Το πρόγραμμα περιελάμβανε έργα Vivaldi, Bach, Mozart και Brahms με σολίστ την διάσημη πιανίστα Ντόρα Μπακοπούλου. Στους τέσσερις κύκλους συναυλιών που οργανώθηκαν από τον Νοέμβριο του 1989 έως τον Ιούνιο του 1993, ο Μάνος Χατζιδάκις περιέλαβε, εκτός από κλασικά έργα περισσότερο ή λιγότερο γνωστά, πολλά άγνωστα στην Ελλάδα έργα συνθετών του 20ού αιώνα Copland, Menotti, Poulenc, Milhaud, Ohana, Hindemith, Nielsen, Ives, Britten, Thomson, Szymanowski, Kurt Weill, Piazzolla, Rota, κ.ά.
Έντονη παρουσία είχε και η ελληνική μουσική (Πετρίδης, Βάρβογλης, Παλλάντιος, Ξενάκης, Σισιλιάνος, Μαμαγκάκης, Αντωνίου, Κουρουπός), χωρίς να λείψουν και οι νεώτεροι δημιουργοί (Ανισέγκος, Κριτσωτάκης). Ειδικά αφιερώματα έγιναν στον Μανώλη Καλομοίρη, τον Νίκο Σκαλκώτα, τον Γιάννη Χρήστου και τον Μίκη Θεοδωράκη. Εκτός από συναυλίες συμφωνικής μουσικής, οι τέσσερις κύκλοι περιελάμβαναν ατομικά ρεσιτάλ, μουσική δωματίου, αλλά ακόμη και μουσικοθεατρικές παραγωγές. Οι συναυλίες κατά τα δύο πρώτα χρόνια δινόντουσαν κυρίως στο «Παλλάς», ενώ από τον Απρίλη του 1991 οι περισσότερες δόθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η Ορχήστρα παρουσίασε τα προγράμματά της κι εκτός Αθηνών (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλος).
Ποια ήταν η πρόθεση του Μάνου Χατζιδάκι, όταν ίδρυε την Ορχήστρα των Χρωμάτων; Ο Μάνος Χατζιδάκις οραματιζόταν ένα επίλεκτο συμφωνικό σύνολο, το οποίο να παρουσιάζει πρωτότυπα προγράμματα, με συνδυασμούς έργων που συνήθως δεν καλύπτονται από συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Ήθελε, η οργανωτική ευελιξία της ορχήστρας, το υψηλό επίπεδο των μελών της, η προσαρμογή του αριθμού των δοκιμών στις απαιτήσεις του κάθε προγράμματος, να εγγυώνται ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Βασικό στοιχείο ενδιαφέροντος στα προγράμματα των συναυλιών της ορχήστρας υπήρξε πάντα η επιλογή ρεπερτορίου, το οποίο, έξω από τα τυποποιημένα πρότυπα, αναδείκνυε άγνωστα αριστουργήματα του 20ού αιώνα ή νέες οπτικές γωνίες για παλαιότερες και λιγότερο γνωστές - συνθέσεις του κλασικού ρεπερτορίου.
Η Ορχήστρα των Χρωμάτων έδωσε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσίαση έργων Ελλήνων συνθετών, με «πορτραίτα - αφιερώματα» στους μεγαλύτερους Έλληνες δημιουργούς, ή με ειδικές παραγγελίες έργων σε συνθέτες της νεώτερης γενιάς. Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι κατά την πρώτη αυτή περίοδο ζωής της, από το 1989 έως το 1993, η Ορχήστρα των Χρωμάτων έδωσε το στίγμα των προθέσεων αλλά και των προοπτικών της, χωρίς ωστόσο να ολοκληρώσει τους στόχους της, αφενός λόγω μεγάλων οικονομικών δυσχερειών -δεν υπήρχε ακόμη καμιά κρατική βοήθεια- αφετέρου λόγω της σταδιακής επιδείνωσης της υγείας του ιδρυτή της. Η τελευταία συναυλία που διηύθυνε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν αυτή της 22ας Φεβρουαρίου του 1993 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τίτλο «Διαμαρτυρία κατά του Νεοναζισμού». Στο πρόγραμμα, έργα των K. Weill, F. Liszt και B. Bartok -σολίστ, ο πιανίστας Gyorgy Sandor. Τις επόμενες συναυλίες της περιόδου '93-'94 διηύθυνε ο Μίλτος Λογιάδης, ο οποίος είχε ήδη συνεργαστεί με την Ορχήστρα των Χρωμάτων από το 1991.
ogdoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.