντος. Οι μειονότητες τον λάτρευαν. Ήταν ο θρύλος του νεαρού μετανάστη, του αγράμματου σαν κι αυτούς, που μεγαλούργησε με τη δύναμη των μπράτσων, τη σβελτάδα και την εξυπνάδα του.

"""Όπως έλεγε ο Παύλος Κριναίος(Ελληνοκύπριος  ποιητής), κανένας άλλος παλαιστής δε συγκέντρωνε μαζί τόσα προσόντα: Αγαλματένιο σώμα, αρρενωπό πρόσωπο, ηράκλεια δύναμη, ευκινησία αιλουροειδούς, δεξιοτεχνία μεγάλου μάστορα, πανουργία και κυρίως θεαματικότητα  που μπορούσε να ξυπνήσει και να συναρπάσει τα πλήθη... Κι όταν λέμε πλήθη, υπολογίστε δεκάδες χιλιάδες θεατές, που σε μια περίπτωση φτάσανε τα 105.000 πληρωμένα εισιτήρια, χωρίς τους τζαμπατζήδες!"""

Ο Τζιμ Λόντος είχε ανακηρυχτεί από την Ομοσπονδία Πάλης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης παγκόσμιος πρωταθλητής και με αυτό τον τίτλο τον αναφέρανε οι εφημερίδες ισοβίως... Οι Έλληνες τον είχαν απολαύσει στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όταν ερχότανε κατά καιρούς για να κατατροπώσει τον Κβαριάνι, τον Μεχμέτ Αλή, τον Βάντερβαλντ και το 1959 (στα 64 χρόνια του!) κάποιον Άγγλο 30άρη παλαιστή...

Μες στην καινούρια τη γενιά, το πρώτο παλληκάρι
μέσα σε όλο το ντουνιά, κάθε Ρωμιού καμάρι
το ατσαλένιο του κορμί, σ’ ανατολή και δύση
ακόμη δεν εβρέθηκε, κανείς να το νικήσει. 
Πέτα τους κάτω Λόντο μου, λεβέντη μου να ζήσεις
όλους μπροστά στα πόδια σου, κανέναν μην αφήσεις 
Όπως τον Ρώσο τον τρανό, το Ρώσο το βαρβάτο
με λεβεντιά τον έσπρωξες, σωρό τον βάζεις κάτω
και το μεγάλο Γερμανό, τον Πολωνό και άλλους
μόνον εσύ τους νίκησες κι αυτούς τους δυο μεγάλους. 
Πέτα τους κάτω Λόντο μου, λεβέντη μου να ζήσεις 

όλους μπροστά στα πόδια σου, κανέναν μην αφήσεις

"Γ"