Τα πρώτα σκι στην Ελλάδα με δρομολόγιο Κολωνάκι, Κανάρη, Ακαδημίας, Γρηγορίου Ε΄ και Πανεπιστημίου

Ο Κώστας Ελευθερουδάκης το 1948

με τα πρώτα σκι στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση από το ΄΄Polydrososparnassou΄΄

΄΄  Σε μια χιονοθύελλα των Αθηνών, νομίζω το 1906, που το χιόνι έφτασε τους 40-50 πόντους, δεν βάστηξα. Τα ‘δεσα και τσούλησα, με δρομολόγιο Κολωνάκι, Κανάρη, Ακαδημίας, Γρηγορίου Ε΄ και Πανεπιστημίου ΄΄......

Όταν εδώ και πενήντα τρία χρόνια, στα 1896, γύρισα στην Ελλάδα, ύστερα από ένδεκα χρονών διαμονή στο Βορρά, όπου από δώδεκα χρονών παιδί είχα μεταφυτευθεί απ’ το πατρικό σπίτι της Πλάκας, πήρα μαζί και τα σκί μου.

Μου τα είχαν χαρίσει μια θειά μου όταν ακόμη ήμουν μαθητής κάπου μεταξύ δεκάξη χρονών, μια βραδυά στο δέντρο των Χριστουγέννων..

Ήταν απ’ τα μακρυά, γιατί τότε στο Βορρά τα παιδιά παίζανε και με τα brake, τα κοντά. Τα κουβάλησα μαζί μου μάλλον για ενθύμηση, παρά για να τα χρησιμοποιήσω στην Ελλάδα, στη χώρα του ζεστού ήλιου, των απρόσιτων βουνών. Έτσι τα’ ριξα στην αποθηκούλα του σπιτιού, για να εμποδίζουν την παλιά μας υπηρέτρια, την κυρά Βασιλική, σε κάθε τακτοποίηση.

-          Τι τα θέλει αυτά τα ξύλα ο κύριος Κώστας, δεν τα καίμε στην μπουγάδα; (…)

Χρόνια αρκετά μένανε τα σκι κρεμασμένα κι άχρηστα. (…) Ώσπου μια μέρα του Φλεβάρη του 1904 ανεβήκαμε στο Τατόϊ, ο Σίδλερ, οι δύο βασιλόπαιδες Γεώργιος και Αλέξανδρος ( μικρά παιδιά τότε 12-15 χρονών) κι εγώ.

Συμφωνήσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε στο Τατόϊ όπου το χιόνι μερικές φορές περνά και τα Ελβετικά βουνά. (…)

Από κείνο τον καιρό όταν έπεφτε πολύ χιόνι στο Τατόϊ ή στην Κηφισιά ανέβαινα κ’ έπαιζα, μόνος μου εννοείται, λίγες ώρες. Ένα αξιόλογο γύρο, για την εποχή, που βάστηξε αρκετές ώρες, εκάναμε στην Κηφισιά, με τον Πφένιγ της Οινοποιΐας του κτήματος Τατοΐου, και με ένα νεαρό Βέλγο, νομίζω γυιο του τότε πρέσβη, εννοείται πάντα με τα δικά μου σκι, που τα ξαναλλάζαμε μεταξύ μας, γιατί άλλο ζευγάρι δεν υπήρχε τότε στην Αθήνα. Αργότερα έτυχε να κάνω σκι στην Κηφισιά προς το δημόσιο δρόμο του Τατοΐου και με έναν άλλο Βέλγο, πάλι της πρεσβείας.

Σε μια χιονοθύελλα των Αθηνών, νομίζω το 1906, που το χιόνι έφτασε τους 40-50 πόντους, δεν βάστηξα. Τα ‘δεσα και τσούλησα, με δρομολόγιο Κολωνάκι, Κανάρη, Ακαδημίας, Γρηγορίου Ε΄ και Πανεπιστημίου, όπου για να γλυτώσω απ’ τη μαρίδα που με καταδίωκε, χώθηκα σ’ ένα μαγαζί των Χαυτείων.

Αυτό το επεισόδιο το γράψανε κ’ οι εφημερίδες με χτυπητούς τίτλους:

 <<Αι Αθήναι Φινλανδία>>. (…),  << Η χθεσινή χιονοδρομία εντός της πόλεως>>. (…)

Στην Πάρνηθα για τη δυσκολία της συγκοινωνίας ανέβηκα αργότερα, δέκα πέντε χρόνια προτού γίνει ο δημόσιος δρόμος, την πρώτη χρονιά που έγινε το παλιό προσωρινό Σανατόριο, στα 1914. (…)

Ο αλησμόνητος Σπήλιος Αγαπητός, εξαιρετική Ελληνική φυσιογνωμία, γνωρίστηκε στο σπίτι μου με τους παλιούς μου φίλους και συνεργάτες στις εκδόσεις των γνωστών μεγάλων συγγραμμάτων για την Ελλάδα, τους Ελβετούς Fred Boissonnas  και Daniel Baud – Bovy.

Μιλώντας για τη φυσική ομορφιά της Ελλάδας και για τη δημιουργία Τουρισμού, θίξανε και το ζήτημα των χειμερινών σπορ. Ο Αγαπητός δεν είχε καταγίνει ως τότε με τα χειμερινά σπορ, ενδιαφερόταν όμως για κάθε κοινωνική πρόοδο.(…) Την ίδια εποχή (1929), αν θυμάμαι καλά, ιδρύθηκε ο πρώτος Οργανισμός του Τουρισμού.

Ήμουν κ’ εγώ ένα απ’ τα έξη μέλη του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου, κ’ έναν καιρό ο προσωρινός πρόεδρός του.

Δεν είχα λοιπόν καιρό με τόσες άλλες ευθύνες, γενικές κι ατομικές, να καταγίνω και με τα χειμερινά σπορ.

Ευτυχώς χάρις στην επιμονή του Σπήλιου Αγαπητού, που ήταν πρόεδρος πολλά χρόνια, και των καλών του συνεργατών του ΕΟΣ, κατορθώθη το θαύμα των χιονοδρομιών στην Ελλάδα.

Πάσχα στον Παρνασσό το 1938

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθούσα την προσπάθεια κι έπαιρνα μέρος στα εγκαίνια των καταφυγίων, στους αγώνες και σ’ ‘οτι σχετικό. Σ’ αυτά τα χρόνια γίνηκαν πολλά, και θα γίνουν περισσότερα, φτάνει η αγαπημένη μας νεολαία να μη χάσει την αισιοδοξία της για το μέλλον.

( Απόσπασμα από το κείμενο του Κώστα Ελευθερουδάκη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό << Το Βουνό>>, το 1949)

Ο Κώστας Ελευθερουδάκης είχε τέτοιο πάθος με τις εξορμήσεις στα αγαπημένα του βουνά, ώστε με το ψευδώνυμο Κ. Χωρικός και με ΄΄πρωταγωνιστές ΄΄ τους γιους του Γιώργο και Παύλο, έγραψε το ΄΄ Γύρο της Ελλάδος΄΄, έναν πραγματικό, ταξιδιωτικό οδηγό.

Σήμερα στην Πάρνηθα, το καταφύγιο, βρίσκονται τα πρώτα σκι που ήρθαν στην Ελλάδα και τα οποία έφερε ο Κώστας Ελευθερουδάκης.

Μαρίνα Ελευθερουδάκη