Περνάνε καθημερινά δεκάδες «ειδήσεις» από μπροστά μας με τίτλους όπως «ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΛΛΗΝΕΣ», «ΔΙΑΔΩΣΤΑΙ ΤΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΝ!!!!» κ.ο.κ που είτε τις αγνοούμε, είτε τις κλικάρουμε για να... διασκεδάσουμε......
Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι θέλουμε κάποια στιγμή να διαβάσουμε για τους Ολύμπιους Θεούς και πως όλα τα δεινά που συμβαίνουν στη χώρα μας οφείλονται στην προσπάθεια των ξένων να τους αναγκάσουν επιτέλους να φανερωθούν. Είναι η φαντασία που μας ξεπερνά.
Της Ευγενίας Κουντούρη
Σε μία στιγμή χαλάρωσης λοιπόν, κυρίως από βαρεμάρα αποφάσισα να κλικάρω ένα τέτοιο άρθρο που ήταν αναρτημένο στην αρχική μου σελίδα στο Facebook με τίτλο: «ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ | Αλλοιώνουν την 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ για χάρη των «ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ»!
Εκεί λοιπόν, βρήκα ένα άρθρο, που με συγκίνησε. Που με έκανε να αισθανθώ πως υπάρχουν και δάσκαλοι, υπάρχουν σχολεία, υπάρχουν, κυρίως, άνθρωποι με ευαισθησίες που αξίζουν να βρίσκονται κοντά στα παιδιά μας και να αποτελούν πρότυπα γι' αυτά.
Ξεκίνησα λοιπόν να διαβάζω, ψιλοαδιάφορα και διασκεδάζοντας, για να πω την αλήθεια, τον πρόλογο του άρθρου... καταπέλτη μέχρι που έφτασα στην είδηση. Ποια ήταν αυτή; Αφορούσε την επικείμενη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου και ένα θεατρικό που θα περιλαμβάνει αυτή, σε ένα σχολείο στη Λάρισα.
Οι δάσκαλοι του σχολείου (ή μία δασκάλα/ένας δάσκαλος) δημιούργησαν ένα μικρό θεατρικό σκετσάκι, το οποίο ξεκινάει με τα Ελληνόπουλα να γιορτάζουν και κάποια προσφυγόπουλα να πλησιάζουν το σχολείο, ακούγοντας από μέσα τραγούδια και παιδικά γέλια. Ενώ πλησιάζουν το σχολείο, από την παιδική γιορτή ακούγονται πυροβολισμοί και τα προσφυγόπουλα πανικοβάλλονται. Θυμούνται το Χαλέπι και τους βομβαρδισμούς Την καταστροφή και τα όπλα. Φωνάζουν «όχι άλλος θάνατος» μέχρι που τα ελληνόπουλα τους εξηγούν «Μη φοβάστε! Όχι δεν είναι πόλεμος! Είναι γιορτή! Θέατρο! Πόλεμος παλιά... το 1940. Οι Έλληνες είπαν ΟΧΙ! »
Το θεατρικό σκετσάκι τελειώνει με τα προσφυγόπουλα να μαθαίνουν τη λέξη «ΟΧΙ» και «Αέρας» και να κάθονται εκεί, με την προτροπή των ελληνόπουλων, για να παρακολουθήσουν τη γιορτή.
Δεν βρήκα πουθενά να αλλοιώνεται η ιστορία της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Το αντίθετο μάλιστα. Για πρώτη φορά, από τότε που ήμουν εγώ μαθήτρια, είδα την ιστορία μας να ζωντανεύει. Ένιωσα πολύ πιο έντονα το μήνυμα της δικής μας επανάστασης, το μήνυμα εναντίον του πολέμου.
Η ειρήνη, δεν είναι απλά μια όμορφη κοπέλα κλεισμένη σε μία σπηλιά. Έχουν περάσει 30 χρόνια απο τότε που συμμετείχε η δική μου γενιά σε αυτές τις παραστάσεις και ο πόλεμος ποτέ δεν ήταν μία... αφηρημένη έννοια. Δεν είναι κάτι που συνέβη πριν από 60 περίπου χρόνια και τώρα αποτελεί πλέον μία κακή ανάμνηση. Ο πόλεμος είναι η καθημερινότητα χιλιάδων παιδιών του σήμερα. Παιδιών που έχουν βρεθεί στη χώρα μας και που ελπίζουν να μπορέσει να ελευθερώσει κάποιος τη δική τους «ειρήνη» μέσα από τη σπηλιά.
Τα ελληνόπουλα μαθαίνουν την ιστορία μας. Γνωρίζουν για την 28η Οκτωβρίου και τον πόλεμο εναντίον των κατακτητών. Το ο,τι οι δάσκαλοι του συγκεκριμένου σχολείου στη Λάρισα αποφάσισαν να τους δείξουν, με αυτό τον τρόπο, πως δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία μας, τους τιμά. Το ο,τι επέλεξαν να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά, θυμίζοντας τους πως και οι Έλληνες βίωσαν κάτι τόσο φριχτό, πως και οι Έλληνες χρειάστηκε να γίνουν πρόσφυγες για να επιβιώσουν, είναι αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι δάσκαλοι.
Επιπλέον, ακόμα και το σάιτ... ΔΙΑΔΩΣΤΑΙ, θα μπορούσε να κατανοήσει, πως αυτό το θεατρικό πέρα από το μήνυμα που περνάει στα παιδιά όσον αφορά τα προσφυγόπουλα, τους δίνει να κατανοήσουν και πόσο παγκόσμιο και πόσο ηχηρό ήταν το «ΌΧΙ» του 1940. Το πρώτο «όχι» που άκουσαν ποτέ οι δυνάμεις του Άξονα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως αυτό ακριβώς «μαθαίνουν» στα προσφυγόπουλα. Πως μπορεί να θεωρείται προσβολή άλλωστε το να ξεπερνάει η διδασκαλία της ιστορία μας τα δικά μας σύνορα;
Αυτό το σκετσάκι, αυτοί οι δάσκαλοι αξίζουν ένα πολύ μεγάλο χειροκρότημα. Το πιο ζεστό χειροκρότημα που ακούστηκε ποτέ κατά τη διάρκεια σχολικής γιορτής.
koolnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου