Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Σήμερα Παρασκευή, 19 Απριλίου, η Εκκλησία γιορτάζει τον Ακάθιστο ύμνο......

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ.....Γιάννη Σκαρίμπα - Ο ΓΛΑΡΟΣ - Γιάννης Θωμόπουλος


Γιάννης Σκαρίμπας «απόδρασε» στις 21 Ιανουαρίου του 1984.
«Το τζαζ του Ευρίπου» ήταν για τον Σεφέρη η γραφή του Σκαρίμπα. ....
Έτσι όπως η τζαζ, πειθαρχημένα άναρχος, αντικομφορμιστής και ανυπότακτος έμεινε ο μοναδικός αυτός λογοτέχνης μέχρι που πέθανε, ένας σπουδαίος εκκεντρικός, χωρίς προηγούμενο και χωρίς συνέχεια.


Ποίηση : Γιάννης Σκαρίμπας Μουσική: Σαράντης Κασσάρας Ερμηνεία : Γιάννης Θωμόπουλος Ώρα καλή στου απείρου την καρδία γλάρε µου βραδινέ πού Φεύγεις- πλοίο, µετά από σένα ή νύχτα, ή σιγαλιά, ή κάµαρα µου, Ένα Φωσάκι, ένα βιβλίο. Πηγαίνεις σύ ... Εγώ έκπεσµένο αλαργινό αδέλφι σου νοσταλγικό εδώ μένω ένα βιβλίο, Ένα φωσάκι- και πονώ- µια καµαρούλα- αδέλφι µου υψωμένο. Κι όλο πετάς. Ώρα καλή κι έχω δουλειά στο χώμα δώ πού βρέθηκαν οι καηµοί µου, άσπρα να κάµω τα χρυσά µου τα µαλλιά κι ύστερα να λυγίσω το κορµί µου. Kι' από άκοντα (µην απορείς και µη ρωτάς) σιγανά φύγω έχω δουλειά γλάρε µου - πλοίο ενα βραδάκι που λευκός συ θα πετάς σαν να 'σαι το ανοιγμένο µου βιβλίο ... * Τό τελευταίο Τετράστιχο Γράφτηκε από τον ποιητή ατή Χαλκίδα το 1975. «ΤΑ ΓΥΡΙΖΩ ΑΝΑΠΟΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝΕ ΟΡΘΙΑ» Σε αυτή τη φράση του Σκαρίμπα αποτυπώνεται η σουρεαλιστική ταυτότητα της ύπαρξής του και η επίμονη, εμμονική του εχθρότητα προς τη συμβατικότητα. Θυμόσοφος, οργισμένος, είρωνας, ανήσυχος, απροσκύνητος μέχρι την τελευταία στιγμή του, έγινε η φωνή τού κάθε ανθρώπου και ανάλογα με τις εποχές και τις συγκυρίες, λατρεύτηκε (στη δικτατορία), διαβάστηκε πολύ (στη μεταπολίτευση), ξεχάστηκε (τις τελευταίες δεκαετίες), αλλά παρέμεινε γοητευτικός και συγκινητικός για όσους απολαμβάνουν το χιούμορ και την ανελέητη γλώσσα του... Αποποίηση: Το βίντεο δεν προορίζεται για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα και δεν έχω κέρδος από αυτό το βίντεο. Δεν είμαι κύριος πνευματικών δικαιωμάτων του περιεχομένου. Είναι από την προσωπική μου συλλογή και είναι καθαρά για Διασκέδαση.

1 σχόλιο:

  1. " Τώρα πια ο Σκαρίμπας είναι μια παγιωμένη αξία. Όμως, πριν είκοσι-τριάντα χρόνια, συνήθως όποιος μίλαγε για τον Σκαρίμπα συνόδευε τα λεγόμενά του μ' ένα ηλίθιο γελάκι -για να διαχωρίσει τη θέση του. Ο Σκαρίμπας έζησε στο λογοτεχνικό περιθώριο σαν μια ιδιάζουσα περίπτωση, που δεν μας κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη. Απ' όσο θυμάμαι, ο Σκαρίμπας ζούσε σε μιαν ατμόσφαιρα αδιάπτωτου (αλλά, χλιαρού) σνομπαρίσματος. Όλοι μας είμαστε δυτικοθρεμένοι, τουτέστιν μικροψεύτες. Ο Σκαρίμπας προβάλλει σαν ο Μέγας Αυτοδίδακτος. Και, ακριβώς, αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα σ' έναν αναγνωρισμένο ποιητή (π.χ. τον Ελύτη) και στον παραγνωρισμένο μας λόγιο, τον Σκαρίμπα. Ο Ελύτης κουβαλάει στη ράχη του τη Γαλλία. Ο Σκαρίμπας αντλεί από τ' άντερά του. Και δεν εχρησιμοποίησα τυχαίως τον τίτλο λόγιος. Ο Σκαρίμπας δεν είναι μια μπουρμπουλήθρα που ξεφυσάει αλλόκοτες χρωματιστές λέξεις. Με τον καιρό απέβη λίαν ενοχλητικός. Υπαινίσσομαι το ιστορικό του έργο, που οι πάνσοφοί μας πανεπιστημιακοί υπεδέχθησαν με μορφασμούς. Γι αυτό, ο κύριος Ασδραχάς δεν περιλαμβάνει τα ιστορικά βιβλία του Σκαρίμπα στις εκατόν-πενήντα σελίδες της ιστοριο-βιβλιογραφίας του. Σπεύδω να δηλώσω: εκτιμώ περισσότερο τον παραμυθά-ιστοριογράφο Σκαρίμπα από τα επιστημονικοφανή παραμύθια των Σβορόνων.
    Ο Σκαρίμπας μας έμαθε ότι, η Επιστήμη μπορεί να πηγάζει και από την Καρδιά.
    Η γλώσσα του Σκαρίμπα σε μαγεύει. Ο Σκαρίμπας είναι ο λογοτέχνης μας που ξέρει την μέγιστη διαφορά ανάμεσα στις λέξεις βρέ και μπρέ. Μελετώντας τα βιβλία του Σκαρίμπα μπορούμε να κάνουμε μιαν αναγωγή στην γλώσσα του περασμένου αιώνα. Ο Ελύτης διαθέτει ένα αφάνταστα ευρύ ιστορικό-γλωσσικό πανόραμα. Ο Ταχτσής κωδικοποιεί την νεότατη γλώσσα του άστεος. Το κυρίως προτέρημα του Σκαρίμπα είναι η γλωσσική του ποικιλία.
    Άχ, είναι Μεγάλος Δάσκαλος ο Σκαρίμπας.
    Τον θαυμάζω και τον αγαπώ.

    Παρίσι, 28-3-1985. ".


    Ηλίας Πετρόπουλος, "Υπόκοσμος και καραγκιόζης" (σελίδες 232 & 233), εκδ. Νεφέλη, 1996

    ΑπάντησηΔιαγραφή