Το χωρίον λέγεται Μαριολάτα… (η) και όχι (τα)… Αν ήταν (τα) θα ήταν στην Κεφαλλονιά και όχι στη Φωκίδα. Ευρίσκεται πλησίον της Γραβιάς και συνεπώς πλησίον στο γνωστότερο Χάνι που ανέδειξε ποτέ η ελληνική Ιστορία. “Αλαμάνα και Γραβιά, Αμέρικα / Βελεστίνο, Άγιοι Σαράντα, Εσκί Σεχίρ / Κώστας, Κώστας, Μανώλης, Πέτρος, Γιάννης, Τάκης…” και η λοιπή παλιοπαρέα…
Μαριολάτα… Από τις “μαριόλες”… που ήταν “κοινές” αλλά ιερές γυναίκες και προσέφεραν γενναιόδωρα τις υπηρεσίες τους σε όσους πήγαιναν στο Μαντείο των Δελφών και έκαναν μια στάση εδώ… Δεν τα λέω εγώ, αλλά η wikipedia… Αυτές μάθαιναν τα μυστικά τους και τα έλεγαν σε αγγελιοφόρους και αυτοί με τη σειρά τους τα έλεγαν στην Πυθία με αποτέλεσμα να ξέρει τα πάντα γι’αυτούς. Προσωπικά, πάντως, προτιμώ την Πυθία να καπνίζει χασίσι και να της έρχεται η επιφοίτηση… Μια άλλη εκδοχή του ονόματος είναι από την Παναγία που λάτρευαν… “Μαρία” + “λατρεύω” = “Μαριολάτρα”. Ασυζητητί, καταλήγω στην πρώτη εκδοχή.
Δεκαετία του ’70… Αρχές… Στη Μαριολάτα λοιπόν εκτός από τις “μαριόλες” υπήρχε και μια ποδοσφαιρική ομάδα: η “Θύελλα” (όνομα και πράμα). Η ένδοξη ιστορία της “Θύελλας” γράφτηκε στο χωμάτινο και κακοτράχαλο τερέν της έδρας της, με θέα όμως τη “Γκούρα” και τη “Δραμπάλα”. Δεν είναι λίγο πράμα η θέα!
Λόγω λειψανδρίας ή λόγω εξεύρεσης στην ντόπια “αγορά” νεαρών αλλά ικανών ταλέντων, η “Θύελλα” στρεφόταν συχνά στην εύκολη λύση. Τουτέστιν, μετεγγραφές από διπλανά χωριά. Το “Πολύδροσο” ή επί το λαϊκότερον “Σουβάλα” στελέχωνε συχνά με έμψυχο υλικό το ανθρώπινο δυναμικό της “Θυέλλης”.
Η “Θύελλα” διέπρεψε τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Από το ’90 και μετά, άρχισε -αργά και σταθερά- να μειώνεται η έντασή της, ώσπου έγινε ένα δροσερό αεράκι που ξεκινάει από τη “Μπαρμπαροσπηλιά” (εκεί κατασκεύαζαν μπαρούτι οι ένδοξοι προγόνοι μας το ’21) και φτάνει μέχρι τον κάμπο.
Και η “λάμπα θυέλλης”…Τι να την κάνεις όμως τη “Θύελλα” αν δεν έχεις μια “λάμπα θυέλλης” της προκοπής. Ο Σταμάτης όμως και η Λίνα έφτιαξαν την πιο όμορφη “λάμπα θυέλλης” που θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Είναι μια “λάμπα” για τις δύσκολες ώρες που θες από κάπου να πιαστείς. Αυτή τη “λάμπα” δεν την κρατάς. Τη φυλάς! Στη ψυχή σου μωρέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου