Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Πέμπτη 28 Μαρτίου σήμερα.....

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ. ΤΟ ΘΑΝΑΤΟΝΗΣΙ ΤΩΝ ΘΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. "Αντίκρυ στα μακρόνησα στον άδη της γενιάς μου / πως ήτανε λησμόνησα / αδέρφι μου ο φονιάς μου".


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΣ. ". "Η Μακρόνησος είναι ο Παρθενώνας της νεωτέρας Ελλάδας".

Σαν ελάχιστο αφιέρωμα σε αυτούς που βασανίστηκαν, μαρτύρησαν και  πέθαναν στη Μακρόνησο θα  δείτε ένα  σύντομο ιστορικό  χρονικό, κάποιες  δηλώσεις "εθνικών αναμορφωτών" , πλούσιο φωτογραφικό υλικό και μερικές  συγκλονιστικές μαρτυρίες αλλά και   τραγούδια  (Μηχανή του χρόνου, Τάσος Ζωγράφος , Μίκης  Θεοδωράκης, Θανάσης Βέγγος, Στέλιος Καζαντζίδης  και το  ορατόριο του Θάνου Μικρούτσικου "Καντάτα  για  τη  Μακρόνησο")..... 
Η Μακρόνησος είναι ένα άγονο και άνυδρο νησί, ιδιαίτερα αφιλόξενο, ξηρό και βραχώδες. Απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα από το Λαύριο. Από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα δεν κατοικήθηκε ποτέ. Τα μνημεία της Μακρονήσου δείχνουν ότι αυτή ήταν μόνο τόπος λατρείας. Σε τούτο εδώ τον τόπο μόνο θεοί και δαίμονες μπορούν να ζήσουν κι ανάμεσά τους μερικές χιλιάδες απλοί και συνηθισμένοι άνθρωποι του λαού, ευάλωτοι στις κακουχίες, που όμως μέσα τους έκαιγε η φωτιά του δίκιου και η θέληση για αγώνα, τόσο ώστε μπόρεσαν να επιζήσουν και να φανερώσουν τις απίστευτες δυνάμεις που κρύβει ο Ανθρωπος μέσα του όταν αποφασίσει να ζήσει όρθιος.


Σύντομα ιστορικά-χρονολογικά  στοιχεία για τα στρατόπεδα της Μακρονήσου. 


1946: Δημιουργούνται Πειθαρχικά Τάγματα – Στρατόπεδα «επικίνδυνων» δημοκρατικών φαντάρων στο Λιόπεσι, Λάρισα, Ντουντουλάρ Θεσσαλονίκης.
1947: Μεταφέρονται αυτά τα Τάγματα διαδοχικά στο Μακρονήσι, προς αναμόρφωσιν. Ετσι δημιουργείται το ΑΕΤΟ (Α΄ Ειδικό Τάγμα Οπλιτών), το ΒΕΤΟ, το ΓΕΤΟ. Ταυτόχρονα δημιουργείται και το Γ΄ Κέντρο Παρουσιάσεως Αξιωματικών.
1948: Στις 29 Φλεβάρη και 1η Μάρτη γίνεται η μεγάλη σφαγή στο ΑΕΤΟ. Εκατοντάδες οι νεκροί (πάνω από 300) και οι τραυματίες. Μετά τη σφαγή των στρατιωτών ο Βασιλικός Επίτροπος παραπέμπει 116 στρατιώτες – κρατούμενους του ΑΕΤΟ στο Εκτακτο Στρατοδικείο για… σύσταση μαχητικής ένοπλης ομάδας, κατάληψη της στρατιωτικής εξουσίας, βιαιοπραγίες εις βάρος αξιωματικών κλπ. Επιβλήθηκαν βαριές ποινές.Τον Μάρτη δημιουργείται η ΣΦΑ (Στρατιωτικές Φυλακές Αθηνών) για τα Εκτακτα Στρατοδικεία. Εποίσης δημιουργείται το Στρατόπεδο Πολιτικών Εξορίστων. Τον Νοέμβρη αρχίζει το μεγάλο όργιο βασανισμών στη ΣΦΑ που συνεχίστηκε μέχρι τον Γενάρη του 1950 οπότε δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον ήρωα Δημήτρη Τατάκη, συνδικαλιστικό στέλεχος των ναυτεργατών.
1949: Μεταφέρονται προς αναμόρφωσιν ομαδικά οι χιλιάδες εξόριστοι από Ικαρία, Λήμνο, ΑηΣτράτη, με βάση το ΟΓ Ψήφισμα που πρόβλεπε τη βαθμιαία μεταφορά στο θανατονήσι όλων των κρατουμένων από όλες τις φυλακές της χώρας. Από τους πρώτους μεταφέρονται στη ΣΦΑ οι ανήλικοι κρατούμενοι από τη Γιούρα.Τον Οκτώβρη αρχίζει το πογκρόμ εναντίον των πολιτικών εξόριστων.
1950: Τον Γενάρη μεταφέρονται και οι γυναίκες εξόριστες από το Τρίκερι (περίπου 1200 γυναίκες. Ανάμεσά τους μωρομάνες, ηλικιωμένες, βαριά άρρωστες).
1954: Ουσιαστική κατάργηση του Μακρονησιού, το οποίο όμως με ελάχιστους στρατιώτες διατηρείται ως το 1958.Οι κατηγορίες κρατουμένων που πέρασαν από την Μακρόνησο ήταν: Στρατεύσιμοι που κρίθηκαν ύποπτοι και επικίνδυνοι για το στράτευμα λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων και της συμμετοχής τους στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις οργανώσεις του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, του Αγροτικού Κόμματος, αξιωματικοί και αντάρτες του ΕΛΑΣ, ανήλικοι πολιτικοί κατάδικοι, εξόριστες γυναίκες από το Τρίκερι και, μια ειδική κατηγορία, Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Στην περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων (1912 – 1913) είχαν μεταφερθεί στο νησί αρκετοί Τούρκοι αιχμάλωτοι που έμειναν μέχρι την υπογραφή ειρήνης και επέστρεψαν στην Τουρκία. 
Δέκα χρόνια αργότερα (1922 – 1923) δεκάδες χιλιάδες Πόντιοι πρόσφυγες «φιλοξενήθηκαν» στην Μακρόνησο, η οποία λειτούργησε ως λοιμοκαθαρτήριο. Αρκετοί πρόσφυγες δεν άντεξαν και έχασαν τη ζωή τους εκεί.

Τα στοιχεία πήραμε από τον "ημεροδρόμο"
Η φωτό τίτλου " Μακελειό στη Χαράδρα " είναι - χαρακτικό του Γιώργου Φαρσακίδη πάνω σε σχέδιο του 1949


  ΕΓΡΑΨΑΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ  ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ-"ΕΘΝΙΚΟΙ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΕΣ" ΕΚΕΙΝΗΣ  ΤΗΣ ΜΕΛΑΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ.


Ο ιστορικός  Νίκος Μάργαρης δίνει - ανάμεσα σε άλλες - μια δήλωση - βεβαίωση του Π. Κανελλόπουλου (23 Μάρτη 1949), κατά την οποία "στο ξερονήσι αυτό εβλάστησε η Ελλάς ωραιοτέρα από κάθε φορά. Η ιστορία θα γράψει πως η στροφή της παγκοσμίου καταστάσεως εδώ άρχισε, στη Μακρόνησο".


Ο στρατοπεδάρχης ταξίαρχος Μπαϊρακτάρης - βεβαίωνε σε δίκη: "Συνειργάσθην διά το αναμορφωτικόν έργον της Μακρονήσου και με εγκληματίας".


Ο τότε υπουργός Στρατιωτικών Π. Κανελλόπουλος,  υπεύθυνος για ό,τι γίνεται στο στρατό (μέχρι που τον χαρίζει στους Αμερικάνους με το κατάπτυστο "Ιδού ο στρατός σας" προς τον Βαν Φλιτ) βεβαιώνει, "ομιλών προς δημοσιογράφους":"Το φαινόμενον της Μακρονήσου είναι μοναδικόν εις τον κόσμον ολόκληρον. Είναι ο"Παρθενώνας του νέου Ελληνισμού" Πρόκειται περί θαυμαστού συνδυασμού της... παιδείας (!!) με τον... στρατόν. Οι εμπνευσθέντες οργανώσαντες και διαχειριζόμενοι με τόσον επιτυχίαν το έξοχον αυτό έργον είναι άξιοι ΒΑΘΕΙΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ". Την ίδια ώρα που ο Π. Κανελλόπουλος βεβαιώνει σε ομιλία του στο Βόλο - στις 11/9/49 ότι "δε θα επιτραπεί η αναβίωσης και η δράσης του κομμουνισμού εις Ελλάδαν"  Πολύ αργότερα βέβαια έκανε την αυτοκριτική του και αποδοκίμασε αυτούς τους χαρακτηρισμούς.
Σε μελοντικό μας αφιέρωμα θα γίνει ανάρτηση σχετική με τους.... "αναμορφωτές της Μακρονήσου".

                    Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ  ΤΑΣΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ


Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΡΟΝΗΣΙΩΤΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΕ  ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ.





Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΛΟΓΩ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΚΡΟΝΗΣΙΩΤΗ ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟΥ

Η αριστερή δράση του πάτερα του Θανάση Βέγγου, είχε άμεσες συνέπειες στη ζωή του νεαρού, ο οποίος κλήθηκε να κάνει στη στρατιωτική του θητεία στο στρατόπεδο της Μακρονήσου, όπου είχαν περιοριστεί οι εξόριστοι κομμουνιστές. Εκεί είχε την πρώτη του επαφή με αληθινούς καλλιτέχνες. Η μοίρα του άλλαξε όταν συναντήθηκε με τον εξόριστο σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Σύντομα έπαιρνε το μικρόφωνο και έκανε μιμήσεις, παρωδίες διαφημιστικών. Δείτε το απόσπασμα της Μηχανής του Χρόνου.




Αποσπάσματα από τη  συναυλία που διοργάνωσε και πραγματοποίησε η Ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη στη Μακρόνησο, την 31η Αυγούστου 2003.





ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ ΕΡΓΟ-ΟΡΑΤΟΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΥ "ΚΑΝΤΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ" 


01 Εισαγωγή
02 Ο Ντικ (Συμμετέχει ο Σάκης Μπουλάς)
03 Ο Αλέξης (Συμμετέχει ο Γιάννης Ζουγανέλης)
04 Οι Γερόντοι
05 Φεγγάρι
06 Χρέος
07 Χρόνος (Συμμετέχει η Αφροδίτη Μάνου)
Σπουδή Σε Ποιήματα Του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη:
08 Προανάκρουσμα
09 Μ' Όλη Μου Τη Φωνή
10 Το Ποίημα Του Οχτώβρη
11 Ξελάσπωσε Το Μέλλον


ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ  ΜΑΣ  ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟ  ΣΤΕΛΙΟ  ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ


Αντίκρυ στα μακρόνησα 
στον άδη της γενιά μου
πως ητανε λησμόνησα
αδέρφι μου ο φονιάς μου

Και μας έλεγε το κύμα
πέρα απο το λάυριο 
ο λαός είναι το θύμα
θα το δείτε άυριο

Αντίκρυ στα μακρόνησα
ένα χειμώνα μάυρο
τον άνεμο αλώνισα 
το δίκιο μου για να βρω

Και μας έλεγε το κύμα
πέρα απο το λάυριο 
ο λαός είναι το θύμα
θα το δείτε άυριο

7 σχόλια:

  1. ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ. ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ ΚΑΙ ΤΗ ΓΑΤΑ

    Διήγηση της Ζωζώς Νικηφορίδη για τον αδελφό της Νίκο και τα βασανιστήρια που υπέστη στη Μακρόνησο. Ο Νίκος ΝΙκηφορίδης εκτελέστηκε το 1951 επειδή μάζευε υπογραφές στη Θεσσαλονίκη για την παγκόσμια εκστρατεία υπέρ της ειρήνης.

    Ήταν μικρός και όταν πρωτοπήγε εξορία, ακόμα φορούσε κοντά παντελονάκια. Τον πρωτοπήγαν στην Ικαρία, στον Εύδηλο Ικαρίας, και μας έγραφε από κει και άντρεψε εκεί πέρα. Και όταν μας έστειλε φωτογραφία, δεν τον γνώρισα. Έφυγε παιδάκι -και πόσο είχε κάνει τότε εξορία;- κι όταν μας έστειλε την πρώτη φωτογραφία, είδα έναν άντρα με τα κοντά βέβαια, σαν εγγλέζικα, παντελονάκια και με κασκέτο στο κεφάλι. Τις έχω τις φωτογραφίες αυτές.

    Μετά τους άφησαν και ξαναγύρισαν. Σε λίγο πάλι τους ξανάπιασαν. Τους ξανάπιασαν, τελευταία φορά τους ξαναστέλνουν πάλι Ικαρία. Δεν πήγε Αϊ-Στράτη ο αδελφός μου, πήγε Ικαρία και από κει θυμάμαι -εγώ παντρεύτηκα εν τω μεταξύ το ’48- τους παίρνουν και τους πάνε στη Μακρόνησο. Τώρα ποια είναι η Μακρόνησος και τι είναι η Μακρόνησος, ιδέα δεν είχαμε. Και μαθαίναμε κρυφά ότι τους δέρνουν, τους ταλαιπωρούν, τους κακοποιούν, ότι τους σκοτώνουν μέσα στη χαράδρα, κι έκλαιγε η μάνα μου και κλαίγαμε κι εμείς, χωρίς να ξέρουμε τι συμβαίνει ακριβώς. Σιγά σιγά βέβαια μαθεύονταν αυτά, γιατί πολλοί απολύθηκαν. Γιατί έκαναν δήλωση, γιατί έτσι, γιατί αλλιώς… και μαθαίναμε από αυτούς τι συμβαίνει στη Μακρόνησο. Τρομερά πράγματα δηλαδή. Στην κυριολεξία τρομερά πράγματα. Και πολλοί απ’ αυτούς έγραψαν βιβλία μετά.

    Λοιπόν, όταν πέρασε αρκετός καιρός, γέννησα την Όλγα μου και ήταν η Όλγα δύο χρονών περίπου όταν τον άφησαν. Δηλαδή, σε χρονολογίες, ’48 παντρεύτηκα, αρχές του ’50 θα τον άφησαν. Αλλά πώς τον άφησαν; Ξέρεις πώς τον έφεραν όταν πήγαν και τον πήραν από το Λαύριο η μάνα μου κι ο πατέρας μου; Τον κρατούσαν και τον έφεραν σέρνοντας κουτσό.

    Ο Θεόφιλος ο Φατσέας, αργότερα δήμαρχος του Βύρωνα, ήταν μαζί με τον Νίκο στο Μακρονήσι και, όπως μας είπε, είχε φάει κι αυτός πολύ ξύλο… όχι σαν τον Νίκο αλλά πολύ. Ήταν στο κεφάλι του Νίκου επάνω και τον πρόσεχε γιατί ο Νίκος ήταν σχεδόν αναίσθητος, ούτε έτρωγε κι ούτε μπορούσε να πηγαίνει για τις ανάγκες του. Ήταν λοιπόν ο Θεόφιλος ο Φατσέας, ο Βαγγέλης ο Γκρόζος ο οποίος πέθανε δυστυχώς, και ο Μακρής ο Παναγιώτης, ο δήμαρχος Καισαριανής, ο οποίος είναι ο μόνος που ζει, και άλλα παιδιά που εγώ δεν τα ξέρω. Λοιπόν, ο Φατσέας και ο Γκρόζος ο Βαγγέλης τον τάιζαν κουταλάκι κουταλάκι για να μην πεθάνει από την πείνα. Του άνοιγαν το στόμα και του έριχναν μέσα λίγο γάλα και οτιδήποτε άλλο. Και τον έγδυναν, έπαιρναν τα ρουχαλάκια του και τα έπλεναν στη θάλασσα, γιατί στη θάλασσα έπλεναν τα ρούχα τους εκεί πέρα. Τα μαρτύρια που πέρασε στη Μακρόνησο μου τα έλεγε και έλεγα ότι αυτά είναι απίστευτα. «Κοίταξε, γράψτε τα να μην ξεχαστούν. Εγώ δεν θα τα γράψω, είναι τόσοι άλλοι που θα τα γράψουν», έλεγε. Και πράγματι, βγήκαν βιβλία πολλά. Φοβερά πράγματα τα οποία δεν τα λέει μόνο ο Νίκος, τα λένε όλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο . Δ . Ξ 2ο ΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ ΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ ΚΑΙ ΤΗ ΓΑΤΑ...20 Ιανουαρίου 2017 στις 9:19 μ.μ.

    Μου είπε το εξής που θυμάμαι: «Κοίταξε να δεις, μπορούσα όλα να τα ξαναπεράσω και εκείνο που δεν θέλω ποτέ να ξαναπεράσω είναι το τσουβάλι με τη γάτα». Δηλαδή τους έβαζαν σ’ ένα τσουβάλι με μια γάτα μέσα, έκλειναν το τσουβάλι και τους έριχναν στη θάλασσα. Αυτό ήταν το χειρότερο μαρτύριο. Επίσης η ρέγκα που τους έδιναν το βράδυ. Ένα κομμάτι ψωμί, ρέγκα και νερό καθόλου το καλοκαίρι. Λοιπόν η ρέγκα χωρίς νερό ήταν το χειρότερο, λέει, μαρτύριο μαζί με το τσουβάλι με τη γάτα.

    Όπως μου είπαν, δεν έβλεπε καθόλου πρώτα. Έβλεπε λιγάκι όταν ήρθε στο σπίτι. Με τραύμα στον εγκέφαλο από το ξύλο με ρόπαλο του Ιωαννίδη. Πάθαινε κρίσεις επιληπτικές από το χτύπημα. Και πεταγόταν απάνω, ψηλά, χωρίς να έχει συναίσθηση, κι έλεγε: «Κρατήστε με άμα με πιάσει κρίση, γιατί μπορεί να πέσω πάνω στα τζάμια και να τα σπάσω… δεν ξέρω τι κάνω». Όταν τον έπιανε η κρίση, σηκωνόμασταν -ο μπαμπάς μου είχε το νου του ο καημένος- και πέφταμε επάνω του να τον κρατήσουμε. Κι εκεί ήταν που φώναζε: «Όχι, βρε… όχι, βρε πουλημένοι… όχι, δεν υπογράφω». Δεν τα θυμάμαι τι ακριβώς φώναζε. Φώναζε, φώναζε κι έβγαινε και λίγο άσπρο σαν αφρός στο στόμα του. Και μετά έπεφτε σαν σε κώμα και μετά συνερχόταν σιγά σιγά.

    Εκείνη την περίοδο, ήρθαν δύο παιδιά αλφαμίτες(*) -ήταν με στολή-, να δουν εάν όντως είναι στο σπίτι ο Νίκος… μήπως τον φυγαδεύσαμε, μήπως δεν ξέρω τι. Εγώ καθόμουν στο κρεβάτι δίπλα του και μου λέει: «Πήγαινε έξω». Πήγα. Μίλησαν… τι είπαν, δεν ξέρω, δεν μου είπε. Ξανάρχεται τη δεύτερη φορά ο ένας απ’ αυτούς. Κάθισαν μόνοι τους μέσα και μιλούσαν… τι είπαν δεν ξέρω. Φεύγοντας ο αλφαμίτης τον βλέπω και σκούπιζε τα μάτια του. Βουρκωμένα ήταν τα μάτια του και τα σκούπιζε. Και μπαίνω μέσα και είχε ανασηκωθεί στο κρεβάτι και μου έλεγε: «Νίκη μεγάλη… νικήσαμε… μεγάλη νίκη έχουμε σήμερα». «Τι, βρε αγόρι μου;» «Τι να σου πω τώρα», μου λέει, «άμα σου λέω, νικήσαμε!». Και εκ των υστέρων μου είπε ότι αυτό το παιδί πριν έδερνε χωρίς να έχει συναίσθηση γιατί δέρνει, το είχαν βάλει να δέρνει το παιδί, και ότι αυτό το παιδί του ορκίστηκε πλέον ότι είναι στο πλευρό μας. Τόσο πολύ δηλαδή συγκινήθηκε με την κουβέντα που του έκανε ο Νίκος, τον έπεισε. Μάλιστα είχαμε λάβει και κάτι γράμματα από μερικά παιδιά τα οποία δεν ξέρω τι έγιναν, τα κρατούσε η μάνα μου σ’ ένα φάκελο κι όταν ήρθε η χούντα, φοβήθηκε κι έπιασε και τα έκαψε όλα. Είχαμε κι άλλα πράγματα τότε.

    Οι κρίσεις κράτησαν κάμποσο καιρό. Τον πήγαμε στο Δαφνί τότε και του κάναμε ηλεκτροσόκ να επουλωθεί το τραύμα στον εγκέφαλο.

    * Αλφαμίτες: άνδρες της Α.Μ. (Αστυνομία Μονάδων).

    Απόσπασμα από την μαρτυρία της Ζωζώς Νικηφορίδη στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου «Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την ελληνική αριστερά» (Εκδόσεις Εστία)

    Ο.Δ.Ξ (Ο ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μακρόνησος. Μαρτύρια γυναικών.

    http://www.academia.edu/4508498/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B9_%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συνέντευξη με τον 90χρονο Λεωνίδα Μεντάκη
    Μακρόνησος· τόπος βασανιστηρίων

    http://www.haniotika-nea.gr/124268-makronisos%C2%B7-topos-basanistiriwn/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ ΕΚΑΝΕ Η ΤΟΤΕ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΓΕΜΙΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δηλαδη συναγωνιστη τι επρεπε κατα τη γνωμη σου να κανει η εθνικη παραταξις μας τοτε ? Πως επρεπε να αντιμετωπισει τους εχθρους του εθνους, τους κομμουνιστοσυμοριτας ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Ο ΝΑΚΟΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ. Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή