Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Πέμπτη 28 Μαρτίου σήμερα.....

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

"Φιλία είναι η ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα " Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΕΣ ΦΙΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.

Του "Γ" { Σύνδεση κειμένων, εικόνων και βίντεο }

"Φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα", είχε πει ο Σωκράτης. Για ορισμένους η πραγματική φιλία έρχεται μια φορά στη ζωή, ενώ για μερικούς αποτελεί........

ένα άπιαστο όνειρο. Εμπειρίες, απόψεις και συμπεριφορές, όλα ανατρέπονται από τη στιγμή που εισχωρήσει η αληθινή φιλία στη ζωή μας. Πώς όμως μπορούμε  να "ανοίξουμε"  τις πόρτες στην πραγματική φιλία;
                                                                  

                                                                                    

1. Πραγματικοί με τον εαυτό μας… αληθινοί φίλοι με τους γύρω μας


Εάν επιθυμούμε να έχουμε πραγματικούς φίλους, θα πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε και να αποδεχτούμε  τον εαυτό μας. Άλλωστε αν δεν αποδεχτούμε  και δεν αγαπάτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πώς θα οδηγήσουμε  τους άλλους προς εμάς και πως θα τους καλωσορίσουμε;


2. Σεβασμός στη διαφορετικότητα των άλλων




Ο καθένας κοιτάζει τη ζωή μέσα από το δικό του φακό. Συχνά εμείς αναμένουμε από τους άλλους να δουν τη ζωή τους μέσα από το δικό μας φακό, δημιουργώντας έτσι πολλά προβλήματα. Πρέπει να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και κατανόηση, καθώς οι διαφορές κάνουν ισχυρότερη μια φιλία.


3. Η εμπιστοσύνη και η ειλικρίνεια καθοδηγούν μια φιλία



Αφεθείτε ελεύθεροι μπροστά στους άλλους, μοιραστείτε τις σκέψεις σας και μιλήστε όσο πιο ειλικρινά μπορείτε. Οι άνθρωποι αισθάνονται τον τρόπο που τους προσεγγίζουν, μετατρέποντας έτσι τη συμπεριφορά τους. Μην συζητήσετε για το φίλο σας πίσω από την πλάτη του και μην αφήνετε τους άλλους να αναφέρουν άσχημα πράγματα για αυτόν.


4. Να είμαστε  παρόντες και στις δύσκολες στιγμές


Η αληθινή φιλία δεν βασίζεται στο να είμαστε εκεί όταν είναι βολικό αλλά όταν είναι δύσκολο. Όταν περνάμε ευτυχισμένες στιγμές όλοι επιθυμούν να μοιραστούν τη χαρά μας αλλά μόνο οι αληθινοί φίλοι θα μας συμπαρασταθούν σε δύσκολες προσωπικές στιγμές.


5. Η αληθινή φιλία είναι γεμάτη αγάπη και γεμάτη "θετικές " ανησυχίες


Αν έχουμε την αίσθηση ότι ο φίλος μας διαθέτει κάποιο πρόβλημα πρέπει να τον αφυπνίσουμε και να τον υποστηρίξουμε όσο περισσότερο γίνεται. Ο καλός φίλος δεν προσπαθεί να γίνεται αρεστός μέσα από τη συγκατάθεσή του, αλλά ορισμένες φορές φαίνεται μέσα από τη θέλησή του να μας δείξει το λάθος. Μην είμαστε επικριτικοί, αλλά να  δίνουμε  στοχαστικές συμβουλές, δείχνοντάς με αισιόδοξο τρόπο το "καλό" του.


6. Να  βλέπουμε  τη θετική πλευρά των άλλων



Ένας αληθινός φίλος σίγουρα γνωρίζει αρκετά καλά τα μειονεκτήματά σας, αλλά δεν παύει να πιστεύει στις δυνατότητες μας. Επικεντρωθείτε στα καλά σημεία των φίλων σας, εκτιμήστε τα όμορφα πράγματα πάνω τους και δείξτε τους τα συναισθήματά σας για αυτόν. Η εκτίμηση είναι ένα συναίσθημα που όλοι το έχουν ανάγκη.


7. Μην «εγκλωβίζετε» το φίλο σας στις δικές σας ανάγκες…


Δώστε χώρο στους ανθρώπους γύρω σας. Η ανάγκη για αποκλειστικότητα πολλές φορές κουράζει τους άλλους και δεν προσφέρει την κατάλληλη "«αναπνοή" στους φίλους σας. Η επιθυμία για "φρέσκες" συναντήσεις πρέπει να αποτελεί επιθυμία και των δύο. Ένας καλός φίλος δεν απαιτεί και δεν σκέφτεται πρώτα τον εαυτό του, δεν είναι εγωιστής.


8. Η συγχώρεση αποτελεί το χρυσό κανόνα για την πραγματική φιλία



Το ότι δεν εγκρίνετε μια πράξη δεν σημαίνει αποκλειστικά ότι χαρακτηρίζει αυτόν που την υποστήριξε. Η συζήτηση θεωρείται η καλύτερη λύση, ώστε να μπορέσετε να κατανοήσετε την αιτία του προβλήματος. Μην χρησιμοποιείτε τους φίλους σας, ως μέτρο της αξίας σας – έχετε αξία.


9. Εμβαθύνετε τη φιλία σας με την πάροδο του χρόνου



Είναι ωραίο να επιδιώκετε κάθε στιγμή να γνωρίζετε ακόμα περισσότερο έναν άνθρωπο. Κάτι τέτοιο θα σας κάνει να νιώθετε πιο σίγουροι για την ποιότητα της φιλίας σας και θα κρατήσει το ενδιαφέρον ζωντανό. Μην αρκείστε στο χρόνο που έχετε περάσει με κάποιον αλλά παρατηρήστε το κατά πόσο τον γνωρίζετε πραγματικά.


10. Οι αυθόρμητες δραστηριότητες και ο ελεύθερος χρόνος… τα κλειδιά για μια φιλία



Να  δισκεδάζουμε κάνοντας κάθε μέρα διαφορετικές δραστηριότητες, αποτελώντας ουσιαστικά μια θετική δύναμη στη ζωή του φίλου μας. Το καλύτερο δώρο δεν στηρίζεται στα χρήματα, αλλά στην αφιέρωση του ελεύθερου χρόνου μας. Να  προσπαθούμε  να  δημιουργούμε  καινούριες εμπειρίες και χαρούμενες στιγμές.




ΟΙ  ΠΙΟ  ΓΝΩΣΤΕΣ , ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ  ΚΑΙ  ΔΥΝΑΤΕΣ  ΦΙΛΙΕΣ  ΣΤΗΝ  ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ  ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ   ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ.

ΘΗΣΕΑΣ  ΚΑΙ  ΠΕΙΡΙΘΟΥΣ

Ο Πειρίθους ήταν βασιλιάς των Λαπιθών, μιας γενναίας φυλής στην Θεσσαλία, ο οποίος ήταν γνωστός στην περιοχή του για την γενναιότητα του αλλά και τα σπουδαία του κατορθώματα. Με τον καιρό όμως άρχισε να ζηλεύει τα κατορθώματα του Θησέα, του βασιλιά της Αθήνας, σε σημείο που ήθελε να τον προκαλέσει για να του αποδείξει ότι ήταν καλύτερος. Για αυτό το λόγο πήγε στην Αθήνα κι έκλεψε ένα κοπάδι βόδια του Θησέα, προκαλώντας τον σε μονομαχία. Όταν ο Θησέας έμαθε για την πρόκληση του Πειρίθου πήγε να τον βρει με σκοπό να επανορθώσει για την προσβολή που του έγινε. Όταν οι δύο άνδρες αντίκρυσαν ο ένας τον άλλον ήταν γεμάτοι από οργή και θυμό, θέλοντας να σκοτώσει ο ένας τον άλλον. Όμως κάτι τους κρατούσε, κάτι τους εμπόδισε από το να μονομαχήσουν και σύντομα ο θυμός τους άρχισε να μετατρέπεται σε θαυμασμό. Στο τέλος, αντί να χτυπηθούν με τα σπαθιά τους αγκαλιάστηκαν κι ορκίστηκαν φιλία ο ένας στον άλλον.

ΗΡΑ ΚΑΙ  ΑΘΗΝΑ.

Η φιλία της Ήρας και της Αθηνάς ξεκίνησε όταν ο Πάρης έδωσε το "μήλο της έριδας" στην Αφροδίτη κρίνοντας πως εκείνη είναι η πιο όμορφη. Έτσι ενωμένες, όταν οι Έλληνες πήγαν στην Τροία και την πολιόρκησαν, συμμάχησαν, για να τιμωρήσουν τον Πάρη και την πόλη του. 

ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ  ΚΑΙ  ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ .

Η φιλία τους δυνάμωσε ακόμα περισσότερο, όταν σε μια μάχη με τους Αρκάδες, το 385π.Χ., έσωσε ο Επαμεινώνδας τον Πελοπίδα, ο οποίος είχε δεχθεί επτά θανάσιμα πλήγματα. Πελοπίδας-Επαμεινώνδας Ο Επαμεινώνδας ήταν μέλος της αριστοκρατίας της Θήβας. O Πελοπίδας ήταν ένα δοξασμένο αρχοντόπουλο της Θήβας που πολεμούσε στο πλευρό του αδελφικού του φίλου E παμεινώνδα. Στη μάχη της Μαντινείας, συνέβη ένα σημαντικό γεγονός για τη ζωή του Επαμεινώνδα. Έσωσε τη ζωή του Πελοπίδα. Ο Πελοπίδας, μετά από 7 χτυπήματα, έπεσε κοντά σε ένα πλήθος από δικούς του και εχθρούς – αλλά ο Επαμεινώνδας, παρόλο που τον θεώρησε νεκρό, στάθηκε μπροστά για να υπερασπιστεί το σώμα και τα χέρια του, μόνος εναντίον πολλών, προτιμώντας να πεθάνει παρά να αφήσει τον Πελοπίδα να βρίσκεται πεσμένος εκεί. Και τώρα, ο Επαμεινώνδας βρισκόταν σε άθλια κατάσταση, καθώς είχε δεχθεί χτύπημα από δόρυ στο στήθος. Προς καλή του τύχη, ο Αγησίπολις, βασιλιάς των Σπαρτιατών, έσπευσε σε βοήθεια, και έσωσε και τον Πελοπίδα και τον Επαμεινώνδα.

ΔΑΜΩΝ  ΚΑΙ  ΦΙΝΤΙΑΣ


Ο Δάμων ήταν Πυθαγόρειος φιλόσοφος ο οποίος έζησε και έδρασε στις Συρακούσες της Σικελίας. Έζησε κατά τα μέσα του 4 ου αιώνα π. Χ., όταν τύραννος των Συρακουσών υπήρξε ο Διονύσιος ο νεότερος. Ο τελευταίος θεώρησε τον Φιντία, τον καλύτερο φίλο του Δάμωνα, ύποπτο συνομωσίας εναντίον του και τον καταδίκασε σε θάνατο. Ο Φιντίας παρακάλεσε πριν την εκτέλεση της ποινής να επισκεφτεί την οικογένειά του για να διεκπεραιώσει τις οικογενειακές του υποχρεώσεις. Ο τύραννος Διονύσιος δίσταζε να του επιτρέψει να φύγει. Τότε έδωσε τη λύση ο Δάμων ο οποίος μπήκε ως εγγυητής και προθυμοποιήθηκε να πάρει την θέση του φίλου του, έως ότου να επιστρέψει εκείνος …

ΜΕΝΕΛΑΟΣ  ΚΑΙ  ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Η έμφαση στην ισότητα μεταξύ φίλων χαρακτηρίζει πάνω απ’ όλα την αθηναϊκή δημοκρατία, αν και τη συναντάμε ήδη στην αρχαϊκή εποχή (λ.χ. μεταξύ Οδυσσέα και Μενέλαου στην Οδύσσεια). Στην αθηναϊκή δημοκρατία οι σχέσεις μεταξύ ίσων φίλων θεμελιώνονται σε μια αντίληψη αμοιβαίας βοήθειας σε περίοδο κρίσης. Η αντίληψη αυτή τονίζει την αμοιβαία εξάρτηση των φίλων.
ΟΡΕΣΤΗΣ  ΚΑΙ  ΠΥΛΑΔΗΣ


Η φιλία του Ορέστη και του Πυλάδη υπήρξε παροιμιώδης. Μαζί εκδικήθηκαν για το θάνατο του Αγαμέμνονα, σκοτώνοντας την Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Ορέστης-Πυλάδης Ο Ορέστης ήταν γιος του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, αδελφός της Ιφιγένειας, της Ηλέκτρας και της Χρυσόθεμης. Όταν η μητέρα του δολοφόνησε τον πατέρα του, η Ηλέκτρα φυγάδευσε τον Ορέστη στη Φωκίδα. Εκεί ζούσε ο θείος του Στρόφιος, που τον φιλοξένησε. Η φιλία του με τον εξάδελφό του Πυλάδη, γιο του Στρόφιου, υπήρξε παροιμιώδης. Στη Φωκίδα ο Ορέστης έμεινε οχτώ χρόνια. Επέστρεψε στις Μήκυνες μαζί με τον Πυλάδη και εκδικήθηκε το θάνατο του Αγαμέμνονα, σκοτώνοντας την Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο.

ΑΧΙΛΛΕΑΣ  ΚΑΙ  ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ

 Η μεγάλη φιλία του Αχιλλέα και του Πάτροκλου ξεκίνησε όταν ήταν μικρά παιδιά. Ήταν μεγαλωμένοι και οι δύο από τον Κένταυρο Χείρωνα. Η φιλία τους κράτησε πάρα πολλά χρόνια μέχρι που ο Έκτορας σκότωσε τον Πάτροκλο στον πόλεμο της Τροίας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  ΚΑΙ  ΗΦΑΙΣΤΙΩΝΑΣ


Αυτή η βαθειά σχέση Αχιλλέα και Πατρόκλου έγινε πηγή έμπνευσης και παράδειγμα για τον Μέγα Αλέξανδρο προς τον Ηφαιστίωνα. Ο Αλέξανδρος όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του Ηφαιστίωνα, δεν θέλησε επί τρείς ημέρες να αγγίξει τροφή. Έκλαιγε ή πενθούσε σιωπηλός. Δέκα χρόνια πριν, είχαν και οι δύο επισκεφθεί τους τάφους του Αχιλλέα και του Πατρόκλου, στην πρωτεύουσα της Τροίας, το Ίλιο. Και  η  ειρωνεία.... Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε και με τον Ηφαιστίωνα και τον Μέγα Αλέξανδρο.

ΑΓΙΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΚΑΙ  ΑΓΙΟΣ  ΝΕΣΤΩΡ


Ο Νέστορας ήταν πολύ νέος στην ηλικία, ωραίος στην όψη και γνώριμος του Αγίου και ενδόξου Δημητρίου .
Ο Νέστορας, λοιπόν, βλέποντας ότι ο αυτοκράτωρ Διοκλητιανός χαιρόταν για τις νίκες κάποιου σωματώδους βαρβάρου, ονομαζόμενου Λυαίου, μίσησε την υπερηφάνεια του. Βλέποντας όμως και τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου, πήρε θάρρος. Πήγε λοιπόν στη φυλακή, όπου ήταν κλεισμένος ο Μεγαλομάρτυρας, και έπεσε στα πόδια του. Δούλε του Θεού Δημήτριε, είπε, εγώ είμαι πρόθυμος να μονομαχήσω με το Λυαίο, γι' αυτό προσευχήσου για μένα στο όνομα του Χριστού. Ο Άγιος, αφού τον σφράγισε με το σημείο του τιμίου Σταυρού, του είπε ότι και το Λυαίο θα νικήσει και για το Χριστό θα μαρτυρήσει. Τότε, λοιπόν, ο Νέστορας μπήκε στο στάδιο χωρίς φόβο και ανεφώνησε: "Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοί". Και αφού πολέμησε με το Λυαίο, του κατάφερε δυνατό χτύπημα με το μαχαίρι του στην καρδιά και τον θανάτωσε.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ  ΚΑΙ  ΝΑΘΑΝΑΗΛ


Όταν ο Φίλιππος έγινε μαθητής του Ιησού, έτρεξε και φώναξε τον φίλο του, Ναθαναήλ. Μαζί πορεύτηκαν και ως μαθητές του Χριστού αλλά και μετά ως Απόστολοι.

ΑΓΙΟΣ  ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ  Ο  ΘΕΟΛΟΓΟΣ  ΚΑΙ  ΜΕΓΑΣ  ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ.

Μία ἀληθινή φιλία εἶχαν ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μέ τόν Μέγα Βασίλειο. Αὐτή γίνεται φανερή ἀπό τά κείμενά τους καί κυρίως ἀπό τά κείμενα τοῦ Ἅγ. Γρηγορίου, ὅπου μᾶς περιγράφει καί ταυτόχρονα μᾶς ὑποδεικνύει τίς προϋποθέσεις μίας μεγάλης φιλίας, ὅπως αὐτή πού εἶχε ὁ ἴδιος μέ τόν Μέγα Βασίλειο.

"Γ"

3 σχόλια:

  1. Η φιλία κατά τον Αριστοτέλη .
    Ο ορισμός της φιλίας (1)
    Ας πούμε τώρα ποιους αγαπούν οι άνθρωποι και θέλουν να τους έχουν φίλους τους και ποιους μισούν(2), καθώς και για ποιον λόγο(3) –αφού όμως πρώτα δώσουμε τον ορισμό της φιλίας και της αγάπης. Ας δεχθούμε, λοιπόν, ότι αγαπώ κάποιον και θέλω να τον έχω φίλο μου θα πει θέλω γι' αυτόν καθετί που το θεωρώ καλό, όχι για να κερδίσω κάτι ο ίδιος, αλλά αποκλειστικά για χάρη εκείνου• κάνω μάλιστα και ό,τι μπορώ για να αποκτήσει αυτά τα καλά εκείνος(4). Φίλος είναι το πρόσωπο που αγαπά με τον ίδιο τρόπο που είπαμε και αγαπιέται με τον ίδιο τρόπο: όσοι πιστεύουν ότι η σχέση τους είναι αυτού του είδους, θεωρούν ότι είναι φίλοι(5). Με όλα αυτά να τα έχουμε δεχτεί, καταλήγουμε πια –υποχρεωτικά– στο ότι φίλος είναι αυτός που χαίρεται με τα καλά και λυπάται με τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στον φίλο του – και αυτό όχι για κανένα άλλο λόγο παρά μόνο για χάρη εκείνου(6).
    (Ἀριστοτέλης, Ρητορική, Β, 1380b 35-1381a 10)

    ΠΡΑΓΜΑΤOΛOΓΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧOΛΙΑ
    1.Στην αρχαιότητα, η λέξη «φιλία» δήλωνε κάθε αμοιβαία έλξη ανάμεσα σε δύο άτομα. Αναφέρεται, όχι μόνο σε όλες σχεδόν τις στενές προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους που δε συνδέονται με οικογενειακούς δεσμούς (όπως είναι η σημασία της λέξης σήμερα), αλλά και σε όλα τα είδη των οικογενειακών σχέσεων, όπως των γονιών προς τα παιδιά τους, των παιδιών προς τους γονείς, των συγγενών μεταξύ τους, καθώς και στις σχέσεις των ζευγαριών.
    2. Ας πούμε τώρα ποιους αγαπούν… και ποιους μισούν: φίλος είναι οποιοσδήποτε είναι αγαπητός σε εμάς (πατέρας, μητέρα, παιδιά, αδέλφια, φίλοι, συνάδελφοι, συμπολίτες, συμπατριώτες). Το αρχαίο ρήμα φιλεῖν (φιλέω, -ῶ ), από το οποίο προέρχονται οι λέξεις φίλος και φιλία, στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει «αγαπώ».
    3. Καθώς και για ποιο λόγο: αναφέρεται στα πράγματα που είναι άξια να αγαπηθούν (αρχ.: αἱ φιλήσεις), στο αντικείμενο της αγάπης (αρχ.: τὸ φιλητόν), αυτό που κινεί την αγάπη και γεννάει τη φιλία. Τρία είναι αυτά που είναι άξια να αγαπηθούν και να προκαλέσουν τη φιλία: το αγαθό, το ευχάριστο και το χρήσιμο. Τρία είναι και τα είδη της φιλίας: φιλία για τη χρησιμότητα (διὰ τὸ χρήσιμον), φιλία για την ευχαρίστηση (διὰ τὸ ἡδύ) και φιλία για την αρετή (διὰ τὸ ἀγαθόν).
    4. Ας δεχθούμε, λοιπόν, ότι αγαπώ κάποιον… εκείνος: πρόκειται για τον γενικό ορισμό της φιλίας: «ο Α και ο Β είναι φίλοι αν και μόνον αν (α) γνωρίζουν ο ένας τον άλλο, (β) νιώθουν αμοιβαία εύνοια προς όφελος του άλλου, (γ) νιώθουν αγάπη ο ένας για τον άλλο και (δ) και οι δύο αναγνωρίζουν τα (β) και (γ)». Ο ορισμός αυτός αναφέρεται κυρίως στη «φιλία για το αγαθό» (στη φιλία των αγαθών ανθρώπων), αποτελεί όμως τη βάση και για τα τρία είδη φιλίας.
    5. Φίλος είναι… θεωρούν ότι είναι φίλοι: για να είναι κάποιοι φίλοι, χρειάζεται και οι δύο να αναγνωρίζουν τη φιλία τους. Η εύνοια, η ευνοϊκή διάθεση, είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη φιλία, αλλά όχι επαρκής. Χρειάζεται δηλαδή κάποιος να είναι ευνοϊκά διατεθειμένος προς κάποιον άλλο, για να μπορέσει να γίνει φίλος του. Η εύνοια, όμως, από μόνη της δεν είναι αρκετή για να γίνει κανείς φίλος με κάποιον, αφού η φιλία δημιουργείται από την αγάπη που φέρνει η συναναστροφή και η αμοιβαιότητα.
    6. Με όλα αυτά… για χάρη εκείνου: η πιο αληθινή φιλία είναι αυτή των αγαθών ανθρώπων, η οποία δεν επιδιώκει το προσωπικό όφελος αλλά το όφελος του φίλου. Όμως, αυτές οι φιλίες είναι σπάνιες, όπως σπάνιοι είναι και οι πραγματικά αγαθοί άνθρωποι, και, όπως αναγνωρίζει ο Αριστοτέλης, ένας άνθρωπος είναι πραγματικά τυχερός αν καταφέρει να έχει μία ή δύο τέτοιες φιλίες στη διάρκεια της ζωής του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΧΟΛΙΟΥ

    ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

    1 Κανένας δε θα επέλεγε να ζει δίχως φίλους
    [Η φιλία είναι…] αρετή ή προϋποθέτει την αρετή, και επιπλέον είναι εντελώς απαραίτητη για τη ζωή. Πραγματικά, κανένας δε θα επέλεγε να ζει δίχως φίλους, κι ας είχε όλα τα υπόλοιπα αγαθά. Ακόμη και οι πλούσιοι άνθρωποι, όπως και αυτοί που έχουν αξιώματα και εξουσία, έχουν – όλος ο κόσμος το πιστεύει– ιδιαίτερα μεγάλη ανάγκη από φίλους. Αλήθεια, ποιο το όφελος όλης αυτής της καλής τους κατάστασης, αν δεν υπάρχει η δυνατότητα της ευεργεσίας, η οποία γίνεται κατά κύριο λόγο και στην πιο αξιέπαινη μορφή της προς τους φίλους; Και από την άλλη, πώς θα μπορούσε όλη αυτή η καλή κατάσταση να διατηρηθεί και να διαφυλαχθεί δίχως τους φίλους; Γιατί όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο επισφαλέστερη είναι. Αλλά και στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες της ζωής οι άνθρωποι θεωρούν τους φίλους ως το μόνο καταφύγιο. (Ἁριστοτέλης, Ἠθικά Νικομάχεια, Θ, 1155a 1-12)
    2 Το αντικείμενο της αγάπης
    Ίσως όμως τα πράγματα θα γίνονταν σαφέστερα σε σχέση με το θέμα αυτό, αν πρώτα γνωρίζαμε ποιο είναι ακριβώς το αντικείμενο της αγάπης, αυτό που γεννάει τη φιλία. Γιατί δε φαίνεται να κινεί την αγάπη και να γεννάει τη φιλία το καθετί, παρά μόνο αυτό που είναι άξιο να αγαπηθεί και να προκαλέσει τη φιλία, και τέτοιο θεωρείται πως είναι το αγαθό, το ευχάριστο, και το χρήσιμο. (Ἀριστοτέλης, Ἠθικἀ Νικομάχεια, Θ, 1155b 17-21)
    3 Φιλία για τη χρησιμότητα και φιλία για την ευχαρίστηση
    Αυτοί λοιπόν που αγαπούν ο ένας τον άλλον και γίνονται φίλοι για τη χρησιμότητα, δεν αγαπούν τον άλλον καθεαυτόν, αλλά για το αγαθό που μπορεί να πάρουν από αυτόν. Το ίδιο και στην περίπτωση που οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλον και γίνονται φίλοι για χάρη της ευχαρίστησης• πραγματικά, οι άνθρωποι αγαπούν τους χαριτολόγους όχι για τον χαρακτήρα τους, αλλά γιατί τους είναι ευχάριστοι […] Αυτές, λοιπόν, οι φιλίες είναι φιλίες για έναν λόγο συμπτωματικό, αφού το πρόσωπο που αγαπιέται δεν αγαπιέται επειδή είναι αυτό που είναι, αλλά επειδή εξασφαλίζει σ' αυτόν που το αγαπάει κάποιο αγαθό ή κάποια ευχαρίστηση. Ε, αυτού του είδους οι φιλίες διαλύονται εύκολα, αν τα δύο μέρη δεν παραμένουν αυτό που ήταν• πραγματικά, αν ο ένας δεν είναι πια ευχάριστος χρήσιμος στον άλλον, ο άλλος παύει να τον αγαπάει. (Ἀριστοτέλης, Ἠθικά Νικομάχεια, Θ, 1156a 10-14 και Θ, 1156a 19-24

    Σημ. Από το Βιβλίο “ Ανθολογία Φιλοσοφικών Κειμένων “ της Γ΄ Γυμνασίου , και για την αντιγραφή & μεταφορά εδώ , ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ι.Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΜΡΑΒΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΙ ΑΛΕΚΟ !!
    Ν,Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή