ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ...ΑΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Παρουσιάζει: ο Βίκτωρ Σαμπώ

Στίχοι:  Ομόνοια πλας - 1954      

Γιώργος Ασημακόπουλος & Βασίλης Σπυρόπουλος & Πάνος Παπαδούκας

Μουσική:  

Μενέλαος Θεοφανίδης

Ρένα Βλαχοπούλου

Σοφία Βέμπο

Μαρινέλλα......

Σαν την Πλας Πιγκάλ από χρόνια
μια πλατεία πολύ κεντρική
στην Αθήνα μας είν’ η Ομόνοια
που είν’ η φήμη της ιστορική.

Σε κάθε γωνία εφτά καφενεία,
καρέκλες με κόσμο γεμάτες
και ταξί που ψαρεύουν πελάτες.
Κομψοί και ωραίοι, πόλισμαν τροχαίοι,
πέντ’ έξι παλιές μπυραρίες,
καβγαδάκια στις αφετηρίες.

Καμπαρέ και τζαζ μπαντ και μπελ φαμ,
με ταμπέλες που λεν’ γουέλκαμ.
Τι ρυθμός και ζωή και κοσμοσυρροή,
μέρα - νύχτα και ως το πρωί.
Και τ’ ανθοπωλεία σειρά στην πλατεία,
τριάντα περίπτερα πλάι,
κι από κάτω μετρό που περνάει.
Κάποιου εκεί κουλουρτζή ο ταβλάς,
να, η Ομόνοια Πλας.

Μια πλατεία παλιά όλο χάρη,
όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα εκεί,
και μαζεύονται κι οι φαντάροι
το απόγευμα την Κυριακή.

Πλατεία κοκέτα, φαγιά σε πακέτα,
τσατσάρες, στυλό και λαχεία,
και χαζοί από την επαρχία.
Δυο μέτρα πιο κάτω, πολύ ορεξάτο,
παρφέμ ένα γύρω σκορπίζει
το ντονέρ το κεμπάπ που γυρίζει.

Και αργά από κάποιο στενό
για βολτίτσα προβάλλει ο Ζανώ.
Τι ρυθμός και ζωή και κοσμοσυρροή,
μέρα - νύχτα και ως το πρωί.

Και πριν ξημερώσει, ξενύχτηδες τόσοι
περνούνε να παν’ για το σπίτι
ενώ το πρώτο το τραμ σκάει μύτη.
Κάποιου εκεί κουλουρτζή ο ταβλάς,
να, η Ομόνοια Πλας.

Οδός Σατωβριάνδου με καφενεία σημεία συνάντησης καλλιτεχνών όχι ιδιαίτερα γνωστών ...του μεροκάματου δηλαδή σήμερα.

Παλαιότερα όμως το "Μπαράκι του Μάριου" ήταν στέκι του "βραχνού" και του "βλάχου".

Ο Μάρκος Βαμβακάρης και φυσικά ο Βασίλης Τσιτσάνης με παρατσούκλια όπως ήταν η συνήθεια.

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου ήταν ο "ψηλός".

Δεν υπάρχει σήμερα το "Μπαράκι του Μάριου" ...στον ίδιο δρόμο θα βρεις το "Καφενείο των Μουσικών" που κλείνει αισίως μισό αιώνα και παραπάνω ...

Εκεί  οργανοπαίχτες αλλά και τραγουδιστές δημοτικών και λαϊκών τραγουδιών για διάφορες εκδηλώσεις ....πανηγύρια κ.λπ.

Αξίζει τον κόπο να πιείς ένα ούζο και να ακούσεις να "περνάνε" τραγούδια με τα όργανα.

Και ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε περάσει από εκεί θα ακούσεις από τους παλιούς.

Γύρω από την Ομόνοια υπήρχαν και καφενεία με ονόματα όπως "Πελοπόννησος" "Κρήτη" κ.λ.π.

Εκεί οι θαμώνες θα εύρισκαν συμπατριώτες τους και θα συζητούσαν για τα μέρη τους.

Ήταν κοντά ο σταθμός υπεραστικών λεωφορείων και των τρένων ....
Στην οδό Κοτοπούλη "η Στάνη" κρατάει Θερμοπύλες για δεκαετίες...
Ρυζόγαλο...λουκουμάδες...γιαούρτι με μέλι...και ένα σωρό λιχουδιές όπως παλιά.
Ήταν τότε δίπλα και ο κινηματογράφος Κοτοπούλη οπότε πριν ή μετά
από το έργο έκανες μια επίσκεψη.

Η Ομόνοια και τα πέριξ τότε "περπατιόντουσαν" και το βράδυ δεν ήταν
εμπόλεμος ζώνη όπως σήμερα.

Τέλη του ΄60...

Οι φωτεινές διαφημίσεις ψηλά στα κτίρια που αναβοσβήνανε σε συνδυασμό
με το φωτισμένο σιντριβάνι έδιναν μια κοσμοπολίτικη εικόνα.
Στον υπόγειο υπάρχουν μαγαζιά ...είναι πέρασμα με τον ηλεκτρικό
διακινούνται χιλιάδες.

Τρόποι διασκέδασης για όλα τα βαλάντια και γούστα αλλά και μια απλή
βόλτα σε έβγαζαν από την καθημερινότητα.

http://greenwing10.rssing.com/