Η λατρεία του Αγίου στην Αράχωβα, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Το “Πανηγυράκι” σαν γιορτή είναι για τους ντόπιους ένα δεύτερο Πάσχα σε προετοιμασίες, εορτασμούς, φιλοξενία και προπάντων μεγαλοπρέπεια....
Την παραμονή της εορτής το απόγευμα, μετά τους πρώτους κανονιοβολισμούς και το χαρμόσυνο Πασχαλινό χτύπημα της καμπάνας ξεκινά ο εσπερινός. Χιλιάδες κόσμου από παντού προσέρχονται να τιμήσουν τον Άγιο. Όλο το χωριό, απ’ όλη την Ελλάδα ακόμα και το εξωτερικό θα έρθουν να ανάψουν ένα κερί στην μνήμη Του και να ζήσουν το αυθεντικό παραδοσιακό Ελληνορθόδοξο πνεύμα της εορτής.
Αυτό όμως που στολίζει κυριολεκτικά την πομπή και κόβει την ανάσα, είναι οι δύο χιλιάδες κόσμου (καμιά φορά και περισσότεροι) ντυμένοι με τις παραδοσιακές Αραχωβίτικες φορεσιές που προηγούνται της Εικόνας του Αγίου. Φουστανέλες και καμζόλες οι άντρες, σιγκούνια οι γυναίκες.
Η λιτάνευση διαρκεί περίπου 2 ώρες και επιστρέφει στην εκκλησία κατά τις 10 η ώρα το βράδυ. Γίνεται η “απόλυσις” του εσπερινού και μετά σύσσωμο το πλήθος κατεβαίνει τα πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στον κεντρικό δρόμο για να συνεχίσει με γλέντια και χορούς στην πλατεία του χωριού χωρίς μικρόφωνα και “ειδικά εφέ” μόνο πίπιζες και νταούλια θα ακούγονται αυτές τις μέρες στο χωριό.
Το χάλασμα
Στις 3:00 ή ώρα το μεσημέρι, τα κανόνια και οι καμπάνες θα καλέσουν τον κόσμο ξανά στην εκκλησία αυτή την φορά να συμμετάσχουν στο «χάλασμα», το γλέντι δηλαδή που θα σημάνει και την λήξη του πανηγυριού για φέτος.
Στο προαύλιο, έχει στηθεί κοινό τραπέζι με ψητά αρνιά που ετοιμάζονται από το πρωί της ίδιας μέρας, κρασί και άλλα εδέσματα των ημερών. Οι συνδαιτυμόνες καταφθάνουν, οι περισσότεροι με τις τοπικές φορεσιές τους γιανα λαμπρύνουν και τούτη την ώρα. Φυσικά, μετέχουν ντόπιοι και ξένοι με ή χωρίς φουστανέλες και σιγκούνια. Το γεύμα είναι δωρεάν και παρατίθεται από τον Δήμο και την τοπική εκκλησία.
Την ώρα αυτή, και θα φάμε και θα πιούμε και θα χορέψουμε και θα ακούσουμε ποιήματα και ιστορίες που γράψαν οι παλιότεροι και θα τραγουδήσουμε κλέφτικα τραγούδια που αρμόζουν στην μέρα και τον χώρο, «τραγούδια της τάβλας» όπως λέγονται γιατί όλοι κάθονται στην τάβλα, το κοινό δηλαδή τραπέζι.
Μετά το φαγητό όμως και τα τραγούδια, θα χτυπήσουν πάλι τα κανόνια και οι καμπάνες βάζοντας το «πανηγύρι» στην τελευταία του φάση. Όλοι μαζί οι παρευρισκόμενοι θα σηκωθούν και θα διαγράψουν ένα τεράστιο κύκλο γύρω από τον Ναό, πιασμένοι χέρι-χέρι χορεύοντας τον αργό ρυθμό από το «πανηγυράκι». Τρείς φορές θα γυρίσουνε όλοι γύρω από την εκκλησιά με πρώτο τον παπά και μετά θα κατέβουν σύσσωμοι στο χωριό με πίπιζες και με νταούλια αλλά και με κανόνια και ομοβροντίες να γλεντήσουν χορεύοντας λίγο ακόμα, ευχόμενοι ο ένας στον άλλον.
Tο πανηγύρι μας παγκοσμίως έχει χαρακτηρισθεί ως ένα από τα εκατό πράγματα που κάποιος θα πρέπει να ζήσει στην ζωή του...
Kαι του χρόνου!!
ΠΗΓΗ: http://ntefi.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.