Το δημοφιλές θέρετρο δεν προσφέρεται μόνο για όσους αγαπούν τα χειμερινά σπορ, αλλά και για όσους αναζητούν την επαφή με τη φύση, το καλό φαγητό, τις εκδρομές με αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς και τα μέρη που εξελίσσουν τις υπηρεσίες τους χωρίς να χάνουν την αυθεντικότητά τους......
Αν βρεθείτε Χριστούγεννα στην Αράχωβα, μάλλον θα συναντήσετε τη μισή Αθήνα. Υπερβάλλω λίγο, αλλά τέτοια εποχή το ορεινό χωριό των 2.500 κατοίκων μεταμορφώνεται σε κάτι που θυμίζει βόρεια προάστια. Στολίζει όμορφα δέντρα, δρόμους και πλατείες, ανεβάζει την ένταση στη μουσική, επαναπροσδιορίζεται υιοθετώντας σύγχρονα trends σε εμπορικά καταστήματα, bar-restaurants και καφέ, ανάβει σόμπες εξωτερικού χώρου και γενικά παρουσιάζει ανανεωμένη τη βιτρίνα του. Ο κεντρικός δρόμος είναι κατάμεστος, η φιλαρμονική παίζει τα κάλαντα και πολλών κυβικών τζιπ κατευθύνονται προς το χιονοδρομικό του Παρνασσού.
Eμείς οι Βοιωτοί πιστεύουμε ότι όλες οι εποχές τής πηγαίνουν. Και αυτό γιατί η Αράχωβα είναι ένας τόπος που υπηρετεί την ποιότητα ακόμη και στην πιο μικρή γωνιά της, αλλάζοντας με άνεση ατμόσφαιρα από τον χειμώνα στο καλοκαίρι και αντίστροφα.
Το νέο της σεζόν είναι ο σχεδιασμός αερομεταφορών με ελικόπτερα (heli-ski), που θα ανεβάζουν τολμηρούς σκιέρ σε απάτητες πλαγιές για καταβάσεις με αυξημένο βαθμό δυσκολίας και απόλυτη ησυχία, ωστόσο εκκρεμεί ακόμα η τελική αδειοδότηση από το χιονοδρομικό. Στην Αράχωβα και στο Λιβάδι σάς περιμένουν όλες οι γνωστές ανέσεις. Καλό φαγητό παντού, από το νέας γενιάς souvlaki-bar Roots και τον παραδοσιακό Λούη διαγώνια απέναντι έως τις «νοστιμότατες» πάντα ταβέρνες της για μια ζεστή φορμαέλα ως ορεκτικό και όλες τις παραδοσιακές λιχουδιές. Η πιο συζητημένη άφιξη από πέρυσι τα Χριστούγεννα είναι το Panayiota Plus. Το bar-restaurant ανέβασε πολύ τον πήχυ, τόσο από άποψη διακόσμησης με τους πολυελαίους και τα βελούδα του όσο και γευστικά με τα μοναδικά κοκτέιλ και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει την ελληνική κουζίνα. Φέτος το μενού έχει επιμεληθεί ο σεφ Νικόλαος Λάιος.
Ενα καλό κρασί ή ποτό και αναμμένο τζάκι θα βρείτε κι αλλού, όπως για παράδειγμα στο Isidora Wine Bar, σε πολλές ταβέρνες, στο γιορτινά στολισμένο γαλλικό Le Sapin ή στο lounge του παλιού Ξενία, σημερινού Santa Marina Arachova.
Το Σαββατοκύριακο του Δεκέμβρη που βρεθήκαμε στην Αράχωβα, δοκιμάσαμε ζεστά παραδοσιακά πιάτα και η αλήθεια είναι ότι για τόσο τουριστικό τόπο, η ποιότητα του φαγητού που προσφέρεται είναι καλή. Αλλωστε ποτέ δεν απώλεσε την κτηνοτροφική του ταυτότητα και τα γνήσια τοπικά προϊόντα συμπληρώνουν το τουριστικό προφίλ του χωριού. Ανάλογη ικανοποίηση αισθανθήκαμε απολαμβάνοντας το σουφλέ σοκολάτας στο Bonjour της Πλατείας Λάκκας – και το συνοδεύσαμε με ένα ουίσκι.
Παρά τις ανέσεις και το ασίγαστο κέφι της, η Αράχωβα είναι ένας τόπος πολύ πιο ενδιαφέρων και πολυποίκιλος από το lifestyle που υιοθετεί (και τόσο επιδέξια πουλάει). Ο συνταξιδιώτης μου, φωτογράφος Περικλής Μεράκος, ήταν δύσπιστος ως προς αυτή την άποψη, μέχρι που βρεθήκαμε στο αποστακτήριο του Στάθη Σιδηρά, δοκιμάσαμε εκλεκτό τσίπουρο παλαιωμένο για τρία χρόνια σε δρύινο βαρέλι, ενώ το κοντοσούβλι ψηνόταν και το μεγάλο ρακοκάζανο δούλευε για τη φετινή παραγωγή του μοναδικού εμφιαλωμένου αποστάγματος που παράγει η Αράχωβα με την επωνυμία «Βασιλιάς». Η ονομασία του προέρχεται από το παρατσούκλι του προπάππου και μια πολύ όμορφη ιστορία με θέμα τη γενναιοδωρία του σε δύσκολες εποχές. Την επόμενη μέρα γνωρίσαμε στη φιλόξενη αυλή τους (δίπλα στο παλιό καζάνι που έχει πρωτοστατήσει σε αξέχαστα γλέντια) τον «βασιλιά» και τη «βασίλισσα», τρίτη γενιά παραγωγούς και γονείς του Στάθη.
Στις περιηγήσεις μας συμπεριλάβαμε το πανάρχαιο Κωρύκειο Αντρο, το σπήλαιο πάνω από το Λιβάδι σε υψόμετρο 1.360 μ., όπου φτάνει κανείς είτε περπατώντας το σηματοδοτημένο μονοπάτι Ε4 είτε με 4x4 και έμπειρο οδηγό. Στο Επτάστομο, τον νοτιότερο παγετώνα της Ευρώπης, δεν φτάσαμε, ελλείψει χρόνου. Οσοι αγαπάτε την πεζοπορία αξίζει να του αφιερώσετε μια μέρα.
Πίσω στην Αράχωβα, αναζητώντας ωραία θέα, ανεβήκαμε στο άγνωστο στους πολλούς πυροβολείο, στην πλαγιά πάνω από τον Αϊ-Γιώργη. Εκεί καταλήγουν τα γνωστά 264 σκαλιά που συνδέουν την εκκλησία με την Πλατεία Παπαϊωάννου, με τα ουζερί και την πέτρινη βρύση, ενώ παραδίπλα οι γειτονιές με τα δαιδαλώδη σοκάκια είναι ό,τι πρέπει για βόλτα.
Επισκεφτήκαμε και τους Δελφούς, που απέχουν μόλις 10 λεπτά με το αυτοκίνητο. Τέτοια εποχή, με συννεφιά, βροχή ή χιόνι, ο αρχαιολογικός χώρος παίρνει μια μοναδική δραματικότητα. Κατεβήκαμε μέχρι το Χρισσό, το διατηρητέο χωριουδάκι που κατά τη Μυκηναϊκή Περίοδο υπήρξε ισχυρό πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό κέντρο της περιοχής.
Τη Δευτέρα πια, όταν και οι τελευταίοι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου είχαν αναχωρήσει, είδαμε την Αράχωβα να στέκει μέσα στην απόλυτη ηρεμία της υπόλοιπης ορεινής Ελλάδας, με πολλά από τα μαγαζιά της κλειστά, όπως πάντα πριν τις γιορτές, όταν παίρνει μια βαθιά ανάσα για να δοθεί ξεκούραστη και ανανεωμένη στους χριστουγεννιάτικους επισκέπτες της.
Το περίεργο είναι ότι, αν και βρίσκεται πολύ κοντά στους διάσημους στα πέρατα της Γης Δελφούς, προσελκύει λίγους ξένους τουρίστες και παραμένει η κλασική αγαπημένη των Ελλήνων εκδρομέων του χειμώνα. Θα μπορούσε, ωστόσο, να επιμηκύνει αισθητά την τουριστική της σεζόν εκμεταλλευόμενη την εγγύτητα με έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας. Δεν το έχει κάνει ακόμα, παρότι κατέχει τόσο καλά το τουριστικό know how.
Αν πάντως θέλετε να την ευχαριστηθείτε πραγματικά, η Αράχωβα είναι στα καλύτερά της τις καθημερινές που μεσολαβούν ανάμεσα στα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. Αλλά και λίγο αργότερα, τα επόμενα Σαββατοκύριακα του χειμώνα, θα βρείτε το δίκλινο δωμάτιο στα 60 ευρώ, το καλύτερο τραπέζι παντού και σίγουρα θα σας περιποιηθούν και θα σας χαμογελάσουν λίγο παραπάνω.
Ενα καλό κρασί ή ποτό και αναμμένο τζάκι θα βρείτε κι αλλού, όπως για παράδειγμα στο Isidora Wine Bar, σε πολλές ταβέρνες, στο γιορτινά στολισμένο γαλλικό Le Sapin ή στο lounge του παλιού Ξενία, σημερινού Santa Marina Arachova.
Το Σαββατοκύριακο του Δεκέμβρη που βρεθήκαμε στην Αράχωβα, δοκιμάσαμε ζεστά παραδοσιακά πιάτα και η αλήθεια είναι ότι για τόσο τουριστικό τόπο, η ποιότητα του φαγητού που προσφέρεται είναι καλή. Αλλωστε ποτέ δεν απώλεσε την κτηνοτροφική του ταυτότητα και τα γνήσια τοπικά προϊόντα συμπληρώνουν το τουριστικό προφίλ του χωριού. Ανάλογη ικανοποίηση αισθανθήκαμε απολαμβάνοντας το σουφλέ σοκολάτας στο Bonjour της Πλατείας Λάκκας – και το συνοδεύσαμε με ένα ουίσκι.
Παρά τις ανέσεις και το ασίγαστο κέφι της, η Αράχωβα είναι ένας τόπος πολύ πιο ενδιαφέρων και πολυποίκιλος από το lifestyle που υιοθετεί (και τόσο επιδέξια πουλάει). Ο συνταξιδιώτης μου, φωτογράφος Περικλής Μεράκος, ήταν δύσπιστος ως προς αυτή την άποψη, μέχρι που βρεθήκαμε στο αποστακτήριο του Στάθη Σιδηρά, δοκιμάσαμε εκλεκτό τσίπουρο παλαιωμένο για τρία χρόνια σε δρύινο βαρέλι, ενώ το κοντοσούβλι ψηνόταν και το μεγάλο ρακοκάζανο δούλευε για τη φετινή παραγωγή του μοναδικού εμφιαλωμένου αποστάγματος που παράγει η Αράχωβα με την επωνυμία «Βασιλιάς». Η ονομασία του προέρχεται από το παρατσούκλι του προπάππου και μια πολύ όμορφη ιστορία με θέμα τη γενναιοδωρία του σε δύσκολες εποχές. Την επόμενη μέρα γνωρίσαμε στη φιλόξενη αυλή τους (δίπλα στο παλιό καζάνι που έχει πρωτοστατήσει σε αξέχαστα γλέντια) τον «βασιλιά» και τη «βασίλισσα», τρίτη γενιά παραγωγούς και γονείς του Στάθη.
Στις περιηγήσεις μας συμπεριλάβαμε το πανάρχαιο Κωρύκειο Αντρο, το σπήλαιο πάνω από το Λιβάδι σε υψόμετρο 1.360 μ., όπου φτάνει κανείς είτε περπατώντας το σηματοδοτημένο μονοπάτι Ε4 είτε με 4x4 και έμπειρο οδηγό. Στο Επτάστομο, τον νοτιότερο παγετώνα της Ευρώπης, δεν φτάσαμε, ελλείψει χρόνου. Οσοι αγαπάτε την πεζοπορία αξίζει να του αφιερώσετε μια μέρα.
Πίσω στην Αράχωβα, αναζητώντας ωραία θέα, ανεβήκαμε στο άγνωστο στους πολλούς πυροβολείο, στην πλαγιά πάνω από τον Αϊ-Γιώργη. Εκεί καταλήγουν τα γνωστά 264 σκαλιά που συνδέουν την εκκλησία με την Πλατεία Παπαϊωάννου, με τα ουζερί και την πέτρινη βρύση, ενώ παραδίπλα οι γειτονιές με τα δαιδαλώδη σοκάκια είναι ό,τι πρέπει για βόλτα.
Επισκεφτήκαμε και τους Δελφούς, που απέχουν μόλις 10 λεπτά με το αυτοκίνητο. Τέτοια εποχή, με συννεφιά, βροχή ή χιόνι, ο αρχαιολογικός χώρος παίρνει μια μοναδική δραματικότητα. Κατεβήκαμε μέχρι το Χρισσό, το διατηρητέο χωριουδάκι που κατά τη Μυκηναϊκή Περίοδο υπήρξε ισχυρό πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό κέντρο της περιοχής.
Τη Δευτέρα πια, όταν και οι τελευταίοι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου είχαν αναχωρήσει, είδαμε την Αράχωβα να στέκει μέσα στην απόλυτη ηρεμία της υπόλοιπης ορεινής Ελλάδας, με πολλά από τα μαγαζιά της κλειστά, όπως πάντα πριν τις γιορτές, όταν παίρνει μια βαθιά ανάσα για να δοθεί ξεκούραστη και ανανεωμένη στους χριστουγεννιάτικους επισκέπτες της.
Το περίεργο είναι ότι, αν και βρίσκεται πολύ κοντά στους διάσημους στα πέρατα της Γης Δελφούς, προσελκύει λίγους ξένους τουρίστες και παραμένει η κλασική αγαπημένη των Ελλήνων εκδρομέων του χειμώνα. Θα μπορούσε, ωστόσο, να επιμηκύνει αισθητά την τουριστική της σεζόν εκμεταλλευόμενη την εγγύτητα με έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας. Δεν το έχει κάνει ακόμα, παρότι κατέχει τόσο καλά το τουριστικό know how.
Αν πάντως θέλετε να την ευχαριστηθείτε πραγματικά, η Αράχωβα είναι στα καλύτερά της τις καθημερινές που μεσολαβούν ανάμεσα στα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. Αλλά και λίγο αργότερα, τα επόμενα Σαββατοκύριακα του χειμώνα, θα βρείτε το δίκλινο δωμάτιο στα 60 ευρώ, το καλύτερο τραπέζι παντού και σίγουρα θα σας περιποιηθούν και θα σας χαμογελάσουν λίγο παραπάνω.
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου