Συνοικία το όνειρο: Υ.γ: Σ'αγαπώ

Ξέρεις,ποτέ δε τα πήγαινα καλά με τον χρόνο.....Νιώθω κάποιες φορές πως η ζωή μου είναι σαν μια Κλεψύδρα. Ναι, μια κλεψύδρα που αρχίζει και αδειάζει. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να την παρατηρώ και να μελετώ με κάθε λεπτομέρεια τους αμέτρητους κόκκους άμμου που σταδιακά χάνονται μέσα στο χρόνο. Να όπως έκανα και σήμερα. Ας πούμε πως υπήρξα παρατηρητής μιας μεγάλης απόφασης ζωής.
 Είναι που τώρα θα μαζεύεις τα πράγματα σου και θα ετοιμάζεσαι για το μεγαλύτερο ίσως βήμα της ζωής σου. Εκείνο το βήμα που θα σε βοηθήσει να διευρύνεις τους ορίζοντες σου, να ανοίξεις νέες πόρτες και το κυριότερο, εκείνο το βήμα που θα σε βοηθήσει να γεμίσεις τις βαλίτσες της επιστροφής σου με εμπειρίες, γνώσεις, όνειρα καθώς και χρήσιμα εφόδια για μια ολόκληρη ζωή,για το παρόν αλλά και για εκείνα που θα ρθουν.
 Μην κλαις και μη στεναχωριέσαι για μένα που μένω πίσω. Πάντα άλλωστε μένει κάποιος πίσω για να κρατάει τα μπόσικα σωστά;. Κάποιος μένει πίσω για να μας θυμίζει το παρελθόν, το παρόν αλλά και όλα όσα μας έκαναν αυτό που ήμαστε σήμερα. Κάποιος μένει πίσω για να μας θυμίζει πως κάποτε ζήσαμε αληθινά, πως κάποτε ερωτευτήκαμε παράφορα, πως κάποτε υπήρξαμε έφηβοι, πως κάποτε κλάψαμε και πληγωθήκαμε πολύ. Κάποιος μένει πίσω για να μας θυμίζει εκείνο το" Mη κλαις.Θα περάσει.Όλα περνάνε."
 Όσο για μένα, ξέρω πως είναι δύσκολο. Όμως ξέρεις κάτι; Εγώ θα σε περιμένω. Ναι, θα σε περιμένω εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο, εκεί θα σε περιμένω...



Υ.γ: Σ' αγαπώ

Καλή Αντάμωση