Ο ΖΙΓΚΟΛΟ ΤΗΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ

Παρουσιάζει:  ο Βίκτωρ Σαμπώ

Είμαστε στην αμαρτωλή δεκαετία του 1930 και η κοσμική Κηφισιά ξεφαντώνει.

Κάποιες κυρίες βαριούνται θανάσιμα -εύκολη λεία για τους πανταχού παρόντες ζιγκολό. Πάρτε εικόνα… 

«Που τον ξέρεις αυτόν που χαιρέτησες; Με ρώτησε ο συμπεριπατητής μου, σαν προσπεράσαμε τον περί ου ο λόγος.

-Τον Ντιντή; Έκανα. Συστηθήκαμε ένα βράδυ στο Σεσίλ της Κηφισιάς.

-Πως τον είπες; Ντιντή; Τον ξέρεις καλά;

-Όσο μπορεί να ξέρη κανείς έναν παρόμοιο τύπο. Συχνάζει σ’ όλα τα κέντρα, είνε μέλος του Τένις Κλάμπ, χορεύει στου Απέργη, παίζει σεμέν-ντε-φερ στο Λουτράκι, κάνει γουήκ-έντ στις Σπέτσες, καταλαβαίνεις τέλος πάντων.
Ο συνομιλητής μου έμεινε με το στόμα ορθάνοικτο.

-Γιατί αυτή η κατάπληξις; Ρωτώ ζεναρισμένος. Τον ξέρεις;

-Τον Κωνσταντή δεν ξέρω; Υπήρξαμε αντερασταί!

-Γι΄αυτό μόλις σε είδε γύρισε τα μούτρα του;

Ο άλλος γέλασε.

-Μεσάνυχτα έχεις, μου λέγει. Σου έδειξε τα οικόσημά του ο φίλος;

-Τι θέλεις να πεις; Για την καταγωγή του; Έμαθα πως ο πατέρας του έχει βαμβακοφυτείες στην Τάντα της Αιγύπτου.

-Πφ! Μωρ’ εσύ είσαι απελπισία. Δεν τα κοπάνισες καμιά φορά στην Φρεαττύδα; Ή μήπως από τότε που έγινες σμαρτ…

Άρχισα  να μπαίνω στο νόημα, και

-Πρόκειται λοιπόν περί «Κωνσταντή»; Ώστε τα οικόσημα…

-Ένα πιρούνι κι’ ένα κουτάλι χιαστί. Γκαρσόνι το πράμα. Ο πατέρας του, ένας αγαθός ταβερνιάρης. Η εισβολή όμως των κυριών της «Ώτ» στα καπηλειά έφερε, καθώς ξέρεις, ανατροπή του σύμπαντος. Μια μιμήτρια της Λαίδης Σαττέρλεϋ γουστάρισε τον μορφονιό, τον ξεμυάλισε, τον παρέδωσε στο γέρο συνοδό της για να τον πλύνει και τον ντύσει «κονβεναμπλμάν» και τον παρουσίασε στις γνωστές της που σκάσαν απ’ τη ζήλεια.

-Ζιγκολό λοιπόν;

-Και κάτι χειρότερο. Σεβαλιέ ντ’ εντυστρί. Οι γυναίκες που μπλέχθηκαν στα νύχια του τραβούν τα μαλλιά τους. Ο κατεργάρης έμαθε πολύ καλά τη δουλειά του.

-Κι’ ο πατέρας του;

-Ενθουσιασμένος απ’ την πρόοδο του γιού του, φορεί τα παλιά παπούτσια που του στέλνει κάθε τόσο ο Ντιντής και τα δεικνύει με περηφάνια στους πελάτες… Δεν μου λες; Θα τον ξαναχαιρετήσεις άλλη φορά το φίλο μας;

-Και το ρωτάς; Θα του κάνω μάλιστα και υπόκλιση. Η ζωή φίλε μου έχει αλλάξει. Κάτι τέτοιοι σήμερα ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Δεν ξέρεις καμιά φορά τι γίνεται!».

“Η Ελληνική”, 1932, «Αργοναύτης» - http://paliaathina.com/gr