O δημοφιλής ηθοποιός Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή στη διάρκεια της κατοχής με το θίασο του Λουκή Μυλωνά, που περιόδευε στη Θεσσαλία. Λίγο αργότερα έφτασε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε σε βαριετέ, μετείχε σε μουσικούς θιάσους κι έλαβε μέρος σε διάφορες επιθεωρήσεις.....
Το 1952 συγκρότησε το δικό του θίασο, ενώ συνέπραξε και ως συνθιασάρχης με εκλεκτούς πρωταγωνιστές της εποχής. Από το 1953 έως το 1955 συνεργάστηκε με τον Κούλη Στολίγκα και την Καίτη Ντιριντάουα, με την οποία αργότερα παντρεύτηκε.
Τα επόμενα 15 χρόνια ανέβασε με δικούς του θιάσους πολλές και επιτυχημένες επιθεωρήσεις και κωμωδίες. Κάποιες από αυτές γνώρισαν τέτοια επιτυχία που μεταφέρθηκεαν και στη μεγάλη οθόνη, όπως «Ο κύριος Πτέραρχος», «Της Κακομοίρας», «Ηλίας του 16ου», «Ένας έξυπνος βλάκας», «Παριζιάνα» κ.α.
Μεγάλη και σημαντική υπήρξε και η κινηματογραφική του δραστηριότητα. Έκανε το ντεμπούτο του το 1952 στον «Πύργο των ιπποτών» και γρήγορα καθιερώθηκε ως ένας απ’ τους δημοφιλέστερους κωμικούς της μεγάλης οθόνης. Το 1955 δημιούργησε το χαρακτήρα του Θύμιου, ενός κουτοπόνηρου επαρχιώτη που έρχεται στην πρωτεύουσα και βρίσκει τον μπελά του, στο φιλμ «Πιάσαμε την καλή».
Ακολούθησαν «Τα Κωθώνια του Συντάγματος» (1956), «Οι Τρεις Ντετέκτιβ» (1957), «Τσαρούχι, Πιστόλι, Παπιγιόν» (1957), «Γερακίνα» (1958), «Διακοπές στην Κολοπετινίτσα» (1959), «Να Ζήσουν τα Φτωχόπαιδα» (1959), «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Λαός και Κολωνάκι» (1959), «Ο Θύμιος τα ’χει Τετρακόσια» (1960), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Ο Δήμος από τα Τρίκαλα» (1962), και πολλές άλλες. Ο ίδιος υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτησε άλλες οκτώ.
Την περίοδο 1994 - 1996 επέστρεψε στο θέατρο, στη δική του θεατρική στέγη, που απέκτησε το 1970 κι έχασε λόγω χρεών λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του, στις 3 Οκτωβρίου του 2001.
ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΕ
- Ο πύργος των ιπποτών (1952)... πλανόδιος εμποράκος
- Πιάσαμε την καλή (1955)... Θύμιος
- Γκόλφω (1955)
- Τα τρία μωρά (1955)... Φίλιππας Μανδαρόπουλος
- Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955)... Γκέρλας
- Δολάρια και όνειρα (1956)
- Τα κωθώνια του Συντάγματος (1956)
- Οι 3 ντετέκτιβς (1957)... Βαγγέλης
- Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν (1957)
- Μαρία η Πενταγιώτισσα (1957)
- Τζιπ, περίπτερο κι αγάπη (1957)... Γιώργος
- Γερακίνα (1958)
- Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959)... Τώνης Παχουλός
- Διακοπές στην Κολοπετινίτσα (1959)
- Λαός και Κολωνάκι (1959)... Κώστας Τσεβελέκης
- Ο Ηλίας του 16ου (1959)... Ηλίας
- Η Λίζα τό 'σκασε (1959)... Ιορδάνης Κολλάρος
- Ο Θύμιος τα ‘κανε θάλασσα (1959)... Θύμιος Μπούκουρας και Σπύρος Μπερίλης
- Ο Θύμιος τα 'χει 400 (1960)
- Τα ντερβισόπαιδα (1960)... Θόδωρος
- Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)... Θωμάς Μακρυκώστας
- Καπετάνιος για κλάματα (1961)
- Το έξυπνο πουλί (1961)... Λουκάς Μανής
- Ο σκληρός άνδρας (1961)... Ηρακλής Λεοντόπουλος
- Το παιδί της πιάτσας (1961)
- Μιχαλιός του 14ου συντάγματος (1962)... Μιχαλιός Καραμιχάλης
- Ο ταξιτζής (1962)... Θανάσης Περιμένης
- Ο Δήμος από τα Τρίκαλα (1962)... Παρασκευάς Πουρνάρας
- Ο κύριος πτέραρχος (1963)... Κανέλλος
- Της κακομοίρας (1963)... Ζήκος
- Ο Θύμιος στη χώρα του στριπτήζ (1963)
- Ο καζανόβας (1963)
- Ο ταυρομάχος προχωρεί (1963)... Μιχάλης
- Ο ανηψιός μου, ο Μανώλης (1963)... Μανώλης Μαραμένος
- Ένας ζόρικος δεκανέας (1964)
- Οι κληρονόμοι (1964)... Παναγιώτης Τσόκας, κουρέας
- Ο παράς κι ο φουκαράς (1964)... Κοσμάς Περιστέρης
- Η σοφερίνα (1964)... Αστυνομικός
- Ο θαλασσόλυκος (1964)... Παντελής Καζούρας
- Πράκτορες 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου (1965)
- Όχι, κύριε Τζόνσον (1965)... ενδιαφερόμενος αγοραστής
- Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις (1966)... Μανώλης Πελεκούδης
- Ο Μελέτης στην άμεσο δράση (1966)... Μελέτης
- Ο τετραπέρατος (1966)... Δήμος
- Σήκω χόρεψε συρτάκι (1967)... Θύμιος
- Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα (1969)... Λάκης - Πέτρος
- Κακός ψυχρός κι ανάποδος (1969)... Θύμιος και Κώστας Παπαχατζής
- Ο απίθανος (1970)... Μάκης Χαρίσης
- Ένας χίπυς με τσαρούχια (1970)
- Ένα μπουζούκι αλλιώτικο από τ’ άλλα (1970)... Κώστας Καραβεδούρας
- Θύμιος εναντίον Τσίτσιου (1971)
- Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1971)... Λέανδρος Περπέρης
- Ένας πιλότος για πέταμα (1987)... Θύμιος Κατσαμπέκης
..............................
....................ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ 30 ΜΕ 40 ΤΑΙΝΙΕΣ
κ
κ
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙ ΑΥΤΟΝ
Ο Πέτρος Γεωργιόπουλος στο βιβλίο του
“Ο ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ …ΟΛΑ”
Εκδόσεις ΣΜΠΙΛΙΑΣ
“Ο ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ …ΟΛΑ”
Εκδόσεις ΣΜΠΙΛΙΑΣ
Ο Χατζηχρήστος πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο του 1940-41.
Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι ένα απόγευμα, μόλις άρχιζε να σουρουπώνει. Είχαμε βγει περίπολο. Σε κάποια στιγμή είδα κάτι να σαλεύει σε κάτι θάμνους. Αλτ! φωνάζω, και ξεπετάγονται δυο Ιταλοί φωνάζοντας ΦΡΑΤΕΛΟ – ΦΡΑΤΕΛΟ. Ρίχτους, ακούω τη φωνή του λοχαγού πίσω μου. Έντρομοι οι Ιταλοί μου φωνάζουν ΦΡΑΤΕΛΟ – ΦΡΑΤΕΛΟ. Τι να κάνω τώρα; Βλέπεις υποχωρούσαμε τότε, γιατί είχαν μπει οι Γερμανοί. Τους σημαδεύω, αλλά βλέπω ότι είχα να κάνω με δυο αμούστακα παιδιά, σχεδόν στην ηλικία μου. Αϊ στο διάολο λέω, και τους πάω πίσω ζωντανούς.
Τους βλέπει ο λοχαγός, θεριό σωστό, λύκος σκέτος. “Τι είν’ αυτούνοι;” μου λέει άγρια! “Ιταλοί”, του λέω εγώ. “Και γιατί τους έφερες εδώ, δεν σου είπα ρίχτους;” Τσατίζομαι εγώ, παιδί τότε και το αίμα μου έβραζε. Του δίνω το όπλο και του λέω: “Ρίχτους εσύ που είσαι και ζόρικος!” Ο λοχαγός με κοίταξε λιγάκι και μετά μου λέει: “Πώς σε λένε ρε;” “Κώστα Χατζηχρήστο” του λέω. Αυτός χαμογέλασε και μου λέει μαλακά, πάρτους, δέστους σε κανένα δένδρο, άστους και ψωμί και θα τους βρούνε οι δικοί τους. Εμείς σε μια ώρα φεύγουμε και οι Ιταλοί θάναι εδώ σε δυο, τρεις ώρες. Κι έτσι γλίτωσαν οι δυο κοκορόφτεροι Ιταλοί.
# 
#
Από την εκπομπή Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Στα 1943, κάπου στη Λάρισα, για να γλυτώσει από τους Γερμανούς που τον κυνηγούσαν κρύφτηκε σ’ ένα θέατρο. Δεν κάθισε όμως στους θεατές, ανέβηκε πάνω στο σανίδι και άρχισε να αυτοσχεδιάζει. Ο κόσμος κάτω άρχισε να γελάει κι αυτή ήταν η πρώτη του πετυχημένη εμφάνιση στο θέατρο.
Ένας από τους καλύτερους φίλους του Χατζηχρήστου ήταν ο Νίκος Ρίζος. Έμεναν στο ίδιο δωμάτιο και μοιράζονταν, εκτός από τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες, και το ίδιο …πουλόβερ. Έπαιζαν στα ζάρια ποιος θα το πλύνει και ποιος θα το βάλει, μόνο που τα ζάρια ήταν «πειραγμένα» από τον Χατζηχρήστο που έτσι κέρδιζε πάντα.
Υπήρχε και κάτι άλλο. Ο Ρίζος ήταν οικονόμος, -τσιγκούνης λένε άλλοι- και έκρυβε τα λεφτά του στη φόδρα του σακακιού του. Ο Χατζηχρήστος σηκωνόταν το βράδυ, την ώρα που ο Ρίζος κοιμόταν, του ξήλωνε τη φόδρα και του έπαιρνε τα λεφτά. Την άλλη μέρα που πληρωνόταν του τα ξανάβαζε στη θέση τους.
#
#
Ο Πέτρος Γεωργιόπουλος στο βιβλίο του
“Ο ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ …ΟΛΑ”
Ο Χατζηχρήστος ήταν αριστερός. Στον εμφύλιο πόλεμο μάλιστα κόντεψε να πληρώσει με τη ζωή του το τίμημα των αριστερών του πεποιθήσεων.
Λοιπόν Εμφύλιος κι εγώ παίζω σε ένα θεατράκι στη Λάρισα στο θίασο του Λουκά Μυλωνά, ενώ στο «ζωντανό» πιάνο έπαιζε ο μέγας Λυκούργος Μαρκέας, που μου έσωσε και τη ζωή!
Λοιπόν όπως εγώ κάνω τα νούμερά μου, ακούω το Μαρκέα που μου λέει τραγουδιστά:
-Κώσταααα, φύγεεεε, έρχονται… να σεεε φάνεεεε οι ΕΑΟάδες. Η ΕΑΟ (Ελληνικές Αντικομμουνιστικές Ομάδες) τότε σκότωνε στα ίσα. Παρατάω το νούμερο στη μέση, πηδάω απ’ τη σκηνή και χάνομαι απ’ την πίσω μεριά των παρασκηνίων, κι έτσι γλύτωσα από σίγουρο θάνατο, αφού σε λίγα λεπτά το θεατράκι γέμισε από ένοπλους ΕΑΟάδες. Αλλά εγώ άφαντος! Αμ πώς!
Γιατί όμως οι τραμπούκοι ήθελαν να σκοτώσουν τον Χατζηχρήστο; Ήταν κανένας “σεσημασμένος” αριστερός; Την απάντηση, ειλικρινή και απροσδόκητη, μας τη δίνει ο ίδιος ο Χατζηχρήστος:
Τώρα πρέπει να πω γιατί αυτό το κυνήγι σε μένα, λες και ήμουνα κανένας μεγαλο-καπετάνιος του «ΕΛΑΣ».
Το όλο θέμα ξεκινάει από μια γυναίκα που είχα τότε, που ούτε το όνομά της θέλω να μνημονευθεί σε τούτο το βιβλίο. Λοιπόν αυτή κι εγώ για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν μπορέσαμε να τα βρούμε. Τότε αυτή από εκδίκηση επιστρατεύει κάποιο φιλαράκο της που ήταν στην ΕΑΟ και μου κάνουν «ντου» στο θέατρο. Αν δεν ήταν ο Μαρκέας, θα ήμουνα τέζα!
#
ΣΠΕΡΑΝΤΖΑ ΒΡΑΝΑ «Ο ΟΡΓΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΠΡΑΒΟ»
Εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ
Μιλώντας για τον Κώστα Χατζηχρήστο, αποκλείεται να αποφύγεις εντελώς ν’ αναφερθείς στις ερωτικές και σεξουαλικές δραστηριότητές του. Γιατί ο Κώστας είναι πληθωρικά σεξουαλικός και ερωτικός. Από τότε που τον θυμάμαι είχε πάντα μια μόνιμη συζυγία που ήταν ή γάμος ή δεσμός, και συγχρόνως αμέτρητες κι ατελείωτες ερωτικές περιπέτειες, έρωτες, πηδήματα, αντιζηλίες, μαλλιοτραβήγματα, ιστορίες με δρακόντους…
Ήταν ένα είδος Δον Ζουάν. Ούτε χαρτιά, ούτε ιππόδρομος, ούτε ναρκωτικά. Μια ζωή θέατρο και γυναίκες, και ωραίες γυναίκες, όχι γυναίκα να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι… Αναρωτιόμουν πάντα πώς τις προλάβαινε και προπαντός πώς κατάφερνε τόσες όμορφες γυναίκες που πέρασαν κατά καιρούς απ’ τη ζωή του, απ’ την καρδιά του κι απ’ το κρεβάτι του, να τον ερωτευτούν… Κάποτε έμαθα. Ο Κώστας έχει το ταλέντο που λίγοι άντρες έχουν! Όταν είναι ερωτευμένος, αφοσιώνεται ολόψυχα γι’ αυτό το μικρό διάστημα που κρατάει ο έρωτας, η καψούρα θα την έλεγα εγώ, και το δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο, που θα είναι μια γλυκιά κουβέντα, ένα αγκάλιασμα σε στιγμή απρόσμενη ή κάποιο λαχταριστό δώρο, έτσι ξαφνικά, όταν δεν το έχεις ζητήσει κι όταν δεν το περιμένεις, αλλά το έχεις ποθήσει κρυφά, κι εκείνος διάβασε τη σκέψη σου, που μπορεί να είναι από ένα λουλούδι μέχρι έναν πίνακα αξίας. Όχι, δεν έχω προσωπική πείρα. Δε μου ρίχτηκε ποτέ.
#
#
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Ο κωμικός Κώστας Χατζηχρήστος είχε μια μεγάλη αδυναμία. Τις γυναίκες. Όπως είπαν στη «Μηχανή του Χρόνου» άνθρωποι που τον γνώρισαν και τον έζησαν, ο Χατζηχρήστος ήταν ένας Δον Ζουάν.
Ενώ δεν ήταν εμφανίσιμος άντρας, είχε πολλές κατακτήσεις. Οι γυναίκες που βρέθηκαν στο πλευρό του, είτε σαν σύζυγοι, είτε σαν σύντροφοι, ήταν όμορφες και πληθωρικές. Ο ιδιαίτερα «κινηματογραφικός» τρόπος που τις φλέρταρε, έχει μείνει στην ιστορία. Στη ζωή του έκανε πέντε γάμους, αλλά όπως αναφέρουν φίλοι και συνάδελφοί του, οι ερωτικές περιπέτειες ήταν πάντα στο πρόγραμμα του ηθοποιού, ανεξάρτητα από το αν ήταν παντρεμένος ή όχι.
ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΕΣ
Ο Χατζηχρήστος πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο του 1940-41.
Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι ένα απόγευμα, μόλις άρχιζε να σουρουπώνει. Είχαμε βγει περίπολο. Σε κάποια στιγμή είδα κάτι να σαλεύει σε κάτι θάμνους. Αλτ! φωνάζω, και ξεπετάγονται δυο Ιταλοί φωνάζοντας ΦΡΑΤΕΛΟ – ΦΡΑΤΕΛΟ. Ρίχτους, ακούω τη φωνή του λοχαγού πίσω μου. Έντρομοι οι Ιταλοί μου φωνάζουν ΦΡΑΤΕΛΟ – ΦΡΑΤΕΛΟ. Τι να κάνω τώρα; Βλέπεις υποχωρούσαμε τότε, γιατί είχαν μπει οι Γερμανοί. Τους σημαδεύω, αλλά βλέπω ότι είχα να κάνω με δυο αμούστακα παιδιά, σχεδόν στην ηλικία μου. Αϊ στο διάολο λέω, και τους πάω πίσω ζωντανούς.
Τους βλέπει ο λοχαγός, θεριό σωστό, λύκος σκέτος. “Τι είν’ αυτούνοι;” μου λέει άγρια! “Ιταλοί”, του λέω εγώ. “Και γιατί τους έφερες εδώ, δεν σου είπα ρίχτους;” Τσατίζομαι εγώ, παιδί τότε και το αίμα μου έβραζε. Του δίνω το όπλο και του λέω: “Ρίχτους εσύ που είσαι και ζόρικος!” Ο λοχαγός με κοίταξε λιγάκι και μετά μου λέει: “Πώς σε λένε ρε;” “Κώστα Χατζηχρήστο” του λέω. Αυτός χαμογέλασε και μου λέει μαλακά, πάρτους, δέστους σε κανένα δένδρο, άστους και ψωμί και θα τους βρούνε οι δικοί τους. Εμείς σε μια ώρα φεύγουμε και οι Ιταλοί θάναι εδώ σε δυο, τρεις ώρες. Κι έτσι γλίτωσαν οι δυο κοκορόφτεροι Ιταλοί.
Τους βλέπει ο λοχαγός, θεριό σωστό, λύκος σκέτος. “Τι είν’ αυτούνοι;” μου λέει άγρια! “Ιταλοί”, του λέω εγώ. “Και γιατί τους έφερες εδώ, δεν σου είπα ρίχτους;” Τσατίζομαι εγώ, παιδί τότε και το αίμα μου έβραζε. Του δίνω το όπλο και του λέω: “Ρίχτους εσύ που είσαι και ζόρικος!” Ο λοχαγός με κοίταξε λιγάκι και μετά μου λέει: “Πώς σε λένε ρε;” “Κώστα Χατζηχρήστο” του λέω. Αυτός χαμογέλασε και μου λέει μαλακά, πάρτους, δέστους σε κανένα δένδρο, άστους και ψωμί και θα τους βρούνε οι δικοί τους. Εμείς σε μια ώρα φεύγουμε και οι Ιταλοί θάναι εδώ σε δυο, τρεις ώρες. Κι έτσι γλίτωσαν οι δυο κοκορόφτεροι Ιταλοί.
#
#
Από την εκπομπή Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Στα 1943, κάπου στη Λάρισα, για να γλυτώσει από τους Γερμανούς που τον κυνηγούσαν κρύφτηκε σ’ ένα θέατρο. Δεν κάθισε όμως στους θεατές, ανέβηκε πάνω στο σανίδι και άρχισε να αυτοσχεδιάζει. Ο κόσμος κάτω άρχισε να γελάει κι αυτή ήταν η πρώτη του πετυχημένη εμφάνιση στο θέατρο.
Ένας από τους καλύτερους φίλους του Χατζηχρήστου ήταν ο Νίκος Ρίζος. Έμεναν στο ίδιο δωμάτιο και μοιράζονταν, εκτός από τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες, και το ίδιο …πουλόβερ. Έπαιζαν στα ζάρια ποιος θα το πλύνει και ποιος θα το βάλει, μόνο που τα ζάρια ήταν «πειραγμένα» από τον Χατζηχρήστο που έτσι κέρδιζε πάντα.
Υπήρχε και κάτι άλλο. Ο Ρίζος ήταν οικονόμος, -τσιγκούνης λένε άλλοι- και έκρυβε τα λεφτά του στη φόδρα του σακακιού του. Ο Χατζηχρήστος σηκωνόταν το βράδυ, την ώρα που ο Ρίζος κοιμόταν, του ξήλωνε τη φόδρα και του έπαιρνε τα λεφτά. Την άλλη μέρα που πληρωνόταν του τα ξανάβαζε στη θέση τους.
#
#
Ο Πέτρος Γεωργιόπουλος στο βιβλίο του
“Ο ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ …ΟΛΑ”
“Ο ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ …ΟΛΑ”
Ο Χατζηχρήστος ήταν αριστερός. Στον εμφύλιο πόλεμο μάλιστα κόντεψε να πληρώσει με τη ζωή του το τίμημα των αριστερών του πεποιθήσεων.
Λοιπόν Εμφύλιος κι εγώ παίζω σε ένα θεατράκι στη Λάρισα στο θίασο του Λουκά Μυλωνά, ενώ στο «ζωντανό» πιάνο έπαιζε ο μέγας Λυκούργος Μαρκέας, που μου έσωσε και τη ζωή!
Λοιπόν όπως εγώ κάνω τα νούμερά μου, ακούω το Μαρκέα που μου λέει τραγουδιστά:
-Κώσταααα, φύγεεεε, έρχονται… να σεεε φάνεεεε οι ΕΑΟάδες. Η ΕΑΟ (Ελληνικές Αντικομμουνιστικές Ομάδες) τότε σκότωνε στα ίσα. Παρατάω το νούμερο στη μέση, πηδάω απ’ τη σκηνή και χάνομαι απ’ την πίσω μεριά των παρασκηνίων, κι έτσι γλύτωσα από σίγουρο θάνατο, αφού σε λίγα λεπτά το θεατράκι γέμισε από ένοπλους ΕΑΟάδες. Αλλά εγώ άφαντος! Αμ πώς!
Λοιπόν όπως εγώ κάνω τα νούμερά μου, ακούω το Μαρκέα που μου λέει τραγουδιστά:
-Κώσταααα, φύγεεεε, έρχονται… να σεεε φάνεεεε οι ΕΑΟάδες. Η ΕΑΟ (Ελληνικές Αντικομμουνιστικές Ομάδες) τότε σκότωνε στα ίσα. Παρατάω το νούμερο στη μέση, πηδάω απ’ τη σκηνή και χάνομαι απ’ την πίσω μεριά των παρασκηνίων, κι έτσι γλύτωσα από σίγουρο θάνατο, αφού σε λίγα λεπτά το θεατράκι γέμισε από ένοπλους ΕΑΟάδες. Αλλά εγώ άφαντος! Αμ πώς!
Γιατί όμως οι τραμπούκοι ήθελαν να σκοτώσουν τον Χατζηχρήστο; Ήταν κανένας “σεσημασμένος” αριστερός; Την απάντηση, ειλικρινή και απροσδόκητη, μας τη δίνει ο ίδιος ο Χατζηχρήστος:
Τώρα πρέπει να πω γιατί αυτό το κυνήγι σε μένα, λες και ήμουνα κανένας μεγαλο-καπετάνιος του «ΕΛΑΣ».
Το όλο θέμα ξεκινάει από μια γυναίκα που είχα τότε, που ούτε το όνομά της θέλω να μνημονευθεί σε τούτο το βιβλίο. Λοιπόν αυτή κι εγώ για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν μπορέσαμε να τα βρούμε. Τότε αυτή από εκδίκηση επιστρατεύει κάποιο φιλαράκο της που ήταν στην ΕΑΟ και μου κάνουν «ντου» στο θέατρο. Αν δεν ήταν ο Μαρκέας, θα ήμουνα τέζα!
Το όλο θέμα ξεκινάει από μια γυναίκα που είχα τότε, που ούτε το όνομά της θέλω να μνημονευθεί σε τούτο το βιβλίο. Λοιπόν αυτή κι εγώ για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν μπορέσαμε να τα βρούμε. Τότε αυτή από εκδίκηση επιστρατεύει κάποιο φιλαράκο της που ήταν στην ΕΑΟ και μου κάνουν «ντου» στο θέατρο. Αν δεν ήταν ο Μαρκέας, θα ήμουνα τέζα!
#
ΣΠΕΡΑΝΤΖΑ ΒΡΑΝΑ «Ο ΟΡΓΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΠΡΑΒΟ»
Εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ
Εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ
Μιλώντας για τον Κώστα Χατζηχρήστο, αποκλείεται να αποφύγεις εντελώς ν’ αναφερθείς στις ερωτικές και σεξουαλικές δραστηριότητές του. Γιατί ο Κώστας είναι πληθωρικά σεξουαλικός και ερωτικός. Από τότε που τον θυμάμαι είχε πάντα μια μόνιμη συζυγία που ήταν ή γάμος ή δεσμός, και συγχρόνως αμέτρητες κι ατελείωτες ερωτικές περιπέτειες, έρωτες, πηδήματα, αντιζηλίες, μαλλιοτραβήγματα, ιστορίες με δρακόντους…
Ήταν ένα είδος Δον Ζουάν. Ούτε χαρτιά, ούτε ιππόδρομος, ούτε ναρκωτικά. Μια ζωή θέατρο και γυναίκες, και ωραίες γυναίκες, όχι γυναίκα να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι… Αναρωτιόμουν πάντα πώς τις προλάβαινε και προπαντός πώς κατάφερνε τόσες όμορφες γυναίκες που πέρασαν κατά καιρούς απ’ τη ζωή του, απ’ την καρδιά του κι απ’ το κρεβάτι του, να τον ερωτευτούν… Κάποτε έμαθα. Ο Κώστας έχει το ταλέντο που λίγοι άντρες έχουν! Όταν είναι ερωτευμένος, αφοσιώνεται ολόψυχα γι’ αυτό το μικρό διάστημα που κρατάει ο έρωτας, η καψούρα θα την έλεγα εγώ, και το δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο, που θα είναι μια γλυκιά κουβέντα, ένα αγκάλιασμα σε στιγμή απρόσμενη ή κάποιο λαχταριστό δώρο, έτσι ξαφνικά, όταν δεν το έχεις ζητήσει κι όταν δεν το περιμένεις, αλλά το έχεις ποθήσει κρυφά, κι εκείνος διάβασε τη σκέψη σου, που μπορεί να είναι από ένα λουλούδι μέχρι έναν πίνακα αξίας. Όχι, δεν έχω προσωπική πείρα. Δε μου ρίχτηκε ποτέ.
#
#
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Ο κωμικός Κώστας Χατζηχρήστος είχε μια μεγάλη αδυναμία. Τις γυναίκες. Όπως είπαν στη «Μηχανή του Χρόνου» άνθρωποι που τον γνώρισαν και τον έζησαν, ο Χατζηχρήστος ήταν ένας Δον Ζουάν.
Ενώ δεν ήταν εμφανίσιμος άντρας, είχε πολλές κατακτήσεις. Οι γυναίκες που βρέθηκαν στο πλευρό του, είτε σαν σύζυγοι, είτε σαν σύντροφοι, ήταν όμορφες και πληθωρικές. Ο ιδιαίτερα «κινηματογραφικός» τρόπος που τις φλέρταρε, έχει μείνει στην ιστορία. Στη ζωή του έκανε πέντε γάμους, αλλά όπως αναφέρουν φίλοι και συνάδελφοί του, οι ερωτικές περιπέτειες ήταν πάντα στο πρόγραμμα του ηθοποιού, ανεξάρτητα από το αν ήταν παντρεμένος ή όχι.
Ενώ δεν ήταν εμφανίσιμος άντρας, είχε πολλές κατακτήσεις. Οι γυναίκες που βρέθηκαν στο πλευρό του, είτε σαν σύζυγοι, είτε σαν σύντροφοι, ήταν όμορφες και πληθωρικές. Ο ιδιαίτερα «κινηματογραφικός» τρόπος που τις φλέρταρε, έχει μείνει στην ιστορία. Στη ζωή του έκανε πέντε γάμους, αλλά όπως αναφέρουν φίλοι και συνάδελφοί του, οι ερωτικές περιπέτειες ήταν πάντα στο πρόγραμμα του ηθοποιού, ανεξάρτητα από το αν ήταν παντρεμένος ή όχι.
ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου