ΟΙ “ΛΙΜΟΚΟΝΤΟΡΟΙ”

Παρουσιάζει: ο Βίκτωρ Σαμπώ

(σύνταξη και ορθογραφία εποχής)

Στα χρόνια εκείνα, υπήρχε στην Αθήνα ένας ιδιόρρυθμος τύπος νέων, οι “Λιμοκοντόροι”. Οι νεαροί αυτοί ανήκαν σε καλές αθηναϊκές οικογένειες. Οι γονείς τους όμως δεν τους έδιναν χαρτζιλίκι, παρά μόνον μία δεκάρα την ημέρα, από φόβο μήπως μπερμπαντέψουν.....

Έτσι βρίσκονταν διαρκώς απένταροι. Κάποια παρέα άψιλων Λιμοκοντόρων, βλέποντας ότι τους ήταν αδύνατον να απολαύσουν τα θέλγητρα των γυναικών του “Γκαιτέ”(προσοχή στον τονισμό: Άλλο η γαλλική λέξη για την ευθυμία κι άλλο ο Γερμανός φιλόσοφος!) , πήρε τη μεγάλη απόφαση.

Τα οικονομικά τους δεν τους επι- τρέπανε να πλησιάσουν από κοντά τις προκλητικές εκείνες Σειρήνες. Αποφάσισαν λοιπόν οπωσδήποτε να τις κατακτήσουν μ’ άλλου είδους μέσα, με “Δούρειο” σύστημα.

Κάναν σύσκεψη μεταξύ τους και “ρεφενέ”. Συγκεντρώσανε κάπου δέκα δραχμές τις οποίες παραδώσανε στον Αρχηγό της παρέας. Αυτός, εφαρμόζοντας το σχέδιο, μπήκε το βράδυ στο “Γκαιτέ” σοβαρός και με πόζα Αμερικάνου Κροίσου.

Πήρε ένα ποτό, κι όταν μετά το τραγούδι τους η δύο Γερμανίδες γύρισαν να μαζέψουν χρήματα με τον δίσκο, τους έρριξε μέσα από μια χάρτινη δραχμή. Το κόλπο πέτυχε. Εκείνες κυριολεκτικά τα χάσανε.

Φαντάστηκαν ότι ο απεσταλμένος των Λιμοκοντόρων ήταν κανένας ζάπλουτος Αθηναίος. Στο τέλος της παράστασης, ο Λιμοκοντόρος μας τους πρότεινε “για βολ σπατσίρεν;” (Είχε μάθει πως έτσι λένε στα γερμανικά το “Θέλετε να κάνουμε έναν περίπατο;”).

Οι δυο Γερμανίδες ευχαρίστως δεχτήκανε την πρότασή του. Τις έμπασε σε κλειστό αμάξι “λαντώ” και τις παράσυρε σε κάποια απόμερη μπύρα. Εκεί, αφού τις μέθυσε, εμφανίστηκαν κ’ οι υπόλοιποι Λιμοκοντόροι της παρέας του κ’ επωφελήθηκαν της ευκαιρίας.

Και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Φυσικά, όπως ήταν απένταροι, δεν τους έδωσαν κανένα χρηματικό αντάλλαγμα. Η τελευταία αυτή παράλειψη των Λιμοκοντόρων τις έκανε έξω φρενών. Την άλλη μέρα, συνοδευόμενες απ’ το μεγαλόπρεπο Διευθυντή του “Γκαιτέ” πήγαν και κάναν παράπονα στην Πρεσβεία τους.

Σε λίγο ο Γερμανός Πρεσβευτής διαμαρτυρήθηκε στον Υπουργό μας των Εξωτερικών. Ευτυχώς που η Γερμανική Πρεσβεία δεν ζήτησε να πληρώση το Κράτος μας στις “Παρθένες” του “Γκαιτέ” τα... χρωστήμια των Λιμοκοντόρων». Βεβαίως, αν οι Γερμανίδες τούμπλες είχαν ακούσει το σχετικό σύνθημα της εποχής... Κορίτσια μην πιστεύετε εις τους λιμοκοντόρους Γιατί τα ρούχα που φορούν χρωστούν εις τους εμπόρους ...θα ήταν πολύ πιο προσεκτικές.