ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ - ΜΑΝΤΑΜΙΑ: ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΤΟ 1924

                                       Το ερειπωμένο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, στα Μαντάμια

Στη δυτική πλευρά του χωριού βρίσκονται τα Μαντάμια, μια όμορφη τοποθεσία με πολλά τρεχούμενα νερά, που οι κάτοικοι του χωριού χρησιμοποιούσαν ως κινητήρια δύναμη σε αρκετές βιοτεχνίες στις αρχές του 20ού αιώνα..... Τα μαντάμια ήταν απλά μηχανήματα που λειτουργούσαν με τη δύναμη του νερού. Τα χρησιμοποιούσαν για την επεξεργασία μάλλινων υφαντών με τα οποία έφτιαχναν ρούχα («τσούκνες» για τους άντρες και «σεγκούνια» για τις γυναίκες), ή κλινοσκεπάσματα.

Το 1924 μάλιστα δημιουργήθηκε στα Μαντάμια υδροηλεκτρικός σταθμός μοναδικός σε όλη την περιοχή, που τροφοδοτούσε με ηλεκτρικό το χωριό.
Ο ηλεκτροφωτισμόςτης Σουβάλας άνοιξε καινούργιους δρόμους στην ανάπτυξη και έκανε τους Σουβαλιώτες να αισθάνονται προνομιούχοι και υπερήφανοι για μια παροχή, που την εποχή εκείνη ήταν ανεκτίμητη και μοναδική. Ο ηλεκτροφωτισμός, κατάργησε τον φωτισμό με το δαδί και το λάδι για το λυχνάρι .
Αρκεί μόνο να σκεφθεί κανείς ότι την εποχή εκείνη ακόμη και μεγαλύτεροι οικισμοί δεν μπορούσαν να φανταστούν παρόμοια προσφορά. Ο ηλεκτροφωτισμός της Σουβάλας προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στην οικονομία και στην κοινωνική ανάπτυξη των Σουβαλιωτών.
Στον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής, εργάστηκαν ως χειριστές οι παρακάτω Σουβαλιώτες:
Δήμος Λαγός,Θεόδωρος Θάνοςή Φιντέλης,Χρήστος Θάνος του Θεοδώρου,Αθανάσιος Αλκούσης,Αντώνιος Αντωνίου, Αθανάσιος Μάνθος,
Αξίζει να σημειωθεί ότι παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έγινε για πρώτη φορά στα Μαντάμια, μετά τους βαλκανικούς πολέμους το 1914-1915 από τον πολυμήχανο Αθανάσιο Γ. Αδαμόπουλο.

Τα Μαντάμια αποτελούν σήμερα μια γλυκιά ανάμνηση για τους ηλικιωμένους κατοίκους του χωριού.Τα εργαστήρια φιλοξενούνταν στη θέση Μαντάμια. Τα επιδέξια χέρια των μαστόρων κρατούσαν τις λαβές από κέρατο τράγου, γίδας ή κριαριού, ενώ τα ορμητικά νερά κινούσαν τους τροχούς που ακόνιζαν το σφυρήλατο ατσάλι.
Οι μαχαιροποιοί δούλευαν αρχικά στο χωριό Ανω Σουβάλα, αλλά μετά τη δημιουργία του νέου οικισμού κατέβηκαν στην Πολύδροσο. Ήταν διάσημοι για την τέχνη τους και τα σουβαλιώτικα μαχαίρια ήταν περιζήτητα. Τα εργαστήρια τους ήταν όλα στα Μαντάμια, στην τοποθεσία Πλατάνου, όπου τα νερά της ομώνυμης πηγής έδιναν κίνηση στους τροχούς στους οποίους ακόνιζαν τα μαχαίρια και τα άλλα εργαλεία τους. Η τέχνη της μαχαιροποιίας στη Σουβάλα είναι πολύ παλιά και κάποιοι λένε πως υπήρχε και στην Τουρκοκρατία. Οι μαχαιράδες ταξίδευαν με την πραμάτεια τους για να την πουλήσουν σε χωριά, σε πανηγύρια και παζάρια.