Και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς τον… Ψαριανό

Τα μαντάτα για τη ΔΗΜΑΡ από τις νέες δημοσκοπήσεις δεν είναι καλά: Το κόμμα του Φώτη Κουβέλη μπαίνει δεν μπαίνει στη Βουλή και σε κάθε περίπτωση φυτοζωεί κάπου ...
στην καταχνιά ανάμεσα στη μνημονιακή πολιτική, που υπηρέτησε πιστά επί ένα χρόνο και την ανακάλυψη της αντιμνημονιακής ηπείρου, όπως μαρτυρούν οι τελευταίες δηλώσεις του αρχηγού της.

Όχι ότι χρειαζόμασταν τις δημοσκοπήσεις για να το καταλάβουμε. Απλά τώρα καταγράφεται με σαφήνεια το αδιέξοδο ενός κόμματος, που ανακατεύτηκε με τα πίτουρα, νομίζοντας ότι δεν θα το φάνε οι κότες.

Η περίπτωση της ΔΗΜΑΡ είναι κλασσικό παράδειγμα των αυταπατών που υπάρχουν σε ένα τμήμα της κεντροαριστεράς. Αυτό που πιστεύει ότι με τα χάδια, τα παρακάλια, τη γραβάτα και το νταραβέρι μπορεί και να κάνει καριέρα και να έχει και τη συνείδησή του ήσυχη, πλασάροντας τον εαυτό του ως «αριστερό της σοβαρότητας», ως ανυποχώρητο αντιστασιακό!!!

Να μαλώνει τους πάντες και δεξιούς και πασόκους και συριζαίους, εμφανιζόμενο σαν το… «φωτισμένο» και «υπεύθυνο» τμήμα μίας πολιτικής τάξης, που είναι ταυτόχρονα και με η δεξιά και με την αριστερά και με το μνημόνιο και κατά της τρόικας.

Χαρακτηριστικές αυταπάτες της ΔΗΜΑΡ: Νόμιζε ότι από το μνημόνιο… απαγκιστρώνεσαι και μάλιστα… σταδιακά, όπως έλεγε. Φευ! Νόμιζε ότι θα γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Φευ! Νόμιζε ότι θα πάρει τους σημιτικούς με το μέρος της. Μα, ο ίδιος ο Σημίτης την αποδοκίμασε προ ημερών! Νόμιζε ότι θα γίνει ρυθμιστής του πολιτικού συστήματος, νόμιζε, νόμιζε…

Θα ήταν κωμωδία, εάν γύρω απ’ όλα αυτά δεν υπήρχε το δράμα της ελληνικής κοινωνίας. Θα ήταν ένας θίασος για πολύ γέλιο, όλοι τούτοι οι λυκούδηδες, οι ανδρεοπαπαδόπουλοι και οι χατζησωκράτηδες, που έβαλαν πλάτη στην τρόικα και τον Σαμαρά επί ένα χρόνο και του προσέθεσαν κρίσιμο πολιτική και ηθικό κεφάλαιο και τώρα το παίζουν μετανοημένες μαγδαληνές, εάν τη δίψα τους για εξουσία δεν την πλήρωνε η ελληνική κοινωνία.

Όχι δεν μας λείψουν τύποι σαν τον Ψαριανό, εκλεκτό και παράδοξα προβεβλημένο μέλος της λέσχης των δήθεν «υπεύθυνων αριστερών».

Ο οποίος μάλιστα επιμένει να αναμασά τη θεωρία των δύο άκρων, ταυτίζοντας τις λαϊκές, έστω και ακραίες, πλην σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένες, αντιδράσεις στη μνημονιακή πολιτική, με τις ναζιστικές και ακροδεξιές πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Βαφτίζοντας μάλιστα ό,τι δεν του αρέσει «φασιστικό» - εάν δεν είναι αυτή η θεωρία του Ψαριανού  φασιστική τότε ποια;

Όχι δεν θα μας λείψουν οι ερμαφρόδιτες καταστάσεις, όπως αυτή της ΔΗΜΑΡ, η οποία αφού μπήκε στην κυβέρνηση του μνημονίου, τώρα διαπιστώνει ότι «δεν βγαίνει το πρόγραμμα»! Δηλαδή έβγαινε πριν ένα χρόνο και δεν βγαίνει τώρα; Σε ποιο πλανήτη ζούσε πριν ένα χρόνο ο κ. Κουβέλης και ανακάλυψε ξαφνικά ότι τώρα δεν βγαίνει το πρόγραμμα της τρόικας;

Καλώς τον λοιπόν στη γη και … άντε γεια…
Γιάννης Μακρυγιάννης
protothema.gr