Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Πέμπτη 28 Μαρτίου σήμερα.....

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Για την Άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη οι , Ελύτης, Γκάτσος, Παλαμάς, Λειβαδίτης, Βρετάκος, Σαχτούρης, Χατζηδάκις, Δροσίνης(πολύ όμορφες εικόνες και βίντεο)!


«Δεν ωφελεί το παράπονο/ Λίγο σιτάρι για τις γιορτές/ λίγο κρασί για τη θύμηση /λίγο νερό για τη σκόνη»Ν.Γκάτσος (Αμοργός).....





Την άγια νύχτα τη χριστουγεννιάτικη, / ποιος 
δεν το ξέρει;
Των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα / λάμπει 
τ' αστέρι.
Κι όποιος το βρει μες' στ' άλλα αστέρια 
ανάμεσα / και δεν το χάσει σε μια άλλη 
Βηθλεέμ ακολουθώντας το / μπορεί να 
φτάσει.(Γεώργιος Δροσίνης («Νύχτα 

χριστουγεννιάτικη», 1935)



Εκείνος που δεν γεννά, δεν γεννάται,
δεν αναγεννάται ποτέ, Κύριε,
της Γέννησης, «σκήνωσον εν εμοί» «Παραμονή


 της Γέννησης» (Πορεία, 1940) Ζωή Καρέλλη 


Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός.
Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός.( Κωστής 
Παλαμάς



Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος/
να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος/
λίγο φαΐ, λίγο κρασί/

Χριστούγεννα κι Ανάσταση. (Οδ.Ελύτης)
να λλο βράδυ τν κουσα ν κλαίει δίπλα. Χτύπησα τν πόρτα κα μπκα. Μο δειξε πάνω στ κομοδίνο να μικρ ξύλινο σταυρό. «Εδες - μου λέει - γεννήθηκε  εσπλαγχνία». σκυψα τότε τ κεφάλι κι κλαψα κι γώ.
Γιατί θ
 περνοσαν αἰῶνες κα αἰῶνες κα δ θά χαμε ν πομε τίποτα ραιότερο π᾿ ατό.« Γέννηση» (1983)Τάσος Λειβαδίτης


Το παιδί με τη σάλπιγγα(Νικηφόρος Βρεττάκος)
ν μποροσες ν κουστες
θ σο δινα τν ψυχή μου
ν τν πς ς τν κρη το κόσμου.
Ν τν κάνεις περιπατητικ στέρι ξύλα
ναμμένα γι τ Χριστούγεννα-στ τζάκι το Νέγρου
το λληνα χωρικο. Ν τν κάνεις νθισμένη μηλι
στ
παράθυρα τν φυλακισμένων. γ
μπορε ν μν πάρχω ς αριο.
ν μποροσες ν κουστες
θ σο δινα τν ψυχή μου
ν τν κάνεις τς νύχτες
ρατς νότες, γχρωμες,
στν έρα το κόσμου.
Ν τν κάνεις γάπη.


Animation από λευκό κερί

Μέσα μας γίνεται η Γέννηση.
Έξω στέκει το σχήμα της –
Μας φανερώνεται…

Γιώργος Θέμελης, ΙΙΙ. Φάτνη




«νας Θεός»Κωστής Παλαμάς

, μέσα μου γεννιέται νας Θες
κα τ κορμί μου γίνεται ναός,
δν εναι ς πρτα φάτνη ταπειν
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ορανοί,
τ μέτωπό μου λάμπει σν στέρι…
Φέρτε μου, Μάγοι – θεία βουλή τ γράφει 
τ σμύρνα τς λπίδας, τ λιβάνι
τς πίστης, τς γάπης τ χρυσάφι!.



Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005)

δ κα πολλ χρόνια
σ
ν πλησιάζουν τ Χριστούγεννα
τός) νεκρς γεννιέται μέσα μου
δ
θέλει δρα
δ
θέλει χρήματα
πάγο κα
χρόνια
χιόνια κα
πάγο
σκισμένα ρο
χα
χν παπούτσια
χρυσς νεκρς
θ
βγε ξω
δ
ν τν γνωρίζει κανένας
τ
ν λήτη νεκρ
θ
κάτσει στ πικρ καφενεο
ν
πιε τν καφέ του
κι
στερα πάλι
σ
λίγες μέρες
συχα θ πεθάνει
(
νεκρός)
ταν ρθει χρόνος

κι λες ο ρόδες
κόκκινες πως πρτα
θ γυρίζουν πάλι.
Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ(Μίλτος Σαχτούρης)
λοι κοιμονται
κι γ ξαγρυπν
περν σ χρυσ κλωστ
σημένια φεγγάρια
κα περιμένω ν ξημερώσει
γι ν γεννηθε
νας νέος νθρωπος
μέσ᾿ στν καρδιά μου
τν παγωμένη
π γρια φαντάσματα
κα τόση μαύρη πίκρα.


Ενας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,
μόνος στον κόσμο.
ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει θαμπά
στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,
καράβια για τα όνειρα,
ένα παραμύθι της αγάπης για τους
 απελπισμένους.
παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας
στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα.(Τόλης
Νικηφόρου) 


Από «Τα Σχόλια του Τρίτου»(Μ.Χατζιδάκις)
«Ο κόσμος πια δεν είναι μαγικός. Και τα

 Χριστούγεννα, μια οργανωμένη μηχανή… Έτσι

 ο Χριστός γεννιέται σιωπηρώς. Κανείς δεν τον

 αναζητά, κανείς δεν τον εσκέφτεται κι έρχεται

 μόνος σιωπηλός για να πεθάνει μόνος… κι αυτό

 τ’ αστέρι της βηθλεέμ, τι θέλει πάλι κι ήρθε

 ετούτη τη χρονιά… Α! τα Χριστούγεννα, δεν

 είναι φέτος ούτε για τα παιδιά. Άλλωστε

απέκτησαν και αυτά, χάρις στην βιομηχανικήν

 ανάπτυξη, μιαν εντελώς προσωπική μυθολογία

 που απέχει χιλιάδες μέτρα από τη μυθολογία

 της γέννησης του Χριστού…


Η σιωπηλή αυτή γέννηση, μέσα στον άσχετο


 και θορυβούντα κόσμο μας, φαντάζει ακόμα

 πιο ιερή και πιο σημαδιακή, από την γραφική

 των τυπικών χριστιανών, που εννοούν να

 βλέπουν τον Χριστό, Θεό απ’ τη γέννησή του,

 εξ αρχής, κι όχι μετά, στον θάνατο, στο τέλος,

 στην κατάληξή του».


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου