Ξέρεις, νιώθω πως ζούμε σε έναν τόπο, τόσο ξένο και συνάμα
τόσο οικείο. Έναν τόπο που καθημερινά φοράει το δικό του προσωπείο.....
Έναν τόπο
που τρώει τα παιδιά του αλλά και που τα σκοτώνει σιωπηρά μέρα με την μέρα, ώρα
με την ώρα... Έναν τόπο που έχει γαλουχήσει τα παιδιά του με βία και μίσος. Ναι
μίσος. Για κάθετι διαφορετικό, για κάθε
τι αλλιώτικο. Βλέπεις, ποτέ δε μάθαμε να δεχόμαστε αυτό το άλλο.
Ποτέ δε μάθαμε
να το σεβόμαστε...Στο σχολείο πάντα μας πείραζε ο γυαλάκιας, ο χοντρός, το
φυτό, εκείνο το παιδί που ήταν τόσο μοναχικό και ήρεμο. Ακόμη και το παιδί απο
την Αλβανία αλλά και εκείνος ο αράπης όπως συνήθιζες να λες. Θυμάσαι; Έπειτα
στις πλατείες και στα πάρκα μας πείραζαν πάντα οι μετανάστες. Πακιστανοί, Αφγανοί,
κούρδοι.
Πολλοί δυστυχώς δεν βρίσκονται πλέον κοντά μας. Μας καλλιεργήθηκε
βλέπεις από πολύ νωρίς ο ρατσισμός. Γίναμε αυτό που φοβόμασταν.
Εκείνο το
τέρας. Αρχίσαμε να συνηθίζουμε στη φρίκη και να τρομοκρατούμαστε από την
ομορφιά. Μίσος και σκοτάδι. Τυφλή βία, ομοφοβία και ξανά ρατσισμός και ξανά
μίσος. Πάντα εθελοτυφλούσαμε σε αυτή τη σαπίλα του τόπου. Μια ζωή ανεχόμασταν
να λένε παλιοαδερφή και βρωμοπούστη το φίλο μας, το κολλητό μας, το γνωστό μας
και να συναινούμε σε ότι θα επακολουθούσε.
Μια ζωή μάθαμε με τα πρέπει και όχι
με τα θέλω. Μάθαμε με τα πρότυπα αλλά
και με τα ιδανικά. Ο σωστός γιος, η σωστή κόρη και πάει λέγοντας. Μάθαμε να
είμαστε αυτό που μια ζωή ήθελε η μάνα μας και ο πατέρας μας. Τις κυριακές σαν
καλοί Χριστιανοί μάθαμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία, να ανάβουμε κεριά και να
προσευχόμαστε στο θεό. Βράδυ Κυριακής; Κάποιοι είναι κιόλας νεκροί... Ξέρεις,
αυτός τόπος έχει μάθει στη σιωπή στη συγκάλυψη και στην αδιαφορία.
Όλοι μάθαμε
να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και να πορευόμαστε. Μάθαμε να εκτρέφουμε
από νωρίς τον μπάτσο που κρύβουμε μέσα μας, τον ρατσιστή αλλά και τον
ομοφοβικό. Μάθαμε πολύ καλά να κρύβουμε τις παθογένειες της δικής μας
οικογένειας. Μάθαμε πως οι λέξεις κατάθλιψη, ψυχίατρος και ψυχολόγος είναι
απαγορευμένες.
Θλίψη είναι θα περάσει σου έλεγαν. Μείνε δυνατός, αλλά μη
τολμήσεις να μιλήσεις. Θα στιγματιστείς. Είναι εκείνο το κλίμα της ομερτά που θα διαιωνίζεται για χρόνια... Ναι, αυτός
είναι ο τόπος μας. Ο Τόπος των ψευδαισθήσεων... Άλλοτε τόσο φωτεινός και άλλοτε
τόσο σκοτεινός... Η ώρα περνάει και για μια στιγμή στο νου μου φέρνω εκείνα τα
λόγια του Μάνου Χατζιδάκι "Πάντα μ’ απασχολούσε το γνωστό εμβατήριο όσες
φορές τ’ άκουγα. Έλεγα μέσα μου, τι άραγες εννοεί; Σκέφτηκα, σαν κάτι να
φωτίστηκε μέσα μου, εφόσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, πάει να πει πως και ποτέ
δεν θα αναστηθεί»...
Καλή συνέχεια... Υγ: Το μόνο που ελπίζω είναι να αποδοθούν
ευθύνες στους ηθικούς αυτουργούς. Τίποτε άλλο..
Αναρτήθηκε από Underground
με στραςhttp://hlektrikosthiseas.blogspot.gr/
Εφούλα σε ευχαριστούμε όλοι κοπέλα μου.Να είσαι πάντα καλά και να γράφεις ,να γράφεις,να γράφεις..Και να μας ταρακουνάς εσύ και η γενιά σου , εμάς τους........ " φιλήσυχους και νομοταγείς πολίτες"που όλο το ξετρυπώναμε το φίδι και ποτέ δεν το βγάζαμε απο την βρωμότρυπά του. Είτε γιατι το μετανοιώναμε ,είτε γιατί μας απέτρεπαν ,είτε γιατι δεν το τολμούσαμε τελικά... .Και με την τρομερή και φαρμακερή πένα σου να συνεχίσεις να ξύνεις πληγές βαθειά, πολύ βαθειά και με επιμονή κοπελα μου κάνοντας τες να αφορμήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ποιητής παρακάτω τα λέει όλα ,μα όλα στην κυριολεξία!
ΑΖΙΖ ΝΕΖΙΝ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Η ΜΑΡΙΕΤΑ ΡΙΑΛΔΗ
https://www.youtube.com/watch?v=WwkDvxYZGLg
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....
ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΥΓΝΩΜΗ......
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαγγέλη, ξεκίνησες από το ένα άκρο της χώρας μας για να σπουδάσεις στο άλλο άκρο γεμάτος όνειρα, ενθουσιασμό και χαρά...
Τα φοιτητικά χρόνια λένε ότι είναι τα καλύτερα και για σένα ήταν τα χειρότερα, μαρτυρικά...
Μαρτυρικά χρόνια με μάρτυρες σιωπηλούς, ακόμα και τώρα...
Βαγγέλη, εμείς οι φίλοι σου, οι συμφοιτητές σου που κάναμε πλάκα μαζί σου, για να διασκεδάσουμε... Αλήθεια, δεν καταλάβαμε ότι η όλη κατάσταση είχε ξεφύγει και είχε γίνει τόσο επικίνδυνη... Πώς μπορούμε, αλήθεια, τώρα να επανορθώσουμε... Φίλε μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι συμφοιτητές σου, που ήμασταν μάρτυρες του μαρτυρίου και δεν σε βοηθήσαμε όσο θα έπρεπε, που δεν φωνάξαμε δυνατά, που δεν διαμαρτυρηθήκαμε για να σταματήσει όλο αυτό... Συμφοιτητή μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι καθηγητές σου που δεν αντιληφθήκαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν αντιδράσαμε όσο η κατάσταση απαιτούσε... Μαθητή μας, Βαγγέλη...
Εμείς η διοίκηση του σχολείου, χαμένοι μες στις γραφειοκρατικές, τις τόσο τυπικές υποχρεώσεις, δεν αφιερώσαμε τον χρόνο που αναλογούσε στη ζωή σου... Σπουδαστή μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι γονείς που δεν γνωρίζαμε για να εκτιμήσουμε την κατάσταση και να σε προστατέψουμε... Μονάκριβο παιδί μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι παλιοί συμμαθητές σου, οι φίλοι σου, τα ξαδέρφια σου και θείοι σου που δεν γνωρίζαμε για να σε υποστηρίξουμε και δεν ανοίξαμε την καρδιά μας όσο θα έπρεπε για να ξέρουμε... Αγαπημένε μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι επίσημοι θεσμοί που ενεργοποιούμαστε όταν το κακό έχει γίνει... Συνάνθρωπέ μας, Βαγγέλη...
Εμείς η ελληνική κοινωνία που σιωπά και προσπαθεί να μη μαθευτεί το κακό... Αδερφέ μας, Βαγγέλη...
Ψελλίζουμε μια συγγνώμη... όχι για το κακό που σου κάναμε και σου στερήσαμε τη ζωή, γιατί η συγγνώμη είναι πάρα πολύ λίγη... αλλά για την κουλτούρα μας, την κουλτούρα της σιωπής...
Αχ! Βαγγέλη!!
ΘΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ *
Επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Από koutipandoras.gr
O Γιάννης Ζουγανέλης έγραψε στο facebook: «Βαγγέλη σου ζήτω συγνώμη για οτι δεν έκανα για σενα. Συγνώμη που έμεινα αδιάφορος απέναντι στο ανύπαρκτο κράτος που είναι ο ηθικός αυτουργός της αδικοχαμένης ζωής σου. Συγχώρεσε με γιατί αφού έχω υποστεί τα ίδια λόγω των αναπήρων γονέων μου βουβάθηκα. Σιώπησα γιατί εγω είχα το χιούμορ και τον κοινωνικό ρατσισμό τον αντιμετώπισα με (( ανωτερότητα )). Είχα καταλάβει οτι η βία αντιμετωπίζεται με βία. Έπεσα στη παγίδα να το δω προσωποπαγώς. Δεν έκανα τιποτα για το έλλειμμα παιδείας. Πιστεύω μονο στην εκφρασμένη υποστήριξη της διαφορετικότητας.Σου υπόσχομαι στη μνήμη σου κυρίως οτι θα κάνω απο δω και πέρα τα αδύνατα δυνατά για να αποτραπούν όλοι οι ψευτόμαγκες της γαμημένης βίαια κοινωνίας μας. Οι τσαμπουκάδες τις καθημερηνωτητας να απομονωθούν. Να ισιώσει το συνεχώς αποκαλούμενο καλό Σύνταγμα μας που υπερασπίζει τους λίγους και τους ισχυρούς. Να αλλάξουμε επιτέλους. Να εκπολιτιστουμε. Και προςοχη Μη κλάψει κανεις απο υπουργεία η αλλά θεσμικά ανόργανα με κροκοδείλια δάκρυα. Τωρα αμέσως ενέργειες όχι λόγια λόγια λόγια ψέμματα ψέμματα ψέμματα δεν αντέχει άλλο το φως εγκλωβισμένο για να κυριαρχούν οι σκοταδιστές οι απαίδευτοι οι βολεμένοι οι ατομιστές Στους Βαγγεληδες της καθημερηνωτητας μας λέω. Μη το βουλώνετε άλλο. Υπερασπιστείτε τον εαυτό σας τη διαφορετικότητα σας τη μοναδικότητα σας την Ελευθερια να ζούμε όλοι μαζι αρμονικά. Ξεκολλήστε ο φόβος σκοτώνει».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ''ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ'' ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ?ΜΗΠΩΣ Η ''ΕΔΡΑ'' ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΛΑΒΕΣ, ΤΗΝ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ? ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΑΘΗΜΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ (ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ) ,ΟΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΟΛΛΑΜΕ ΤΟ ''ΕΝΣΗΜΟ'',ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ.-ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΟΣΟΙ ΦΟΙΤΗΣΑΜΕ.-
ΤΩΡΑ ΣΚΙΖΟΥΝ ΤΑ ΙΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ,ΟΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ''ΔΑΣΚΑΛΟΙ'',ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ? ΑΛΗΘΕΙΑ,ΠΟΣΕΣ ΩΡΕΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΗΤΑΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ?
ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ ,ΑΣ ΣΩΠΑΣΟΥΝ ....
Τόν γνωρίζεις τον καθηγητή 7.17?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τον γνωρίζεις.Ρώτα να μάθεις...και μετά μιλάς.
Μάθε πάντως οτι δεν είναι όλοι ίδιοι....
Άσε τους καθηγητές όμως και πές μας εσύ....Ποιά είναι η γνώμη σου για αυτό καθ αυτό το τραγικό γεγονός, αλλά κυρίως για τα κοινωνικά αίτια που οδήγησαν αυτό το παιδί στο να " δραπετεύσει"?