Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ευρώπη να εύχεσαι…

...γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης

Ο φίλος του μπλόγκ Γιάννης Κ  από Θεσσαλονίκη μας  έστειλε το  παρακάτω συγκλονιστικό  κείμενο του Βασίλη Θυμιανίδη  που  αναφέρεται στην  μετανάστευση των νέων ( δείτε σημερινούς συγκριτικούς πίνακες)  της πατρίδας μας.  Εμείς το "φροντίσαμε " κατάλληλα  και  σας το παρουσιάζουμε....

"Η μόνη λύση; Τάση φυγής; Τι από τα δύο; Ίσως και τα δύο; Θα μεταναστεύσω… Στην Αγγλία θα πάω και ξέρεις κάτι; Θα έχω την ζωή που πάντα ονειρευόμουν. Πριν καν πατήσω το πόδι μου σε ξένη γη θα έχουν ήδη στρώσει το κόκκινο χαλί και θα με περιμένει συνοδεία από το αντίστοιχο προξενείο προκειμένου να αποδώσει τιμές, επαίνους και όλα τα σχετικά. Τι ευτυχία είναι αυτή; Στη συνέχεια θα με παραλάβει η ολόμαυρη και‘’γυαλιστερή’’ από τα σύννεφα( συχνό φαινόμενο στο Λονδίνο) λιμουζίνα και ξέρετε που θα με αφήσει; Μόνο και έρημο στο bigben απέναντι από ένα ιδιαίτερα κουλτουριάρικο μουσικό συγκρότημα που μάλλον μοχθεί για ένα παραπάνω χαρτζιλίκι γιατί ξέρετε και το άλλο; Η κρίση είναι γενική, ειδική και πάνω απ’ όλα μαζική!

   Όχι, δεν τα παρατάω τόσο εύκολα. Θα τα καταφέρω. Όπου και να πάω ξέρω ότι ο ικανός μπορεί να τα φέρει εις πέρας σε κάθε δυσκολία. Θα σπουδάσω, θα κάνω το καλύτερο μάστερ. Γιατί ένα μάστερ από αγγλικό ‘’ιδωτικό’’ πανεπιστήμιο αναγνωρίζεται διαφορετικά. Λόγω της ποιότητας σπουδών; Διαφημιστικοί λόγοι; Ένας καλός συνδυασμός θεωρείται βασικό συστατικό επιτυχίας."

 Έχετε πλήξει στα σκοτεινά και ανιαρά πανεπιστήμια της Ελλάδας;

Καταπράσινα πάρκα γεμάτα πολλά υποσχόμενους φοιτητές να κάνουν την ανατροπή που τόσο επιθυμούν κατακλύζουντις ευρωπαικές πόλεις, ιδανικές για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση, ποιότητα ζωής, οικονομική άνεση. Τουλάχιστον αυτή είναι η ‘’πραγματικότητα’’ που λανσάρεται.

 Είναι στιγμές που σκέφτομαι πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι τελικά κάποιος που είναι μακριά από τους δικούς του ανθρώπους, τον λαμπερό ελληνικό ήλιο, την γαλάζια θάλασσα στην οποία εκμυστηρεύεται  κανείς τα πιο κρυφά του μυστικά, τις πιο τρελές του ανησυχίες, τα όνειρα του, τη ζωή του.

                           

Είναι δυστυχώς και αυτή η προσπάθεια της χώρας μας να διώξει τους νέους που δεν μένει απαρατήρητη. Είναι από τις φορές που λυπάσαι να είσαι πρωταγωνιστής, πρωταγωνιστής στη μιζέρια και τη δυστυχία.

 Ακόμα και έτσι δεν θέλω να τα παρατήσω. Αρνούμαι. Υπόσχομαι στον εαυτό μου να εξαντλήσω κάθε δυνατό ενδεχόμενο. Ποιος θα κάνει την αλλαγή; Ποιους περιμένετε;

Θεωρούμαι ονειροπόλος αυτή τη στιγμή; Θεωρείτε τα όνειρα μου ουτοπικά και εξωπραγματικά;

Κανόνας νούμερο 1: ‘’Να πιστεύεις στα όνειρα, γιατί σ’ αυτά είναι κρυμμένη η πύλη της αιωνιότητας.’’                                      

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ *  427.000 οι σύγχρονοι Έλληνες μετανάστες – Το τρίτο κύμα στη σύγχρονη ιστορία.

«Η μετανάστευση και η φτώχεια είναι αδιαμφισβήτητα οι δύο πιο επώδυνες συνέπειες που βιώνει μια κοινωνία σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης», σχολιάζει στην «Κ» η κ. Σοφία Λαζαρέτου, οικονομολόγος της ΤτΕ και συγγραφέας της σχετικής έρευνας. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η ΤτΕ, ο αριθμός των μονίμως εξερχόμενων Ελλήνων ηλικίας 15-64 ετών, από το 2008 μέχρι σήμερα, ξεπερνά τις 427.000. «Το 2013, παρατηρούμε τριπλασιασμό του μέσου όρου από το 2008 και οι μετανάστες ξεπερνούν τις 100.000 άτομα, ενώ σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το φαινόμενο συνεχίζεται με αδιάπτωτη ένταση το 2014 και οξύνεται περαιτέρω το πρώτο εξάμηνο του 2015». Όπως επισημαίνει, η διαδικασία εξόδου Ελλήνων για αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό είναι ακόμη σε εξέλιξη και δεν φαίνεται το πότε θα τερματιστεί. Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για την τρίτη μαζική μετανάστευση που γνωρίζει η χώρα.

                              "ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΡΑΒΙΑ  ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΓΝΕΦΩ ΣΤΟ ΚΑΛΟ..ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ"

Φεύγουν καράβια στο γιαλό
κι εγώ τους γνέφω στο καλό
κι εγώ τους γνέφω στο καλό
παράπονό μου.

Χάνομαι τώρα τις νυχτιές
μέσα στου κόσμου τις φωτιές
μέσα στου κόσμου τις φωτιές
με τ' όνειρό μου.

Φεύγουν καράβια στο γιαλό
και με τα κύματα μιλώ
και με τα κύματα μιλώ
και τ' όνειρό μου.

Τώρα μια πέτρινη σιωπή
είναι η δικιά μου προκοπή
είναι η δικιά μου προκοπή
παράπονό μου.

Να 'σουνα, θάλασσα κι εσύ
και η ζωή μικρό νησί
και η ζωή μικρό νησί
να 'ρθω ν' αράξω.

Να 'χα καρδιά μα και πυγμή
όλα στη γη σε μια στιγμή
όλα στη γη σε μια στιγμή
για να τ' αλλάξω.