Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Πέμπτη 28 Μαρτίου σήμερα.....

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

"Κοπέλες του Άουσβιτς, του Νταχάου κοπέλες, μην είδατε την αγάπη μου;" ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗΣ -ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ


"Τι ωραία που είν' η αγάπη μου / η χαϊδεμένη από τη μάνα της / και τ' αδελφού της τα φιλιά. / Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία."

Γιώργος Βιδάκης
Η ιστορία του θαυμάσιου τραγουδιού, ένα βίντεο που έχω ανεβάσει εγώ, λίγα λόγια για  τον Ιάκωβο Καμπανέλη(2 Δεκεμβρίου 1921 - 29 Μαρτίου 2011) και μια αναφορά στο  ναζιστικό στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Δείτε  τα  όλα...... 
Τον καιρό εκείνο, κάθε Κυριακή που δε δουλεύαμε στέκαμε ώρες ολόκληρες και κοιτάζαμε τις γυναίκες που και κείνες βγαίναν απ' τ' αντίσκηνα και μας κοιτάζανε. Η απόσταση που μας χώριζε ήταν μεγάλη. Είναι ζήτημα αν θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε κι αν ακόμη φωνάζαμε. Κάτι τέτοιο φυσικά κανείς δεν ξεθάρρευε να το δοκιμάσει. Ούτε χρειαζόταν. Αυτό το σιωπηλό αλληλοκοίταγμα που περνούσε δυο φράχτες από συρματόπλεγμα δεν είχε ανάγκη από μιλιά. Ήταν οι ώρες του έρωτα στο Μαουτχάουζεν.


Ιάκωβος Καμπανέλλης


Στίχοι : Ιάκωβος Καμπανέλης
Mουσική : Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία : Μαρία Φαραντούρη


Τι ωραία που είν' η αγάπη μου
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.


Κοπέλες του Άουσβιτς,
του Νταχάου κοπέλες,
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,
δεν είχε πιά το φόρεμά της
ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ' αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,
κοπέλες του Μπέλσεν,
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία
μ' ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,
με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ' αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.


"'Oταν ο έρωτας ..κάνει πολιτική...Το γελαστό βλέμμα του Ιάκωβου...θα μείνει για πάντα χαραγμένο μέσα μας..."

                              ΛΙΓΑ  ΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΙΑΚΩΒΟ  ΚΑΜΠΑΝΕΛΗ.


 O Ιάκωβος Καμπανέλλης  ήταν θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στη Νάξο στις 3 Δεκεμβρίου του 1922. Στη κατοχή αναμείχθηκε στην αντίσταση αλλά όταν συνελήφθη από τους Γερμανούς (1943) οδηγήθηκε και κρατήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι τις 5 Μαΐου 1945 οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Αν και δεν ολοκλήρωσε γυμνασιακή μόρφωση έδειξε ιδιαίτερη αφοσίωση στο γράψιμο. Τον Ιάκωβο Καμπανέλλη ανακάλυψε ο Αδαμάντιος Λεμός. Το πρώτο θεατρικό έργο του ήταν «ο Χορός πάνω στα στάχυα» που παρουσιάστηκε τη θερινή θεατρική περίοδο 1950 από το θίασο Λεμού στο Θέατρο «Διονύσια» της Καλλιθέας.


Στο βιογραφικό του Ιάκωβου Καμπανέλη υπάρχουν πολλά θεατρικά του έργα όπως «Έβδομη μέρα της δημιουργίας», «Η Αυλή των θαυμάτων», «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Γειτονιά των Αγγέλων»,  «Οδυσσέα γύρισε σπίτι», «Αποικία των τιμωρημένων», «Το μεγάλο μας τσίρκο», «Ο εχθρός λαός» και «Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα», και  πάρα  πολλά  άλλα.



O Ιάκωβος Καμπανέλλης έγραψε επίσης σενάρια κινηματογραφικών ταινιών κυριότερα των οποίων είναι:
* Στέλλα σε σκηνοθεσία Κακογιάννη.
* Ο δράκος σε σκηνοθεσία Κούνδουρου.
* Αρπαγή της Περσεφόνης σε σκηνοθεσία Γρηγορίου.
* Το κανόνι και τ΄ αηδόνι σε σκηνοθεσία Ιάκωβου και Γιώργου Καμπανέλλη.
* Κορίτσια στον ήλιο σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.




Επίσης, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης συνέγραψε και το βιβλίο «Μαουτχάουζεν». Έργα του Ι.Κ. έχουν μεταφρασθεί και παιχτεί στην Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία και Σουηδία. Ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία στις εφημερίδες «Ελευθερία» (1963-65), «Ανένδοτος» (1965-66) και από το 1975 στα «Νέα». Υπήρξε επίσης μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.

ΓΙΑ ΤΟ "ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ" ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ  ΤΟΥ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΠΑΡΝΑΣΣΟΥ ΕΔΩ...

1 σχόλιο:

  1. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ .Ιάκωβος Καμπανέλλης: Περί νεοναζισμού2 Δεκεμβρίου 2016 στις 6:29 μ.μ.


    Ιάκωβος Καμπανέλλης: Περί νεοναζισμού

    Η άποψη του Ιάκωβου Καμπανέλλη είναι δημοσιευμένη στο αφιερωματικό τεύχος του περιοδικού «Εμβόλιμον» , το οποίο εκδόθηκε από τον Δήμο Διστόμου τον Ιούνιο του 1994 για τα 50 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944.


    Ο χαρακτηρισμός «νεοναζισμός» είναι λάθος. Δεν πρόκειται για κάτι «νέο». Είναι ο ίδιος εκείνος ναζισμός που έφερε τη θεομηνία που κατακρεούργησε και τους αθώους κατοίκους του Διστόμου. Είναι ο ίδιος εκείνος παληός ναζισμός που έχασε τον πόλεμο, αλλά το τέλος του πολέμου δεν ήταν και δικό του τέλος. Και δεν ήταν το τέλος του γιατί αυτοί οι ίδιοι που τον πολέμησαν για να τον εξαλείψουν έγιναν μαθητές και διάδοχοι της πολιτικής θεωρίας του «ζωτικού χώρου» και της υπεροχής δια των εξοπλισμών. Τα γεγονότα, που συντάραξαν την οικουμένη στα χρόνια 1933 -1945, αντί να είναι για την ανθρωπότητα μάθημα για να αποφύγει τα ίδια κακούργα λάθη, έχουν χρησιμοποιηθεί σαν προηγούμενο, σαν άδεια που επιτρέπει την επανάληψή τους. Ο ναζισμός στην πραγματικότητα δεν δικάστηκε και δεν καταδικάστηκε ποτέ. Η δίκη της Νυρεμβέργης ήταν μια θεαματική παράσταση δίκης για να δοθεί στον πικραμένο μια εντύπωση δίκης και τιμωρίας. Τρίχες. Ουσιαστικά η δίκη της Νυρεμβέργης ήταν συχωροχάρτι. Ο γερμανικός λαός αθωώθηκε για την λατρεία του στον Χίτλερ, για την συμμετοχή του στα όσα διέταξε ο Φύρερ του, για τη συνεργασία ή ανοχή στα αδιανόητα εγκλήματα του ναζισμού και των ναζί δολοφόνων. Η Γερμανία ενισχύθηκε οικονομικά όσο καμιά άλλη χώρα για να ξαναχτίσει και να ξαναβάλει μπροστά τη βιομηχανία της. Οι στρατάρχες της, οι στρατηγοί της, οι επί πολέμου και κατοχής αξιωματούχοι της έγιναν τα νέα αφεντικά. Εν ονόματι του σοβιετικού και κομμουνιστικού κινδύνου μπήκε και στο ΝΑΤΟ, έγινε μεγάλη πολιτική και (έστω και χωρίς στρατό) μεγάλη στρατηγική δύναμις. Από την πρώτη μέρα της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ήταν το δυναμικώτερο μέλος και τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι παραπάνω από ο υπ’ αριθμόν Ένα εταίρος. Είναι ο κυρίαρχος εταίρος που χρησιμοποιώντας προς ίδιο όφελος την οντότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεμβαίνει καθοριστικά στη μοίρα άλλων χωρών. Ίδε διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τις συνέπειες σ’ όλη την έκταση των Βαλκανίων.
    Δεν τα λέω αυτά για να κατηγορήσω τη Γερμανία. Ο κάθε λαός το συμφέρον του κοιτάζει να υπηρετήσει και πολύ περισσότερο οι λαοί που το επιδιώκουν αυτό «με όλα τα μέσα». Άλλωστε για το ότι σήμερα οι περισσότερες κυβερνήσεις της Ευρώπης έχουν για «ανώτερό τους» την γερμανική ευθύνεται ολόκληρη η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα «δυτική συμμαχία».
    Όταν παρ’ όλα τα χιλιάδες στην κατεχόμενη τότε Ευρώπη Δίστομα και Καλάβρυτα, τα Άουσβιτς, τα Μαουτχάουζεν και τα άπειρα πρωτοφανή κακουργήματα που συνθέτουν τη μεγαλύτερη και ειδεχθέστερη ανθρωποκτονία στην παγκόσμια ιστορία, η Γερμανία και οι γερμανοί έχουν την λαμπρή τύχη να είναι τα αφεντικά της Ευρώπης, γιατί να μην ξανανθίσει ο ναζισμός; Σε καλό δεν τους βγήκε;
    Η αναγέννηση του ναζισμού δεν οφείλεται βέβαια μόνο σ’ αυτό. Είναι κι άλλες οι αιτίες, είναι καθαρά κοινωνικές. Αλλά…την άδεια να εμφανίζεται με τα ίδια σύμβολα και να δρα με τα ίδια τρομοκρατικά μέσα την παίρνει απ’ τον ατιμώρητο, ακαταδίκαστο, προστατευμένο και φυλαγμένο χιτλερικό ναζισμό. Δυστυχώς.
    Μην πάψετε ποτέ να θυμάστε και να μνημονεύετε τη σφαγή του Διστόμου. Ποτέ! Μην αφήσετε να ξεχαστεί όπως ξεχάστηκαν άλλα παρόμοια εγκλήματα. Μην αφήσετε να την παραλάβει η τεχνητή αμνησία της πολιτικής. Αμνησία και πολιτική που συμφέρουν μόνον τους ενόχους. Η μόνη αντίσταση στην κτηνωδία της αμνησίας, της λήθης, της ύπουλης συχώρεσης είναι ο πόνος για τα αθώα θύματα όπως τα τραγικά εκείνα του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944. Ενώνω τη μνήμη μου με τη δική σας και σας υπόσχομαι πως «δε θα ξεχάσω…»

    ΑπάντησηΔιαγραφή