Γράφει ο Παναγιώτης Δημάκης
Η διαχείριση μίας λιγοστής ιστοριογραφικής ύλης, πού αφορά στούς βασανισμένους Έλληνες συμπατριώτες μας, καταγόμενους από τα παράλια τού Ευξείνου Πόντου, ....είναι εξ αντικειμένου δύσκολη, αν ληφθεί υπόψιν τού αναγνώστη, η δυσχέρεια στην εξεύρεση σχετικών τεκμηρίων, εγγράφων, λόγω τών μετακινήσεων, αποστάσεων, ακόμη και τής εκδημίας τών αρχικών πρωταγωνιστών, πού δικαιολογημένα, έδιναν προτεραιότητα, στην οικογενειακή επιβίωση και όχι στην διατήρηση αρχείων.
Παρά ταύτα, μπορεί με αυτά τα ολίγα, να συντεθεί ένα περίγραμμα κατανόησης, καταγράφοντας τα διαθέσιμα στοιχεία, για τους αγαπητούς και ενάρετους αυτούς συμπατριώτες μας, πού εντάχθηκαν ομαλά, στον κοινωνικό ιστό, εργάστηκαν σκληρά και προσέφεραν στον τόπο, με τις γνώσεις και την ικανότητά τους.
Τα δύσκολα χρόνια, πού πέρασαν από τους διωγμούς και τις σφαγές τών Τούρκων, κατά την Γενοκτονία τών Χριστιανικών πληθυσμών τής Μικράς Ασίας
ακολούθησε η εγκατάσταση, στα παράλια κυρίως τής μυθικής Κολχίδας,αλλά και τής Κριμαίας, Οδησσού, Χερσώνας, Τοάψε, Μαριούπολης, Ροστώφ, Μελιτούπολης, Μπατούμ, Σοχούμ, Νοβοροσίσκ αλλά και τού εσωτερικού, όπου η πλούσια γή, από τα αρχαιότατα χρόνια, ήταν διάσπαρτη από ευημερούσες Ελληνικές κοινότητες.
Ένας πλούτος ειδήσεων, πληροφοριών, καταγραφών ιστορικών γεγονότων, από άξιους ιστορικούς ερευνητές, έχει δημοσιευθεί, σχολιασθεί, σχετικά με τις ωδίνες και περιπέτειες τού Ελληνικού πληθυσμού τού Ποντου, ώστε παρέλκει να θεωρηθεί οτι η παρούσα εργασία, ολοκληρώνει την μαρτυρική τους πορεία.
Η παρουσίαση όμως τής διαδρομής, ενός συμπατριώτη μας, πού έζησε, κι εκεί και δώ, τα πενιχρά στοιχεία, πού την συνοδεύουν, μπορεί να χρησιμεύσει συμπληρωματικά, από τους ερευνητές, για την δύναμη και την ικμάδα των Ελλήνων αυτών, πού αφού διήλθαν, σε μικρό διάστημα, από τις χώρες τών Κυκλώπων και τών Λαιστρυγόνων, κατέληξαν στην αγαπημένη Ρωμανία, πού τα μακρά χρόνια τής δουλείας, δεν λησμόνησαν οι αδάμαστες Πόντιες μητέρες, διδάσκοντας τα παιδιά τους.
Οι καινούριοι όμως πρόσφυγες, έπρεπε για να ενταχθούν, να εργαστούν στις προσφερόμενες θέσεις, όπως τις εκτεταμένες "πλαντάτσιες" (καπνοκαλλιέργειες), ώς ικανοί καπνοκαλλιεργητές. Μάλιστα είχαν εκδώσει και την εφημερίδα "ΚΘΚΙΝΟΣ ΚΑΠΝΑΣ" και "ΚΟΜyΝΙΣΤΙΣ"
και οι ίδιοι, αργότερα στην Ελλάδα, ήταν οι καπνεργάτες, πού θεμελίωσαν την Ελληνική καπνοβιομηχανία και καλλιέργεια. Αυτοί ήσαν οι εργάτες γης, αλλά υπήρχαν και άλλοι, αστοί και έμποροι και διανοούμενοι, με ανθηρή πνευματική παραγωγή, πού αποτυπώνεται σε πλήθος τίτλων εφημερίδων και συγγραμμάτων, δείγματα τών οποίων παρατίθενται
Οι καιροί όμως αλλάζουν, οι εσωτερικές καθεστωτικές συγκρούσεις στην ΕΣΣΔ κορυφώνονται, η ατμόσφαιρα γίνεται τοξική, αρχίζουν οι διώξεις τών κουλάκων κι όπως συμβαίνει συνήθως, αρχίζουν οι διώξεις επί δικαίων και αδίκων. Σ' αυτό το σκηνικό, όπου άρχισαν να κατηγορούνται ώς απάτριδες κοσμοπολίτες, πολλοί αποφασίζουν να γυρίσουν στην πατρίδα, με τα πλοία και μία ομάδα φθάνει στην Ελάτεια.
Παραμένουν ένα διάστημα φιλοξενούμενοι σε Δημοτικό Σχολείο, και, μετά αρχίζουν να φεύγουν προς την Μακεδονία, όπου τούς παραχωρήθηκε γή. Αμυδρά θυμάμαι τα φιλικά παιδιά, πού γράφτηκαν στο Δημοτικό σχολείο, με την Ελληνική παράξενη λαλιά, πού αποχώρησαν όμως σύντομα.
Τελικά παρέμειναν οι οικογένειες, Τσανίδη Αδελφόπουλου και Σωτηριάδη, τών οποίων κατιόντες, υπάρχουν μέχρι σήμερα. Ώς δείγμα θα παρακολουθήσουμε, τον Ανέστη Τσανίδη, στην επίπονη περιπλάνησή του, με τα λιγοστά επί τού παρόντος στοιχεία. Η Τραπεζούντα υπήρξε η πρωτεύουσα πόλη, τού Ελληνικού Πόντου,
με υψηλούς δείκτες παραγωγής, υψηλό μορφωτικό επίπεδο πληθυσμού, Πολιτισμού και οικονομικής ισχύος. Ο Ανέστης Τσανίδης και η γυναίκα του Θεοδοσία Ιωακειμίδη, γεννήθηκαν εκεί, σ ένα περιβάλλον, υψηλού επιπέδου, όπως διαφαίνεται, από την γαμήλια φωτογραφία τής εποχής,
πού αποτελεί ένα πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο, με την άψογη, καλοραμμένη ευρωπαϊκή ενδυμασία τού γαμπρού, αλλά κυρίως για το εξαίρετο, χειροκεντημένο νυφικό, και, το ευρηματικό νυφικό πέπλο, πού ανακαλεί, τα αντίστοιχα καλύμματα κεφαλής των Ποντίων, τα οποία πιθανώς θα είχαν και αποτροπαική σημασία, στην μυστική γλώσσα των συμβόλων. Περίτεχνα τελειώματα δια χειρός, πού διατρέχουν την επιφάνεια τού νυφικού, συμπληρώνουν την παρουσία της νύφης. Το ζευγάρι αυτό, με το κύμα τών συνεχών πιέσεων και διωγμών, βρέθηκε στο Σοχούμ της Γεωργίας.
Φαίνεται όμως όχι για πολύ, αφού νέες διώξεις, από την εντολή της κυβέρνησης, να διαλυθούν οι συγκροτημένες εθνοτικές μειονοτικές ομάδες, πού ξεχώριζαν από τον τοπικό πληθυσμό, για να επιτευχθεί ένα είδος ομογενοποίησης, πράγμα πού οι Πόντιοι, γνώριζαν πολύ καλά, από πρώτο χέρι. Έτσι έφθασαν στην Ελλάδα, πριν ξεσπάσει, με την άνοδο του Φασισμού, ο β' παγκόσμιος πόλεμος. Εργάστηκαν σκληρά σ αυτά πού γνώριζαν, κηπευτικά και καπνο-καλλιέργεια, έκαμαν, όπως συνήθιζαν πολλά παιδιά,
, αγόρασαν το μεγάλο κτήμα του φαρμακοποιού Κοτοπούλη, εντάχθηκαν απολύτως στον κοινωνικό ιστό και απεβίωσαν, εν τιμή, ώς αξιοσέβαστα μέλη τής τοπικής κοινότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου