Οι ουρές της ντροπής

Oι ουρές της ντροπής και της ταλαιπωρίας που δημιουργήθηκαν αυτές τις μέρες με τους ασφαλισμένους του ΟΠΑΔ, δεν είναι δυστυχώς μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά ένα μόνιμο καθεστώς. Η ανοργανωσιά, η έλλειψη προνοητικότητας και εν τέλει η αδιαφορία απέναντι στον πολίτη που αντιμετωπίζεται ως...
εχθρός είναι η μόνιμη παθογένεια του ελληνικού δημοσίου.Η ατέλειωτη γραφειοκρατία, αποτέλεσμα της πολυνομίας,αλλά και της κακής διάρθρωσης και οργάνωσης των υπηρεσιών οδηγεί καθημερινά σχεδόν σε φαινόμενα τύπου ΟΠΑΔ.

Την ώρα που υποτίθεται ότι έχουμε ένα υπερπληθυσμό δημοσίων υπαλλήλων,σε όποια υπηρεσία κι αν αναγκαστείς να πας για να διεκπεραιώσεις μια υπόθεση σου,θα υποστείς μια αναπόφευκτη ταλαιπωρία. Χιλιάδες χαμένες εργατοώρες,σπασμένα νεύρα, δημόσιες αντεγκλήσεις είτε για να πληρώσεις ένα απλό λογαριασμό, είτε για να αντιμετωπίσεις ένα πιο σύνθετο πρόβλημα. Δισεκατομμύρια έχουν ξοδευτεί για την περιβόητη ηλεκτρονική οργάνωση των διαφόρων υπηρεσιών, αλλά στην πράξη σχεδόν τίποτε δεν λειτουργεί, αν δεν περάσεις από κάποιο γκισέ ενός απηυδισμένου ή και αδιάφορου δημόσιου υπαλλήλου. Επι τρία χρόνια τώρα, οι πάντες διαπιστώνουν ότι διαθέτουμε εκατοντάδες άχρηστους η ανενεργούς οργανισμούς, αλλά κανένας δεν καταργείται, κανένα υπάλληλος δεν μετακινείται σε υπηρεσίες που αποδεδειγμένα έχουν ελλείψεις προσωπικού,με αποτέλεσμα αντί να περιορίζεται να διογκώνεται η ταλαιπωρία των πολιτών.

Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουν και οι υπουργοί και οι διοικητές των διαφόρων οργανισμών, ότι καθήκον τους είναι να υπηρετούν και όχι να βασανίζουν τους πολίτες. Ότι δεν χρειάζονται ούτε μνημόνια, ούτε τρόικες για να αποφασίσουν και να περιορίσουν τη γραφειοκρατία και να κάνουν ότι περνούν από το χέρι τους, για να γίνει πιο φιλικό, πιο αποτελεσματικό, πιο υπεύθυνο το δημόσιο. Δεν γίνεται να απαιτείς μονίμως θυσίες από τους πολίτες και να μην προσπαθείς από την άλλη να κάνεις το ελάχιστο δυνατό,για να κάνεις τουλάχιστον πιο εύκολη τη ζωή τους, τουλάχιστον σε ότι έχει σχέση με τις συναλλαγές με το δημόσιο.Αν δεν μπορούν να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, ας αποφασίσουν τουλάχιστον να βελτιώσουν τα μικρά καθημερινά προβλήματα,να βάλουν μια τάξη στο δημόσιο μπάχαλο...

Ευρωπαίοι δεν θα γίνουμε μόνο αν παραμείνουμε στο ευρώ, αλλά αν καταφέρουμε να φτιάξουμε επιτέλους ένα ευνομούμενο κράτος, όπου δεν θα ντρέπεται ή δεν θα φοβάται ο πολίτης ακόμα και να το πλησιάσει...

ΠΗΓΗ:tovima.gr