Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Πέμπτη 18 Απριλίου σήμερα......

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

"Χωρίς γυναίκες βρε δεν κάνουμε στιγμή /κι ας βγάζει μάτι το τρελλό του το γινάτι, /αυτές γλυκαίνουν το πικρό μας το ψωμί και το φτωχόσπιτο μας φαίνεται παλάτι..."



Αναδημοσίευση από 

7+1 τραγούδια  εξαιρετικά  αφιερωμένα στη γιορτή  τους !!!
8 Μάρτη σήμερα , γιορτή  της  Γυναίκας. Αφού αναφερθούμε  με  δυό  λογια  στην  ιστορικότητα  της  ημέρας παραθέτοντας  σας  και  ένα  σχετικό  βίντεο , θα  τους  αφιερώσουμε  οκτώ(8)  όμορφα τραγούδια των  ,  Καβαδία -Μικρούτσικου , Χατζηδάκι-Ψαριανού,  Χρήστου  Θηβαίου, Σωκράτη  Μάλαμα,  Στέλιου  Καζαντζίδη, Ελένης  Βιτάλη, Στράτου  Διονυσίου  και  Νίκου  Γούναρη και  ένα  βίντεο-έκπληξη  στο  τέλος.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας  γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας.....
που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.







Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμό Εσένα!

Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ' τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

Κατά πού θ' απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ' αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα

Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ' τις νεκρές εικόνες σου.

Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ' τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί

Γυναίκα







Ρούχα από χώμα και νερό προτού φορέσεις
ήμουν μαζί σου σ' έναν άλλο ουρανό
κι αν ξέχασες τον δρόμο είμαι εδώ
να σου θυμίσω τα παλιά να μην πονέσεις

Γυναίκα είσαι ζωή
απ' τη φωτιά των άστρων
απ' του Ήλιου το φιλί
πνοή του ανέμου, ανάσα μου
τραγούδι σε γιορτή

Κατέβηκα μαζί σου μέχρι εδώ
όνειρο φαίνεται παλιό και ξεχασμένο
έκρυψες φως μέσα σε σώμα μυστικό
κράτησα μνήμες που με φέρανε κοντά σου

greek-goddess-statue-venus-1280



Γυναίκα μάνα κι ερωμένη
χίλια κομάτια μοιρασμένη
γεμάτη αγάπη και στοργή

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη
ακούραστη βασανισμένη
σ΄όλο τον κόσμο είσαι εσύ

Είσαι αναστασης καμπάνα
όλου του κόσμου είσαι η μάνα
είσαι η ίδια η ζωή

Κάνεις θυσίες νύχτα μέρα
και η ζωή δεν πάει πιο περα
αν λήψεις μόνο μια στιγμή

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη
η πιο μεγάλη αδικημένη

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη
μια θάλασσα γαληνεμένη
είναι η δική σου η αγκαλια

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη
ανώνυμη και πονεμένη
που μένεις πάντα στην σκιά

Είσαι αναστασης καμπάνα
όλου του κόσμου είσαι η μάνα
είσαι η ίδια η ζωή

Κάνεις θυσίες νύχτα μέρα
και η ζωή δεν πάει πιο περα
αν λήψεις μόνο μια στιγμή

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη

η πιο μεγάλη αδικημένη












Λένε πως είναι οι γυναίκες πονηρές
τον κάθε άντρα που τον θέλουν πάντα θύμα
μα το 'χω πει και θα το πω χίλιες φορές
χωρίς γυναίκα στην ζωή δεν κάνω βήμα)

Γιά τις γυναίκες ζούμε όλοι βρε παιδιά
γι' αυτές δουλεύουμε γι' αυτές ιδροκοπάμε
κι αν είναι όλες, όπως λεν χωρίς καρδιά,
εμείς που έχουμε καρδιά τις αγαπάμε

Χωρίς γυναίκες βρε δεν κάνουμε στιγμή
κι ας βγάζει μάτι το τρελλό του το γινάτι,
αυτές γλυκαίνουν το πικρό μας το ψωμί

και το φτωχόσπιτο μας φαίνεται παλάτι




3 σχόλια:

  1. Σήμερα ...

    Η γιορτή της γυναίκας ...

    Και όσο και αν ακούγεται πλέον γραφική για μας, που τα βρήκαμε όλα έτοιμα, η σημερινή γιορτή έχει χρώμα και πρόσωπο.

    Δεν φοράει ακριβά Σανέλ ταγέρ, ούτε έχει τσιτώσει το πρόσωπο της, πριν κάθε απονομή βραβείου πρέσβειρας καλής θέλησης.

    Έχει καλή θέληση και ρυτίδες στο μέτωπο.

    Απ τον αγώνα, τους κόπους, και της έννοιες.

    Είναι αφοσιωμένη εκ γενετής.

    Έχει το πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα, τα μάτια των γυναικών της Γάζας, τα χέρια ταλαιπωρημένα απ το μεροκάματο.

    Έχει τα πόδια κάθε προσφυγοπούλας που περπατάει μέρες ολόκληρες, ζητώντας μια καλύτερη ζωή.

    Είναι μετανάστρια αλλά δεν έσκυψε ποτέ το ανάστημα της.

    Έχει το μυαλό να δουλεύει και δεν θεώρησε ποτέ την ομορφιά της δύναμη.

    Σιωπά σαν την μάνα του Αλέξη, και παλεύει σαν τις μανάδες όλων αυτών των κακοποιημένων παιδιών.

    Ξέρει να μάχεται μα δεν το κάνει θέμα.

    Έχει μάθει να αντέχει και να πολεμά.
    Ξέρει να σηκώνει το ποτήρι με το κρασί,
    και να κατεβάζει τα φαρμάκια κάτω

    Με θεριά και ανθρώπους.

    Έχει το κούτελο της στραμμένο στον ήλιο, σαν τις αγρότισσες που ποτίζουν ιδρώτα τα χωράφια.

    Παλεύει με τον καρκίνο του στήθους, την οστεοπόρωση, την εμμηνόπαυση, τις ορμόνες και τους πόνους της γέννας, κρατώντας σφιχτά το χέρι του συντρόφου της.

    Ξέρει καλά, πως πια δεν είναι γυναίκα εναντίον άντρα, γιατί το κεφάλαιο και οι δυνάστες δεν έχουν φύλο.

    Θυμάται καλά, όλες εκείνες που πάλεψαν κάποτε για την σημερινή γιορτή, και τιμά όσες συνεχίζουν ακόμα να αντέχουν .

    Η σημερινή γιορτή κρατάει στα χέρια της ένα μάτσο ανεμώνες, χαρισμένες απ τα χέρια ενός παιδιού...

    Η σημερινή γιορτή είναι για την γυναίκα.

    Είναι για την αγάπη της κάθε γυναίκας.

    Χρόνια πολλά λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα, μα πίστεψέ με, είν’ η μόνη μου ελπίδα.8 Μαρτίου 2017 στις 12:58 μ.μ.

    https://www.youtube.com/watch?v=34S_qn3H0i8

    Σ’ έβλεπα απ’ το μπαλκονάκι, γλυκιά μου,
    και σκεφτόμουν πώς να σ’ είχα δικιά μου.
    Μα σε είδα ένα βράδυ σε μια Μερσεντές,
    έκανες πως ήσουν άλλη και με πλήγωσες.

    Από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα,
    μα πίστεψέ με, είν’ η μόνη μου ελπίδα.

    Αν ερχόσουνα μαζί μου, καλή μου,
    σκλάβα πια δε θα σε λέγαν, ψυχή μου.
    Όσο σκλαβωμένη θα ’σαι σ’ έναν πονηρό
    άλλο τόσο σκλάβος θα ’μαι κι όλο θα πονώ.

    Από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα,
    μα πίστεψέ με, είν’ η μόνη μου ελπίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. -Γράφει ο Κωστής Παλαμάς εκεί κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα…8 Μαρτίου 2017 στις 2:12 μ.μ.

    -Γράφει ο Κωστής Παλαμάς εκεί κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα…

    «Όσοι φοβούνται πως άμα χειραφετηθούν οι γυναίκες κι έμπουνε κι αυτές με τα όλα τους στον αγώνα της ζωής, θα χάσει η γυναίκα τη χάρη της και την ποίησή της, μου θυμίζουν τα επιχειρήματα του Ruskin και άλλων πως τάχα με τους σιδηροδρόμους και με τον πολιτισμό θα χάσει την ομορφιά η φύση. Και τι είναι το στρώσιμο και το πέρασμα ενός σιδηροδρόμου στ’ απέραντα του φυσικού κόσμου γύρω του; Αφήνω πως μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως κι ένα τρένο πλουτίζει τη φύση μ’ ομορφιά. Ανάλογα κι οι φόβοι για τη χειραφετημένη γυναίκα μου φαίνονται ρομαντικοί. Όπως κι αν αποκατασταθούν οι γυναίκες, σε όλα ισότιμες με τον άντρα, η γυναίκα- το αιώνιο “θηλυκό” του ποιητή- δε χάνεται. Πάντα θα ζει, θα ζώνεται και θα ξεζώνεται.»

    (Κ. Παλαμάς, Άπαντα, τ. 10, Γκοβόστης)


    “Γυναίκα”
    Γυναίκα, αν θες αντρίκεια να δουλέψεις
    για τον ξεσκλαβωμό σου, δε σε φτάνει
    να κάψεις, να σκορπίσεις, να ξοδέψεις
    το χρυσάφι, τη σμύρνα, το λιβάνι
    στο νέο βωμό. Μέσα σου πρώτα κάψε
    το τριπλό ξόανο που τους δούλους κάνει,
    Συνήθεια, Κέρδος, Πρόληψη. Και σκάψε,
    και του παλιού καιρού τα παραμύθια,
    κι ας ειν’ όμορφα, μια για πάντα θάψε.
    Α! τα μεστά καμαρωτά σου στήθια
    βραχνάς τα πνίγει, πνίχ’ τον, πολεμίστρα
    για την Αγάπη και για την Αλήθεια.
    Πάντα μαζί σου κ’ η Ομορφιά η μεθύστρα.

    (Κ. Παλαμάς, τ. 5, Γκοβόστης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή