Η παρουσία και τα λόγια της μάνας λύγισαν ένα σκληρό ηγέτη και το πλήρωσε με τον θάνατό του!

από τον  πολιτικό μηχανικό  Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου*

Ο Πλούταρχος  από τη Χαιρώνεια έγραψε το έργο ‘’Βίοι Παράλληλοι’’ που πριν λίγα χρόνια όλη τη σειρά  είχε  βάλει ως ένθετο  το ‘’ΒΗΜΑ’’.....

   Συγκρίνει δηλαδή πολιτικούς  και στρατιωτικούς  ηγέτες  της  Αρχαίας Ελλάδας  με αντίστοιχους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αναφέρω το: ‘’ Πελοπίδας-Μάρκελλος’’ επειδή αφορά τη Θήβα και  το : ‘’Αλκιβιάδης – Κοριολανός’’ σε σχέση με τη γιορτή της Μητέρας

 Ο Γάιος Μάρκιος Ρωμαίος στρατηγός του 5ου π.Χ. αιώνα, ήταν ανδρείος, ευγενής, εγκρατής, δίκαιος, ισχυρογνώμων και φιλοπόλεμος.

Οι Ουόλσκοι   όμορος λαός των Ρωμαίων,  ήταν Αρχαία ιταλική φυλή άγνωστης προέλευσης σε εμπόλεμη κατάσταση με  τούς Ρωμαίους από το 500 π.Χ. ως το 300 π.Χ ., που  σιγά – σιγά υποτάχτηκαν στους Ρωμαίους και εκλατινίστηκαν.

Το 493 π.Χ. ο στρατηγός Γάιος Μάρκιος κατέλαβε την πόλη των Ουόλσκων Κοριόλη και γι αυτό οι Ρωμαίοι τον επονόμασαν  Κοριολανό.

Η υπεροψία του όμως, ως πατρικίου προκάλεσε το μίσος του λαού εναντίον του και τον εξόρισαν  το 490 π.Χ.

Αγανακτισμένος από την αγνωμοσύνη του λαού, που ξέχασε  τα  πολεμικά του κατορθώματα, αυτομόλησε  στους Ουόλσκους  και τους ξεσήκωσε να επιτεθούν υπό την αρχιστρατηγία εναντίον της πατρίδας του

Μάταια η Ρωμαϊκή Σύγκλητος έστειλε πρέσβεις  να κατευνάσουν την οργή του κατά της Ρώμης και να ανακόψουν την επέλασή του.

Τότε η αδελφή του  Ποπλικόλα Βαλερία, πήρε την μητέρα του Βετουρία, που υπεραγαπούσε ο Κοριολανός,  την σύζυγό του Βολουμνία και τα παιδιά του και  πήγαν  α τον βρουν στο εχθρικό στρατόπεδο.   Τα λόγια της  μητέρας τον ημέρεψαν και είπε στην μητέρα του:  «Νενίκηκας νίκην ευτυχή τη πατρίδι, εμοί δε ολεθρίαν»… [=Ενίκησες (μητέρα) νίκη ευτυχή για την πατρίδα, αλλά για μένα καταστροφική].

Διέλυσε αμέσως το στράτευμα, που για εκδίκηση οι Ουόλσκοι  τον σκότωσαν, όπως στη μητέρα του προείπε….. Όντως  όταν  μια μητέρα κλαίει ακόμη και ο ‘’Θεός’’ λυγίζει ………

 Το θέμα αυτό ενέπνευσε πολλούς λογοτέχνες, ποιητές, πεζογράφους, μουσικούς, κλπ.

Ξεχωρίζει, όμως, το έργο  με τον τίτλο «Κοριολανός»  του Ουίλιαμ  Σαίξπηρ  που στηριγμένο  στον Πλούταρχο  και τη «Εισαγωγή» του Μπετόβεν.

Μεταφέρω ένα τμήμα από το κείμενο του Σαίξπηρ (όλα του τα έργα  του δόθηκαν σαν ένθετα πριν λίγα χρόνια από το ‘’ΒΗΜΑ’’ ):   Οι τρεις γυναίκες, η μητέρα του Κοριολανού Βετουρία, η σύζυγος του Βολουμνία και η αδελφή του Βαλερία είναι γονατιστές μπροστά του και τον θερμοπαρακαλούν.   Ο Κοριολανός δεν απάντησε σε όσα του είπαν οι τρεις γυναίκες. Και τότε, η σύζυγός του η Βολουμνία είπε: «Γυναίκες γονατίστε να τον ντροπιάσουμε. Για το όνομα Κοριολανός δείχνει περισσότερη υπερηφάνεια παρά οίκτο για τις παρακλήσεις μας.  Ας γονατίσουμε για να δώσουμε ένα τέλος και ύστερα να γυρίσουμε στη Ρώμη να πεθάνουμε μαζί με τους γειτόνους μας». Ο Κοριολανός έριξε μια ματιά στις γονατισμένες γυναίκες, ύστερα προχώρησε και έπιασε αμίλητος το χέρι της μητέρας του Βετουρίας λέγοντας: «Ω μητέρα μου, τι έκανες; Κοίταξε, ανοίγουν οι ουρανοί και οι θεοί κοιτάζουν κάτω και γελούνε μ’ αυτή την τερατώδη σκηνή. Μητέρα μου, κέρδισες μια νίκη εύκολη για τη Ρώμη, αλλά πίστεψέ με, για το παιδί σου αυτή η νίκη θα είναι καταστροφή αν όχι ο θάνατός του. Μα ας γίνει ό,τι γίνει».

Έπειτα στράφηκε προς τον Αμφίδιο, τον στρατηγό των Ουόλσκων:  «Αμφίδιε, αδυνατώντας να κάνω πόλεμο, θα κλείσω ωφέλιμη ειρήνη. Πες μου, φίλε Αμφίδιε, αν βρισκόσουνα εσύ στη θέση μου θα άκουγες λιγότερο τη μητέρα σου;». «Μα κι εγώ κατασυγκινήθηκα» του απάντησε. Ο Κοριολανός τότε του είπε: «Πες μου, όμως, φίλε, τι είδους ειρήνη θέλεις να γίνει; Γιατί εγώ μια φορά δεν θα ξαναπάω στη Ρώμη, θα έρθω μαζί σας και σε παρακαλώ να με βοηθήσεις σ’ αυτό το ζήτημα».

Ο Αμφίδιος έδειχνε πως συμφωνούσε, ωστόσο, από μέσα του είπε: Χαίρομαι που βρέθηκες σε τέτοια θέση που να μη μπορείς να συμβιβάσεις τον οίκτο με την τιμή, ωστόσο, εγώ απ’ αυτό θα κοιτάξω να βγάλω το κέρδος μου…

Και υπογείως ο Αμφίδιος οργάνωσε ολόκληρη συνωμοσία. Και, όταν βρέθηκαν όλοι μαζί εφώναξαν: «Σκοτώστε τον! Σκοτώστε τον! Σκοτώστε τον!».

Και πριν ο Κοριολανός προλάβει να αμυνθεί ο Αμφίδιος με τους συνωμότες του ορμούν και τον χτυπούν με τα σπαθιά τους. Ο Κοριολανός έπεσε αιμόφυρτος. Ο Αμφίδιος πηδάει ξαφνικά και πατάει θριαμβευτικά επάνω στο πτώμα του…

Μια βαριά καταθλιπτική σιωπή απλώθηκε ξαφνικά πάνω από τον τόπο του δράματος. Όλοι και αυτοί ακόμη οι συνωμότες, κοίταζαν το καταματωμένο σώμα του θρυλικού στρατηγού (Κοριολανού) που κείτονταν κατάχαμα, ένας θλιβερός άψυχος σωρός και δεν πίστευαν στα μάτια τους.

Τότε ακούστηκε η τρεμάμενη φωνή του Αμφίδιου που έλεγε: Τώρα πέρασε ο θυμός μου και αισθάνομαι λύπη. Τρεις από τους καλούς πολεμιστές ας με βοηθήσουν να σηκώσουμε το πτώμα. Χαμηλώστε τα δόρατά σας και χτυπήστε πένθιμα τα τύμπανα. Αν και στην πόλη αυτή έκανε πολλές γυναίκες χήρες και στέρησε από πολλούς τα παιδιά τους, που ακόμα κλαίνε, ωστόσο, αφήνει μια ένδοξη φήμη.

Βοηθείστε. Ο Αμφίδιος έσκυψε πρώτος και με τη βοήθεια τριών πολεμιστών σήκωσαν το πτώμα. Ύστερα ενώ οι σάλπιγγες και τα τύμπανα χτυπούσαν ένα πένθιμο εμβατήριο προχώρησαν φέροντας το πτώμα του Κοριολανού στην τελευταία του κατοικία…

Οι πρόκριτοι και οι γέροντες του διοικητικού συμβουλίου με βαριά βήματα και δακρυσμένα μάτια ακολούθησαν σιωπηλοί, θαρρείς και κήδευαν ένα μεγάλο δικό τους ήρωα και όχι έναν ξένο».

Ο Τόμας Έλιοτ (1888-1966) έγραψε ποίημα με τον τίτλο «Κοριολανός», που χωρίζεται σε δύο μέρη.  Το πρώτο επιγράφεται: «Θριαμβευτική πορεία» και το δεύτερο: «Δυσκολίες πολιτευομένου».

 *  τ. Κοινοτάρχης Βαγίων ( σημερινή Δ.Ε. Θηβών)  -τ. Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ-

Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στον συνδυασμό ’’Η Στερεά σε νέα τροχιά’’