ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ."Ζούμε στα χρόνια του φόβου ".

ΟΣΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ, ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΜΗ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.

Όσοι δεν δουλεύουν, φοβούνται μη δεν βρουν ποτέ δουλειά. 

Όποιος δεν φοβάται την πείνα, φοβάται......

το φαγητό. Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.

                      

  Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙ.

Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς, οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη όπλων, τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων.

                         

                     ΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ. 

                             

                                 

Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.

Φόβος των κλεφτών, φόβος της αστυνομίας.

Φόβος της πόρτας χωρίς κλειδαριά, του χρόνου χωρίς ρολόγια, του παιδιού χωρίς τηλεόραση, φόβος της νύχτας χωρίς υπνωτικά χάπια και φόβος της ημέρας χωρίς διεγερτικά χάπια.

Φόβος του πλήθους, φόβος της μοναξιάς, φόβος απ’ όσα έγιναν και για όσα θα γίνουν, φόβος του θανάτου, φόβος της ζωής.

                                

                                     Γκαλεάνο: Γενικευμένη φοβία

Μια αφήγηση για το φόβο από τον Εδουάρδο Γκαλεάνο

Θυμάμαι ότι τον καιρό της εξορίας στις ακτές της Καταλονίας, μια μέρα μας έκαναν δώρο ένα ινδικό χοιρίδιο. Έφτασε στο σπίτι μέσα σε ένα κλουβί. Εγώ λυπόμουν να το βλέπω έτσι, φυλακισμένο, και το μεσημέρι του άνοιξα το κλουβί.

Όταν γύρισα στο σπίτι, το σούρουπο, το βρήκα ακριβώς όπως το είχα αφήσει. Στο βάθος του κλουβιού, κολλημένο στα κάγκελα… έτρεμε από τον φόβο της ελευθερίας.

Αναρωτιέμαι αν η εποχή μας μας κάνει όλους να μοιάζουμε σ΄αυτό το ινδικό χοιρίδιο.

Σήμερα θα σας διηγηθώ, με τον δικό μου τρόπο, μερικές ιστορίες φόβου που κυβερνούν τον κόσμο.

       

                      ΛΙΓΑ  ΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

                   

                              

Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο γεννήθηκε το 1940 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Σε ηλικία 13 ετών κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο των έντυπων μέσων ως γελοιογράφος για το περιοδικό El Sol. Το 1961 γίνεται διευθυντής της καθημερινής εφημερίδας Epoca και αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας επιθεώρησης Marcha. Το 1973 εξορίζεται εξαιτίας των ιδεών του και καταφεύγει στην Αργετινή, όπου ιδρύει το λογοτεχνικό περιοδικό Crisis. Μετά το πραξικόπημα του 1976 αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα ως ανεπιθύμητος. Το 1985, ύστερα από την πτώση της δικτατορίας, επιστρέφει στην πατρίδα του.

                                

      

Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής, το Μέρες και νύχτες αγάπης και πολέμου και το Ένας κόσμος ανάποδα είναι κάποια από τα πιο γνωστά του βιβλία που τον κατέταξαν ανάμεσα στους πιο πολυδιαβασμένους Λατινοαμερικάνους συγγραφείς. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Casa de las Americas, το βραβείο Aloa, το American Book Award και με το Βραβείο για την Πολιτισμική Ελευθερία του Ιδρύματος Λάναν.

                                   

Ο ΓΚΑΛΕΑΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΥΣ  "ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ" ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΣΙΑΠΑΣ  ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ.

Εκτός όμως από χρονικογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο είναι ένας από τους πιο θερμούς υπερασπιστές των κοινωνικών και πολιτικών ελευθεριών, ενώνοντας τη φωνή του με νομπελίστες συγγραφείς συγγραφείς όπως είναι οι Gabriel Garcia Marquez, Marco Benedetti, Mayra Montero.

              

                ΓΚΙΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ  ΚΑΙ  ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ

Επανεκδίδεται στα ελληνικά το σημαντικό βιβλίο του "Οι λέξεις ταξιδεύουν" (εκδ. Πάπυρος) . Ο Γκαλεάνο έγινε ένας εμβληματικός συγγραφέας της ηπείρου του όταν έγραψε τις "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" (εκδ. Κουκκίδα). Το 2009, στη Σύνοδο των Αμερικανικών Κρατών, ο Ούγκο Τσάβες χάρισε το βιβλίο στον Ομπάμα και αυτόματα έγινε μπεστ σέλερ.        

Εδουάρδο Γκαλεάνο - Το δικαίωμα στο παραλήρημα

Απόσπασμα από συνέντευξη του Εδουάρδο Γκαλεάνο για το κίνημα 15-Μ, τις συγκεντρώσεις και καταλήψεις διαρκείας σε πλατείες πόλεων της Ισπανίας, που ξεκίνησαν στις 15 Μαΐου 2011

Το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουρουγουάη το ‘73 είχε απαγορεύσει ταβιβλία του όπως επίσης έγινε αργότερα και στην Αργεντινή. Η γραφή του αποτελεί ένα ιδιαίτερο μείγμα συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ, το μυθιστόρημα, τη δημοσιογραφία, την πολιτική ανάλυση και την ιστορία.
Τα βιβλία του μεταφράζονται σήμερα σε 20 γλώσσες.

Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο, που χρησιμοποιούσε το επώνυμο της μητέρας του, έπασχε από καρκίνο τωνν πνευμόνων και τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Μοντεβιδέο. Σύμφωνα με τη διεύθυνση του νοσοκομείου πέθανε τα ξημερώματα.

"Ο Εδουάρδο  Γκαλεάνο γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο στις 3 Σεπτεμβρίου 1940 και πέθανε στην ίδια πόλη στις 13 Απριλίου 2015", αναφέρεται στην ανακοίνωση του Ισπανικού εκδοτικού οίκου SigloXXI.

Ο Γκαλεάνο αρνείται ότι είναι ιστορικός: "είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη και αγαπητή".

  

"Γ"