ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ...." Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ / και βαθιά σ’ ευχαριστώ/ γιατί μ’ έμαθες και ξέρω / ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ/να πεθαίνω όπου πατώ/ και να μη σε υποφέρω".

Του  "Γ" { Εισαγωγή, η τελευταία του (2010), λίγους μήνες  πρίν το θάνατό του  ιδιαίτερα επίκαιρη   σήμερα επιστολή  και  σύνδεση των  κειμένων  με  φωτογραφίες  και  τα  χαρακτηριστικότερα  τραγούδια  του}.

Σαν  σήμερα  το  1945  γεννήθηκε  στην  Κρήτη  ο  Συνθέτης, Συγγραφέας, Στιχουργός, Δημοσιογράφος  και  τραγουδιστής  Μανώλης  Ρασούλης που πέθανε στη Θεσσαλονίκη  στις  5/3/2011.........

"ΚΑΚΟΙ  ΝΤΥΘΗΚΑΝΕ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΠΙΑΣΑΝ ΕΞΟΥΣΙΑ...."ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑ.

Κακοί ντυθήκανε καλοί και πιάσαν εξουσίες
Κι υπερωρία πέσανε στις αγιοαμαρτίες

Λύκοι ντυθήκανε αρνιά κάνουν πως μπεμπενίζουν
Κι όσοι τους είδαν για ψητά στον Αδη αρμενίζουν

Στ’ άρματα, στ’ άρματα. Τρέχτε και κάνουν κατοχή
Τα μέσα και τα έξω μου καθάρματα
Τίποτα πια δε μας σώνει. Ούτε κι οι Μασόνοι.

Εγώ ό,τι είχα πια να πω το είπα
Και γαμώ του όζοντος την τρύπα.

Κακοί ντυθήκανε καλοί και κάνουν τη δουλιά τους
Στον Ηλιο δείχνουν οι αμνοί τώρα τα κόκκαλά τους

Κακοί ντυθήκανε καλοί και πιάσαν εξουσία
Αυτοί που ξεγελάστηκαν φταίγανε κατ’ουσία.

Στίχους του έχουν μελοποιήσει, μεταξύ άλλων, οι Σταύρος  Κουγιουμτζής, Μάνος  Λοίζος, Νίκος  Ξυδάκης, Πέτρος  Βαγιόπουλος, Σωκράτη  Μάλαμας και  Χρήστος  Νικολόπουλος.

Κόρη  του είναι  η  Ναταλία  Ρασούλη που  συνεργάστηκαν  στη  δισκογραφία  και σε  συναυλίες.

ΤΟ  ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ "ΒΑΛΣ" ΤΩΝ  ΡΑΣΟΥΛΗ  -ΠΕΡΙΔΗ  ΣΕ  ΔΥΟ  ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ .

                                      Ο  ΟΡΦΕΑΣ  ΠΕΡΙΔΗΣ  ΜΟΝΟΣ  ΤΟΥ....

ΚΑΙ  Ο  ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΣ  ΜΟΝΟΣ  ΤΟΥ.

Σημαντικότερα  μουσικά  έργα  του  "  Νέγρικα, τα  Δήθεν, Η  εκδίκηση  της  γυφτιάς, Τα  τραγούδια  της  χαρούλας, οι  κυβερνήσεις  πέφτουνε  μα  η  αγάπη  μένει, παίξε  Χρήστο  επειγόντως, Πότε  Βούδας  πότε  Κούδας, Βαλκανιζατέρ, Σελοτέιπ  και  πολλά  άλλα.

"ΟΛΑ  ΣΕ  ΘΥΜΙΖΟΥΝ" ΤΩΝ  ΛΟΙΖΟΥ -ΡΑΣΟΥΛΗ  ΜΕ  ΤΟ  ΜΑΝΩΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ  ΚΟΡΗ  ΤΟΥ  ΝΑΤΑΛΙΑ ΡΑΣΟΥΛΗ 

Στο  σημερινό  αφιέρωμα  μας  εμείς. εκτός   απο  κάποια  βίντεο  με  τα  αντιπροσωπευτικότερα  τραγούδια  πολλά  από  τα  οποία  έχει  τραγουδήσει  όλη  η  Ελλάδα, θα  παραθέσουμε και  την  τελευταία  του πραγματικά  συγκλονιστική  επιστολή  που έγραψε λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, στη φίλη   στη Γερμανία Ζωή Νιομανάκη (δημοσιογράφο στο κρατικό ραδιοτηλεοπτικό κανάλι WDR (West Deutscher Rundfunk) και που   είναι  σαν  να  γράφτηκε  σήμερα.. 

ΟΙ ΜΑΓΚΕΣ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ......

    ΠΟΤΕ ΒΟΥΔΑΣ ΠΟΤΕ ΚΟΥΔΑΣ.....

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ ΤΟΥ ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ ΜΕ  ΤΟ ΜΑΝΩΛΗ ΡΑΣΟΥΛΗ......

Νοέμβριος 2010

«Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: ‘‘Άκουσον μεν, πάταξον δε’’.

Ο σκοπός της επιστολής μου είναι να στείλω δύο μηνύματα:

1. Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι τους τίτλους pigs - οκνηρός - άσωτος κ.λπ. που μας φόρτωσαν γενικεύοντας κάποιοι απ’ τα βόρεια.

2. Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, όπως υπήρχε μια Γερμανία από το 1933 έως το 1945.

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 25 χρόνια, ζώντας με τους συμπατριώτες μου, βιώνοντας μια διαρκώς γενικευόμενη, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, έλεγα ότι αυτό το στυλ θα καταστρέψει την Ελλάδα, μπορεί και την ανθρωπότητα. Έκανα το οτιδήποτε να εκφράσω το αντίδοτο. Μάλλον απ’ ό,τι φαίνεται ηττήθηκα.

Στην Ελλάδα σφυρηλατήθηκε και εγκαθιδρύθηκε ένας μέσος πολίτης, μικροαστός, νεόπλουτος, αρχοντοχωριάτης. Επικυριάρχησε στο κοινωνικό, πολιτικό, ιστορικό, ψυχολογικό, αισθητικό προσκήνιο, καταστρέφοντας τον ρυθμό και το στυλ της χώρας. Επίσης, καταστρέφοντας τη λαϊκή κουλτούρα, δηλαδή το αυθεντικό τραγούδι, που είναι το θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητάς μας, απαξιώνοντας την λόγια ποίηση, εγκαθιδρύοντας, διά πυρρός και σιδήρου, τα πολιτιστικά κέντρα της χαράς και της αισιοδοξίας, όπως τα ονόμασαν, κάτι χαζοκαμπαρέ, τα λεγόμενα σκυλάδικα. Διαμόρφωσαν έναν χαζοκαμπαρετζίδικο τρόπο σκέψης, καθιστώντας την Ελλάδα ένα νομιμοποιημένο πορνοστάσιο. Ο πολιτισμός, καθώς και ο τουρισμός, δέχτηκαν σκληρά πλήγματα. Από τους περιηγητές του ’60 φτάσαμε στα ξενοδοχεία των 5.000 ανθρώπων που, με τα βραχιολάκια στο χέρι, βίωναν τις διακοπές τους και έφευγαν σχεδόν χωρίς να ξέρουν σε ποια χώρα τους φέραν. Η εποποιία του Ζορμπά, των παιδιών του Πειραιά, παρήλθε ανεπιστρεπτί. Πωλήθηκαν κατά κόρον και ο μύθος και η παρθενικότητα της χώρας, αλλά και το συμπαθές ναΐφ του μέσου ρωμιού αντικαταστάθηκε από την κουτοπονηριά, από το απρόσωπο, από τον μέσο όρο των super market και των τραπεζών και τώρα το σλόγκαν του Υπουργείου Τουρισμού “Έλα στην Ελλάδα να ζήσεις τον μύθο σου“ ακούγεται γελοίο και κούφιο.

Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα μες στην Ελλάδα, εξόριστη και καταδικασμένη από τα ποικίλα golden boys και τους εγχώριους κερδοσκόπους που δεν αναγνωρίζουν πατρίδα ή πολιτισμό, αλλά ορκίζονται στη money-land. Ανίκανοι και άπληστοι.

Δεν συμμετείχα στους ολυμπιακούς αγώνες γιατί ήμουν σίγουρος ότι μετά την φαμφάρα θα ακολουθούσε η ξεφτίλα, όπως και έγινε. Η Αθήνα είναι πρωτοφανές φαινόμενο πρωτεύουσας που έχει τον μισό πληθυσμό της χώρας στην επικράτειά της. Αλαζονική πόλη, αφού λανσάρεται ως μητέρα της δημοκρατίας και του μέτρου. Τώρα είναι αμετροεπής μητρόπολη, βρώμικη μητέρα απίστευτης εγκληματικότητας. Δημοκρατία δεν υπάρχει, πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει. Όλα ελέγχονται από το ΔΝΤ, την Ευρώπη, τους Γεωργιανούς και Ρουμανόγυφτους εγκληματίες. Παλιότερα σκεφτόμουν μήπως φέρναμε 100 Γερμανούς (βλέπε Ρεχάγκελ), να αναλάβουν για 100 χρόνια τη χώρα, μπας και ισορροπήσει. Θα με κατηγορούσαν για ανθέλληνα. Τώρα τους έφεραν ή ήρθαν λόγω ανωτέρας βίας και την πληρώνουν αυτοί που δεν έφταιξαν. Χιλιάδες χάνουν τις δουλειές τους, άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι αγοράζουν ακριβά σπίτια στο κέντρο του Λονδίνου. Κατά τα άλλα, τα εκλεκτά στελέχη του ελληνικού status πουλούν φούμαρα ότι είναι απόγονοι του Αριστοτέλη, του Σωκράτη και του Ηράκλειτου. Και αυτά χωρίς εσωτερική λογική, και έτσι ξανακαταλήξαμε σε μια νέα greek salad, σε μια δραματική φαρσοκωμωδία. Εγώ προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει και να αντιπροτείνω κάποιες λύσεις. Ως εκ τούτου υπέστην ποικίλα πογκρόμ. Ηττήθηκε η αντίληψή μας, γι’ αυτό φτάσαμε στο παρόν χάλι. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά είναι μέρος μιας παγκόσμιας κρίσης. Το ανθρώπινο είδος βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο. Ο πλανήτης έχει καταστραφεί. Δεν μπορούμε πια να αναπτύξουμε τους ρυθμούς της βιομηχανίας όπως παλιά και ταυτόχρονα να σώσουμε το περιβάλλον. Τι μέλλει γενέσθαι; Κάθε κρίση γεννά πόλεμο. Το απεύχομαι και κάνω κάθε τι για να μην μας συμβεί. Γεννήθηκα σαράντα μέρες μετά τη βόμβα στη Χιροσίμα. Ως εκ τούτου προσπαθώ στη Μέση Ανατολή, εδώ και οχτώ χρόνια, να δημιουργηθεί ένας κοινός παρονομαστής για τους δυο λαούς, γιατί από αυτό το άλυτο πρόβλημα μπορεί να ξεκινήσει ένας παγκόσμιος πόλεμος.

Ονειρευόμουνα να γίνει η Ελλάδα μια πολιτισμική Ελβετία και μητέρα που θα κυοφορήσει ένα όραμα για την παγκόσμια ειρήνη. Τώρα είμαστε στο στόχαστρο όλου του δυτικού κόσμου και παράδειγμα προς αποφυγή. Να μην ξεχάσω να πω ότι πριν από χρόνια έστειλα μια επιστολή στην Süddeutsche Zeitung περί όλων αυτών, αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν για το θέμα. Πέρυσι και φέτος ο Γερμανός ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδας στην Κωνσταντινούπολη ήρθε στην Ελλάδα, μου πήρε δύο συνεντεύξεις και πάλι η διεύθυνση της εφημερίδας αδιαφόρησε. Πάντως εγώ προσπάθησα. Επίσης, ως προς το θέμα που ετέθη να πουλήσει η Ελλάδα τα νησιά της και την Ακρόπολη, έχω να πω: (α) Η Ακρόπολη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και (β) Μεγάλες εκτάσεις της Ελλάδας, και όχι μόνο, έχουν αγοραστεί από Γερμανούς. Πρόσφατα συμμετείχα σε ένα φεστιβάλ ποίησης στη Μαγιόρκα, όπου ο κυβερνήτης της μας έλεγε με αγωνία ότι οι Γερμανοί έχουν αγοράσει το 80% του νησιού και θέλουν να το προσαρτήσουν στη Γερμανία. Αν αυτό αποτελεί ένα σχέδιο επεκτατισμού στον νότο εκ μέρους της Γερμανίας, δεν γνωρίζω. Αν, λόγω της κρίσης, οι νεοέλληνες ξαναχαθούμε στη διασπορά, θα ήθελα να έρθουν στην Ελλάδα ποιητές, διανοούμενοι, επιστήμονες από όλο τον κόσμο, και από εδώ να ξεκινήσει μια προσπάθεια διαιώνισης της ζωής πάνω στον πλανήτη σε ένα ανώτερο επίπεδο.

Αυτά προς το παρόν. Σας χαιρετώ όλους και τον καθένα χωριστά.

Εμμανουήλ Ρασούλης, Έλλην τραγουδοποιός»

ΤΡΕΛΗ ΚΙ ΑΔΕΣΠΟΤΗ...

ΝΙΩΣΕ  ΜΕ.....

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ
και βαθιά σ’ ευχαριστώ
γιατί μ’ έμαθες και ξέρω
ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι
μ’ εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ’ άγια χώματα της
πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ
και βαθιά σ’ ευχαριστώ
γιατί μ’ έμαθες και ξέρω
ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι
μ’ εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι    

"Γ"