Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Κυριακή 20 Απρλίου σήμερα.....

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Ντροπή και αηδία!


Πολλά έχουν γραφεί για το «μπάχαλο» στην Υγεία. Όμως όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτό που συμβαίνει στα δημόσια νοσοκομεία, το λιγότερο που μπορείς να αισθανθείς είναι αηδία και ντροπή. Και το λέω αυτό γιατί πριν λίγες ημέρες επιχείρησα να κλείσω ραντεβού με το παιδονευρολογικό τμήμα του Παίδων Πεντέλης. 

Κάλεσα τον τετραψήφιο αριθμό 1535 (γραμμή για την υγεία) και μου απάντησε η φωνητική πύλη. Μετά από κάποια ώρα με ενημέρωσαν πως το πρώτο διαθέσιμο απογευματινό ραντεβού (στο οποίο η χρέωση είναι 75 ευρώ) στο παιδονευρολογικό του Παίδων Πεντέλης ήταν στο τέλος Νοεμβρίου. Όσον αφορά τα πρωινά ιατρεία, θα έπρεπε να περιμένουμε έως στο Φεβρουάριο του 2013.
Όπως καταλαβαίνετε, το θέμα υγείας του παιδιού χρήζει άμεσης διερεύνησης, οπότε δεν χωρούν καθυστερήσεις. Αναγκαστικά απευθυνθήκαμε σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, προκειμένου να γίνει άμεσα ο νευρολογικός έλεγχος στο παιδί και να υπάρξει η διάγνωση. Φυσικά το κόστος των εξετάσεων είναι ιδιαίτερα υψηλό και εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι δύσκολο να εξασφαλίσεις με ευκολία ένα τέτοιο ποσό. Βεβαίως εάν πρόκειται για παιδί, το κόστος μπαίνει στην άκρη, καθώς το βασικό μέλημα είναι να ενημερωθείς για τη ν υγεία του παιδιού σου.
Μετά από αυτή την εμπειρία, είμαι αναγκασμένη να ρωτήσω: Οι εκάστοτε κυβερνήσεις πως έχουν το θράσος να μιλάνε για ποια δημόσια υγεία; Ένας πολίτης που δεν διαθέτει τα οικονομικά μέσα, πώς θα αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας; Όταν μάλιστα πρόκειται για παιδιά, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν αυτές οι καθυστερήσεις; Αλήθεια, έχουν σκεφτεί οι κυβερνώντες πως αισθάνεται ένας γονιός, που αγωνιά για την υγεία του παιδιού του, αλλά είναι αναγκασμένος να περιμένει από 2 μέχρι και 6 μήνες  για να κλείσει κάποιο ραντεβού, καθώς δεν έχει χρήματα για να απευθυνθεί σε ιδιωτική κλινική. Δυστυχώς αυτό που ονομάζουμε κράτος πρόνοιας, για την Ελλάδα είναι κάτι άγνωστο. Και αυτό φαίνεται ότι δεν θα αλλάξει σύντομα… Το μόνο που εύχομαι είναι να μην βρεθεί κάποιος γονιός στη θέση που βρέθηκα εγώ…
Υ.Γ: Το παραπάνω άρθρο δεν θέλει να αφήσει ουδεμία υπόνοια για τους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων. Όλοι γνωρίζουμε πως δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, κόντρα σε αντίξοες συνθήκες. Αγωνίζονται σκληρά κόντρα στην έλλειψη προσωπικού και ιατροφαρμακευτικού υλικού, ενώ πλέον οι αμοιβές τους είναι πενιχρές.
Αμαλία Κάτζου
axiaplus.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου