Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Πέμπτη 28 Μαρτίου σήμερα.....

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

MIA ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ...."Όταν δίνεις, πλουτίζεις… δεν φτωχαίνεις - Μια ιστορία με τεράστιο νόημα"

Ο φίλος του "ΠολύδροσοςΠαρνασσού" που επισκέπτεται κάθε  εβδομάδα  το  Άγιο  όρος  και  όπως  μας  έχει  πει   μας  βλέπουν  από  εκεί ,  μας  έστειλε  μια    ιστορία  ,ιδιαίτερα  διδακτική.  
Ο φούρναρης γκρίνιαζε συνέχεια στην γυναίκα του που...


πήγαινε στις εκκλησίες και έδινε στους φτωχούς και στους εράνους.
                    

Μια μέρα, εκεί που έβγαλε το ζεστό ψωμί και μοσχοβόλησε η γειτονιά, ήρθε και στάθηκε στην πόρτα του ένας φτωχός.

-Αφεντικό, όλα αυτά τα ψωμιά είναι δικά σου;

-Αμ΄ τίνος να’ναι;

-Και δεν τα τρως;

-Βρε φύγε από δω!

-Δώσε μου και μένα ένα ψωμάκι που πεινάω.

-Φύγε σου είπα, παράτα με.

-Αφεντικό!

-Φεύγεις ή δεν φεύγεις;

-Αφεντικό! Παρακαλούσε ο φτωχός…

                                   

Δεν πρόλαβε να τελειώσει, και ο φούρναρης πετάει ένα ψωμί στο κεφάλι του. Έσκυψε ο φτωχός και το ψωμί τον πήρε ξυστά και έπεσε παραπέρα. Τρέχει, το αρπάζει, κάθεται σε μια γωνιά και το τρώει… Ο φούρναρης όλη μέρα ήταν νευριασμένος για τον γρουσούζη επισκέπτη και το ψωμί που έχασε. Ας τολμήσει να ξανάλθει, έλεγε!

Τη νύχτα, κάπου δύο μετά τα μεσάνυχτα, πετάγεται ο φούρναρης από τον ύπνο του τρομαγμένος και καταϊδρωμένος.

-Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω …; Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιoς να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν τίποτα να βάλουν και λυπόντουσαν. Σε μια στιγμή, ένας Άγγελος φωνάζει: Το ψωμί! Αυτό που χόρτασε τον πεινασμένο. Βάλτε το στον άλλο ζυγό.

                                                 

Οι διάβολοι επαναστάτησαν: Το ψωμί δεν το έδωσε. Το έριξε να σπάσει το κεφάλι του φτωχού. Και απάντησαν οι Άγγελοι: Όμως χόρτασε τον πεινασμένο και εκείνος έδωσε την ευχή του. Και που λες γυναίκα μου, εκείνο το ψωμί έκανε και έγειρε η ζυγαριά αντίθετα και σώθηκα. Το λοιπόν, δίνε, δίνε και μη σταματάς. Και εγώ θα δίνω. Αχ, και να ξανάρθει εκείνος ο φτωχός!
                                             
                                                           
                                                                                                           

 Επιτέλους το κατάλαβε και ο φούρναρης ότι κερδίζει όταν δίνει. Εμείς όμως; Το έχουμε καταλάβει; Μήπως φοβόμαστε να δώσουμε; Μήπως η “κρίση” μας βούλιαξε στην ολιγοπιστία; Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να γινόμαστε και λίγο χριστιανοί;;; Και να πιστεύουμε ακλόνητα, πως όταν δίνουμε, αντί να φτωχαίνουμε, πλουτίζουμε. Ας το αποδείξουμε εμπράκτως. 

                                                

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου