Γράφει ο φίλος Γιώργος Βιδάκης κάτω από το βίντεο που ανέβασε γιά το θαυμάσιο Τάνγκο "Hasta siempre amor".... "Ο έρωτας είναι σαν το τανγκό... αισθησιακός.. μαγικός..σε συνεπαίρνει..σε εξιτάρει.. θέλει συντονισμένες κινήσεις....ρυθμό και χάρη... πρέπει να γνωρίζεις τα βήματα". Αναφέρεται επίσης με δυό λόγια στη ιστορία του χορού Τάνγκο . Δείτε τα όλα......
HASTA SIEMPRE AMOR tango
Στίχοι: Federico Silva
Μουσική: Donato Racciatti
Ερμηνεία : Jorge Valdez
Το Βίντεο είναι από την ταινία Easy Virtue 2008
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
θα περάσεις από άλλο χέρι
και θα πονέσει η αποτυχία
όπως και σήμερα.
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
καρδιά σαν τη δικιά μου,
που μοιράστηκε την ανία σου,
δε θα βρεις.
Και μες στον κόσμο θα ψάχνεις
το φιλικό χέρι που σου έδωσα
και μόνο έτσι θα καταλάβεις
ότι σε έχασα γιατί σε αγαπούσα
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
θα περάσεις από άλλο χέρι
και θα πονέσει η αποτυχία
όπως και σήμερα.
Σήμερα ματώνουν οι αναμνήσεις
σαν νεο αγκάθι
της καρδιάς.
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
όταν με δεις στο όνειρό σου
στις κρύες νύχτες
δε θα είμαι πια.
Και μη με φωνάζεις, αν δεις
έμένα μαζί με άλλην αγάπη,
γιατί είναι μάταιο να ελπίζεις
αν η ελπίδα έχει ήδη πεθάνει.
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
θα περάσεις από άλλο χέρι
και θα πονέσει η αποτυχία
όπως και σήμερα.
Hasta siempre, amor,
pasarás de otro brazo
y dolerá el fracaso
igual que hoy.
Hasta siempre, amor,
corazón como el mío,
que compartió tu hastío,
no encontrarás.
Y entre la gente buscarás
la mano amiga que te di
y sólo así comprenderás
que por quererte te perdí.
Hasta siempre, amor,
pasarás de otro brazo
y dolerá el fracaso
igual, igual que hoy.
Hoy me sangra el recuerdo
como una espina nueva
del corazón.
Hasta siempre, amor,
cuando sueñes conmigo
en las noches de frío
ya no estaré.
Y no me llames, si me ves
a mi también con otro amor,
porque es inútil esperar
si la esperanza ya murió.
Hasta siempre, amor,
pasarás de otro brazo
y dolerá el fracaso
igual, igual que hoy.
θα περάσεις από άλλο χέρι
και θα πονέσει η αποτυχία
όπως και σήμερα.
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
καρδιά σαν τη δικιά μου,
που μοιράστηκε την ανία σου,
δε θα βρεις.
Και μες στον κόσμο θα ψάχνεις
το φιλικό χέρι που σου έδωσα
και μόνο έτσι θα καταλάβεις
ότι σε έχασα γιατί σε αγαπούσα
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
θα περάσεις από άλλο χέρι
και θα πονέσει η αποτυχία
όπως και σήμερα.
Σήμερα ματώνουν οι αναμνήσεις
σαν νεο αγκάθι
της καρδιάς.
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
όταν με δεις στο όνειρό σου
στις κρύες νύχτες
δε θα είμαι πια.
Και μη με φωνάζεις, αν δεις
έμένα μαζί με άλλην αγάπη,
γιατί είναι μάταιο να ελπίζεις
αν η ελπίδα έχει ήδη πεθάνει.
Στο επανειδείν, αγάπη μου,
θα περάσεις από άλλο χέρι
και θα πονέσει η αποτυχία
όπως και σήμερα.
Hasta siempre, amor,
pasarás de otro brazo
y dolerá el fracaso
igual que hoy.
Hasta siempre, amor,
corazón como el mío,
que compartió tu hastío,
no encontrarás.
Y entre la gente buscarás
la mano amiga que te di
y sólo así comprenderás
que por quererte te perdí.
Hasta siempre, amor,
pasarás de otro brazo
y dolerá el fracaso
igual, igual que hoy.
Hoy me sangra el recuerdo
como una espina nueva
del corazón.
Hasta siempre, amor,
cuando sueñes conmigo
en las noches de frío
ya no estaré.
Y no me llames, si me ves
a mi también con otro amor,
porque es inútil esperar
si la esperanza ya murió.
Hasta siempre, amor,
pasarás de otro brazo
y dolerá el fracaso
igual, igual que hoy.
Η ιστορία του Τάνγκο
Το ταγκό, όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα, είναι μουσική και χορός, που αποτελεί τη συνεισφορά της Αργεντινής στον παγκόσμιο πολιτισμό, μαζί βεβαίως με τους αστέρες της μπάλας, που αφθονούν στη χώρα των πάμπας και των γκάουτσος. Το ταγκό το γνωρίζουμε στην αστική του εκδοχή, αφυδατωμένο από τις κοινωνικές του αναφορές, έτσι όπως το διέδωσαν στον υπόλοιπο κόσμο οι Παριζιάνοι στη δεκαετία του '20. Κυρίες με ολόσωμες τουαλέτες και κύριοι με φράκα να χορεύουν βαριεστημένα στη δεξίωση του κυρίου πρέσβη είναι μία εικόνα, που έχουμε στο μυαλό μας, κυρίως μέσα από τον κινηματογράφο. Στη μικροαστική του εκδοχή το ταγκό θα το συναντήσουμε στη χώρα μας όλο και σε κάποια γαμήλια δεξίωση, με την ετικέτα του «Ευρωπαϊκού», λίγο προτού ηχήσουν τα κλαρίνα. Όμως, το ταγκό είχε άλλες κοινωνικές αναφορές στην αρχή της ιστορίας του. Γεννήθηκε κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα στις λαϊκές γειτονιές του Μπουένος Άιρες, κάτω στο λιμάνι της πόλης με τα μπαρ και τα πορνεία, εκεί που εδρεύει η θρυλική Μπόκα Τζούνιορς και έμαθε μπάλα ο Μαραντόνα. Στην περιοχή αυτή κατοικούσαν μαστροποί και πόρνες, αλλά και άνθρωποι της εργατικής τάξης, μετανάστες, τόσο από τα ενδότερα της Αργεντινής, όσο και από την Ευρώπη. Αρχικά ήταν καθαρά αρσενικός χορός... για άνδρες με τα όλα τους. Το ταγκό, σύμφωνα με τον μεγάλο αργεντινό συγγραφέα Ερνέστο Σάμπατο, είναι προϊόν επιμειξίας μουσικών και χορών, που έφερναν οι μετανάστες από τις πατρίδες τους, με έντονο το ερωτικό στοιχείο. Είναι το τραγούδι του μοναχικού άνδρα, του «πορτένιο», που εκφράζει την επιθυμία και τη νοσταλγία του για μία γυναίκα και σε πολλές περιπτώσεις το ανικανοποίητο του έρωτά του: «Στη ζωή μου είχα γκόμενες και γκόμενες, μα ποτέ μου μια γυναίκα» λέει το δίστιχο ενός τάνγκο τραγουδιού. Είναι ένας χορός ενδοστρεφής και ενδοσκοπικός, αντίθετα με άλλους χορούς που είναι εξωστρεφείς και χαρωποί. «Ο γερμανός πίνει μπίρα, μεθοκοπάει και χορεύει αφελώς, ο «πορτένιο» χορεύει ένα τάνγκο για να σκεφθεί την τύχη του, που δεν του φέρθηκε ευνοϊκά» συμπληρώνει ο Ερνέστο Σάμπατο. Μεγάλη ώθηση στο ταγκό έδωσε το μπαντονεόν, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του. Είναι ένα είδος ακορντεόν που έφτασε από τη Γερμανία, με ήχο συναισθηματικό, βαθύ και δραματικό, που εκφράζει τέλεια τους καημούς του «πορτένιο».
Ο συνθέτης και βιρτουόζος του μπαντονεόν Άστορ Πιατσόλα (1921-1992) ήταν ο αυτός, που έβαλε το ταγκό στις αίθουσες συναυλιών, ενώ μεγάλη ήταν και η συνεισφορά του κορυφαίου τραγουδιστή του είδους Κάρλος Γκαρντέλ (1890-1935).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου